Amalfi 2022

Omdat eind juli, begin augustus ons eerste kleinkind verwacht wordt, waren we op zoek naar een georganiseerde reis begin september. Om zeker te zijn van deelname hebben we al vroeg in het jaar onze reis naar de Amalfikust geboekt. Het is een 8 daagse wandel vakantie. De Amalfikust ligt een stukje ten zuiden van Napels. En is bekend om zijn fantastische uitzichtpunten en fotogenieke dorpjes die tegen de berghellingen zijn gelegen.

Teun onze kleinzoon wordt op 1 augustus geboren en we zijn meteen in de wolken. Wat is het toch bijzonder om oma en opa te mogen worden.


Daar gaan we dan
Zaterdag 3 september 2022
Dan komt na lang wachten de dag van onze vakantie. Gelukkig is het op Schiphol al wat rustiger geworden en horen we geen berichten meer van zoekgeraakte bagage. (mijn grootste nachtmerrie) Vanochtend gaat de wekker om 5.00 uur en om 6.15 uur trekken we de deur achter ons dicht. Op weg naar Schiphol. Vanaf ons woonadres nog zo’n 2.15 uur rijden. Het is rustig op de weg. 8.30 uur arriveren we bij P3 (lang parkeren). Vervolgens met de shuttle richting vertrekhallen. We worden niet bij de vertrekhallen afgezet maar bij Schiphol Plaza en dienen zelf naar de vertrekhallen te lopen. Aangekomen in vertrekhal 1 is het eigenlijk nog te vroeg om in te checken, maar we gaan alvast op zoek naar de incheckbalie. Het is niet druk hier en ongewild staan we dan toch ineens in de rij om in te checken. Achteraf niet erg, want een jong stel met een baby heeft “problemen” met inchecken. Doordat er nu maar bij één balie het inchecken doorloopt, duurt het bijna 45 minuten eer we aan de beurt zijn. Zo stap 1 is genomen, nu verder naar Security. Dit gaat buiten verwachting vrij vlot. Nog veel tijd over om onder het genot van een kopke koffie de kinderen te laten weten dat we goed zijn aangekomen en klaar voor vertrek. Boarden start volgens planning om 12.15 uur. We zitten tijdens deze vlucht helemaal achteraan in het vliegtuig (rij 24 en 25) Helaas niet naast elkaar maar achter elkaar aan het gangpad. Ik maak kennis met mijn buren: Angelique en Eric, die ook dezelfde wandelvakantie gaan doen. Met slechts 15 minuten vertraging vertrekken we naar Napels, een vlucht van ongeveer 2 uurtjes. Na een fijne vlucht landen we op Aeroporto di Napoli. Meteen door naar de bagageband voor het ophalen van de koffers. Dit duurt erg lang en we weten niet waarom…..hopelijk geen problemen….. Uiteindelijk bijna een uur na onze landing begint de bagageband te lopen en onze koffers zijn bij de eersten. We gaan richting uitgang op zoek naar iemand die ons namens Sawadee hier komt ophalen. Het is vrij rustig hier en tot onze verbazing niemand met een bordje Sawadee. Mart wordt aangesproken door een vrouw die verteld dat er wel iemand was maar dat die nu ineens is verdwenen. Op de luchthaven zijn namelijk al andere reisgenoten die via een andere weg naar Napels zijn gekomen en zich op de luchthaven bij ons voegen. Aan de hand van zoekende reizigers met wandelschoenen aan, verzamelt de rest van de groep zich. Gelukkig verschijnt er kort daarna toch iemand met een bordje. Blijkt onze chauffeur te zijn. Iedereen naar de bus en op weg naar ons hotel. We verlaten Napels en rijden richting de heuvels. Vele haarspeldbochten voeren omhoog en als we bijna boven zijn, rijden we een tunnel in. Aan de andere kant weer een stukje omlaag en zo arriveren we na ongeveer 1 uur rijden bij ons hotel in Agerola. We logeren hier in hotel Risorgimento. Het is inmiddels 17.30 uur en een medewerker van het hotel heet ons welkom en laat weten dat de gids er later zal zijn. Tevens dat het diner gepland is voor 19.30 uur. De kamers worden toegewezen en wij en een ander koppel logeren in het pand ernaast. We hebben hier een vrij nieuwe kamer met een groot balkon. Top.

We frissen ons even op en gaan dan weer terug naar het hotel waar op het dakterras de groep zich aan het verzamelen is. We nemen een drankje en er worden Italiaanse snackjes gereserveerd. Er wordt een soort van voorstellen gedaan en het blijkt dat er velen uit Limburg zijn of Limburgse roots hebben. Dan verschijnt Peter, onze gids, die aangeeft dit even tijdelijk te zijn omdat de lokale gids nog andere verplichtingen heeft. Peter heeft hier in Italië een bedrijfje dat wandelingen en zo verzorgt. Tijd om te gaan eten. Het eten in Italië bestaat uit verschillende gangen en is anders dan wij gewend zijn. Als primi piatti eten we pasta met tomaatjes, als secondi piatti zwaardvis en als dolci is er fruit. Moe van de reis verlaten we na het diner het gezelschap om te gaan slapen. De bedden zijn hard en het kussen erg dun. Hopelijk moe genoeg om toch lekker te slapen. De wekker wordt gezet op 7.00 uur. Het ontbijt is al om 8.00 uur. Welterusten……….

Monte tre Calli
Zondag 4 september 2022
Rond middernacht worden we wakker van hevige regen. Oei….de weervoorspelling voor vandaag zag er al een paar dagen niet zo goed uit, maar onze gids verwachtte echter geen regen. Hopelijk is het morgen wel droog. Als de wekker laat weten dat het tijd is om op te staan, regent het ook weer. Positief blijven….maar we stoppen voor de zekerheid ook de regenjassen in de rugzakken. Dan ontbijten. We zijn niet de eersten. Een medewerker van het hotel bedient bij het buffet. Er is een ruime keuze aan zoetigheid, maar ik kies toch voor stukjes stokbrood met kaas, en een croissantje. De lunchboxen voor vandaag staan ook al gereed en gaan na afloop van het ontbijt mee naar onze kamer. Nog ff de laatste dingen inpakken en terug naar het hotel. Klokslag 9.00 uur is iedereen er. Het weer is al iets verbeterd maar er vallen toch af en toe nog druppels. Gisteravond is door de gids het voorstel gedaan om in plaats van met de bus naar het startpunt van de wandeling te gaan, dit te voet te doen. Een wandeling van ongeveer 1 uur. Iedereen heeft ingestemd. We vetrekken dus lopend richting de rand van een kloof, hier zullen we afdalen en aan de andere kant weer omhoog om bij het startpunt te komen. Het dalen gaat prima. De temperatuur is eigenlijk ook prima om te wandelen en het is droog. De weg omhoog valt een aantal van ons zwaar, waaronder ikzelf. Het lijkt dat mijn conditie niet toereikend is. Puffend en hijgend bereik ik ons startpunt op het plein in Bomerano. In plaats van 1 uur hebben we er bijna 2,5 uur over gedaan. We hebben even pauze om aan de tocht Monte tre Calli te beginnen. We lopen deels over verharde weg en het gaat steeds beter. Dan is het weer de spelbreker. Het begint eerst zachtjes te regenen maar uiteindelijk moeten we de regenjassen en poncho’s aantrekken om even later zelfs te schuilen in een verlaten gebouw. Omdat het inmiddels lunchtijd is, eten we hier ons lunch.

In de tussentijd lijkt het op te klaren, maar eenmaal vertrokken regent het opnieuw. De wolken hangen nu laag over de toppen die we willen bereiken. Er wordt besloten de wandeling af te breken en terug te gaan. Eenmaal weer in Bomerano aangekomen, blijkt dat we pas over een uur een bus hebben. Het is tussen de middag en alles is dicht, Ook begint het weer te regenen. Naar het hotel lopen zou kunnen in ongeveer 45 minuten maar niemand heeft daar zin in. Peter regelt ander vervoer en 10 minuten later zijn we weer in ons hotel. Daar staat de TV aan met de Formule 1 race in Italië. Ze zijn pas 15 minuten geleden gestart, misschien heeft het gewoon zo moeten zijn. We zijn fan en willen graag kijken. We proberen eerst of de TV op onze kamer het ook uitzend, helaas niet. Dan terug naar de lobby van het hotel. Samen met nog 4 andere reisgenoten zijn we aan het kijken. De uitslag van de race is fantastisch voor ons, Max wint ook in Monza. Dan terug naar onze kamer. Even relaxen om tegen 20.00 uur weer aan te schuiven aan het diner. We hebben gisteren al kunnen aangeven wat we willen eten. Ik heb vanavond Pasta met aardappelblokjes, zalm (Mart braadworst) en als toetje Baba. Dit laatste is een typisch Napolitaans gebakje. Een cakeje in de vorm van een kleine paddenstoel gedrenkt in een likeur. Dit laatste vind ik minder lekker. Na het eten nog even natafelen en tegen 22.00 uur naar onze kamer. De spieren zijn pijnlijk en voelen stram…..hoe gaat dat morgen zijn……..

Amalfi
Maandag 5 september 2022
Redelijk geslapen als de wekker zich om 7.00 uur meld. Het is een hele rustige slaapplek maar het blijft warm. We hebben hier geen airco, dus kan alleen de deur naar het balkon open. Opnieuw om 8.00 uur ontbijt. We hebben vrijwel dezelfde keuzes als gisteren. Ik houd het dus op stokbrood met kaas. Inmiddels is ook de plaatselijk gids gearriveerd. Hij heet Giovanni en zal de rest van deze trip ons begeleiden.Vandaag staat een wandeling naar Amalfi op het programma. We zullen vooral omlaag lopen. Tegen 9.00 uur vertrekken we. In het begin tot aan de kloof hetzelfde stuk als gisteren. Dan via een smal pad richting westen. Het pad is deels nog begroeit met voornamelijk kruiden als venkel en wilde rucola. Het ruikt best intens. Ook staan er kleinere struiken die langs onze blote benen krassen. We lopen ook regelmatig over de rotsen, inderdaad zoals de reisbeschrijving al aangaf een muilezel pad. Het pad voert ons langs mooie uitzichten. De ondergrond wordt uiteindelijk een soort trappen. De zon laat zich vandaag ook van z’n beste kant zien, dus de temperatuur gaat flink omhoog (weersverwachting rond de 33 graden). Dit maakt dat de wandeling die nu inmiddels grotendeels in de zon is best zwaar. Na ongeveer 3 uur gelopen te hebben, nuttigen we onze lunch in een straatje in de schaduw. Vandaag hebben we een soort lasagne met aubergines en kaas meegekregen. Met nieuwe energie beginnen we dan aan het laatste stuk richting Amalfi. Het plaatsje komt steeds dichterbij maar we lopen best nog hoog. We hebben dus nog flink wat trappen te gaan. Tegen 12.30 uur zijn we dan beneden.

We krijgen nog wat info over de dingen die hier te bezoeken zijn en hoe laat we terug verwacht worden bij de bus. We hebben dus enkele uren hier vrij in te vullen. Wij kiezen voor even lekker zitten in de schaduw en het eten van een ijsje. Citroenijs wel te verstaan wat de Amalfikust staat bekend om zijn Citrus boomgaarden, en de Limoncello uiteraard. Ook hier in Italië zijn de prijzen flink gestegen, ik schrok toch wel even bij het afrekenen.

Een aanrader om hier te bezichtigen is de Duomo (kathedraal). Deze is oorspronkelijk gebouwd in de 9^de eeuw maar later verschillende keren aangepast. Om bij de ingang te komen eerste weer……..trappen. Binnen zijn de verschillende bouwstijlen duidelijk te zien. Het mooiste is voor mij toch wel de crypte waar ook het graf van de apostel Andreas zou zijn. In de kathedraal zelf is het rustig en lekker koel, wel nemen even plek op een bankje. Daarna de drukke straten van Amalfi weer in. We willen graag en souvenir meenemen, maar wat. Lijkt dat het iets zal worden met citroenen erop. Het wordt uiteindelijk een klein schaaltje. Het is nog steeds erg warm en de winkelstraatjes en terrassen zijn overvol. We gaan op zoek naar een rustiger plekje. We lopen het stadje uit en vinden een bankje in de schaduw met uitzicht op de haven. Dan is het tijd om naar de afgesproken plek voor de terugreis te gaan.

We verzamelen bij de fontein en gaan samen richting de bussen. Het is de bedoeling dat we met het openbaar vervoer terug naar Agerola gaan. We zijn echter niet de enigen die op dit tijdstip (spitsuur) willen reizen. Met het aantal mensen die hier staan, kun je je afvragen of iedereen wel mee kan. Giovanni geeft aan dat onze bus er is, en samen met vele anderen gaan we er heen. We zijn met 17 mensen en de chauffeur geeft halverwege de groep aan dat de bus vol zit. Hoe goed Giovanni ook z’n best doet, meer mogen er niet in. Er komt nog een tweede bus, het scenario lijkt zich te herhalen. We zijn nu echter veel alerter om binnen te geraken en Giovanni weet ons uiteindelijk in de bus te praten. We staan echter nog steeds op de trappen naar binnen. Mart als laatste en de deur gaat dicht. Dan geeft de chauffeur aan dat hij wel in z’n spiegels moet kunnen kijken, dus of we op de trappen kunnen gaat zitten. We doen ons best. Met de rugzak op schoot en helemaal op elkaar gepakt zitten we dan. Blij dat we in de bus zitten maar dit zou in Nederland echt niet mogen. Lijkt India wel. Het is geen prettig ritje, het is krap en benauwd. Wordt ook een beetje misselijk omdat je niet zien waar je naar toe gaat. Gelukkig stappen in Bomerano veel mensen uit en kunnen we het laatste deel van de rit nog gewoon in de stoelen zitten. Moe van allen indrukken arriveren we om 18.15 uur bij het hotel. Lekker opfrissen en even appen met de kinderen. We zijn alweer een beetje bijgekomen als we om 20.00 uur gaan eten. Vanavond is pizza-avond. Het hotel heeft een eigen pizzeria. Vanavond zullen er een aantal pizza gebakken worden waar iedereen een stuk van kan proeven. Ze zijn heerlijk. Er wordt nog even nagepraat en de planning voor morgen doorgesproken. Vesuvius en Pompeï we komen eraan………

Vesuvius en Pompeï
Dinsdag 6 september 2022
Om 7.30 uur schuiven we al aan bij het ontbijt. Vandaag staat een bezoek aan de Vesuvius en Pompeï op de planning. Vanwege de te verwachten warmte vanmiddag gaat we eerst naar de vulkaan. In een mooie minibus vertrekken we richting Napels. Onderweg zien we de talrijke kastanjebomen. Deze worden hier gepland en takken worden geoogst om als ondersteuning te dienen in de boomgaarden. We bereiken na ongeveer een uur rijden de vulkaan en gaan per bus tot ongeveer 800 meter hoogte. De Vesuvius is een slapende vulkaan en ligt in een Nationaal Park. Tijdens de tocht omhoog komen we langs veel kale bomen. Het is duidelijk dat hier een grote brand gewoed heeft. Aangekomen op de parkeerplaats voor de entree maken we kennis met onze plaatselijk gids. Na eerst een pittige klim komen we aan bij een overdekt uitzicht punt. De gids geeft aan dat hij voor ons een speciaal programma heeft. Tenminste voor degene die het aandurft buiten de traditionele paden te lopen. Op 3 deelnemers na gaan we mee. De rest zal met Giovanni meegaan. Ons pad is smal en gaat meteen omhoog. We dienen voorzichtig te zijn om geen steenlawines te veroorzaken. Na ongeveer 100 meter stijgen staan we aan de rand van de krater. Op een paar plekken zie je witte “rook” uit de bodem komen. Er is hier geen zwavellucht te ruiken. De krater heeft een diameter van 450 meter en is 300 meter diep. Vanaf hier is het uitzicht over Napels fantastisch. De stad Napels is echter een risicogebied mocht de vulkaan ooit weer uitbarsten. Voor de ongeveer 600.000 inwoners is er geen goed evacuatieplan. De gids verteld over de uitbarsting van 79 na Chr. Die o.a. Pompeï verwoestte maar ook over de laatste uitbarsting van 1944. We lopen verder langs de rand van de krater. Aan de overzijde zien we het toeristische pad waarvan normaal gesproken de vulkaan bekeken wordt.

De Vesuvius is ontstaan in een andere vulkaan die veel groter was. De randen van de krater zijn duidelijk zichtbaar. We mogen ervaren hoe de grondwarmte hier voelbaar is, door een hand in een dieper gat langs de rand van de krater te steken. Op het hoogste punt aangekomen maken we een groepsfoto en lopen verder langs de achterkant omlaag. Uiteindelijk voegen we ons weer bij de anderen die tijd hebben gehad om ff iets te drinken. Tijd om weer terug te gaan. Dan komt de plaatselijke gids met de mededeling dat de mensen van zijn groep met hem mee mogen. We gaan ook een alternatief pad naar beneden. Dit pad voert ons weg van de krater en niet iedereen van de groep is het er mee eens. Drie willen langs de krater lopen. Waarschijnlijk valt deze beslissing niet echt goed bij de gids. Hij is minder spraakzaam dan voorheen en rent bijna voor onze groep uit. Het pad is ook niet heel bijzonder. Ik blijf hopen op toch nog iets extra’s. Behalve dat we omlaag lopen over een losse ondergrond en dat naar mijn gevoel de daling minder stijl is, helaas geen bijzonderheden. Iets lager dan de entree naar de vulkaan komen we weer op de verharde weg en hier staat onze bus. Als de groep weer compleet is gaat we met de bus omlaag. Peter wordt tijdens deze afdaling “getrakteerd” op een douche vanuit een lekkende airco en zoekt even een droger plekje op.

Op weg naar Pompeï. De bus stopt bij een parkeerplek en we dienen nog een klein stukje te lopen voordat we bij de ingang zijn. Giovanni gaat kaartjes kopen en wij hebben de gelegenheid om eerst te lunchen. We nemen plaats bij een groter restaurant en genieten van een heerlijk lunch. Dan weer gezamenlijk Pompeï in. Giovanni gaat niet mee. We hebben ons eigenlijk helemaal niet voorbereid aan ons bezoek hier en hebben dan ook geen plan wat te bezoeken. Het is inmiddels weer erg warm geworden. Pompeï is toch net weer anders dan Jerash (stad in Jordanië) die we eerder bezocht hebben. De gebouwen zijn hier meer langs rechte straatjes en in blokken gebouwd. Ondanks dat we geen plan hebben, komen we toch langs mooie fresco’s en mozaïeken en zelf langs de versteende mensen. We nemen lekker de tijd om ….. te relaxen.

Dan is het weer tijd om terug te gaan. Op weg naar ons hotel komen we in een file terecht. Er is, blijkt later, een ongeluk gebeurd. Met een uur vertraging arriveren we om 19.25 uur bij ons hotel. Nog net tijd om ons even op te frissen voor het diner. Ik heb vanavond gekozen voor pasta in auberginesaus, vis (dorade) en als toetje ijs (lijkt verdacht veel op viennetta). Wel allemaal erg lekker. Omdat het onze laatste avond hier is, rekenen we de hier genuttigde consumpties van de afgelopen dag af. Moe van alle indrukken van vandaag terug naar onze kamer. We gaan ook al vroeg slapen, de wekker staat voor morgen op 6.00 uur……

Het Pad van de Goden
Woensdag 7 september 2022
Goed geslapen maar al vroeg wakker, lekker nog even blijven liggen. Ik heb gisteravond al bijna alles ingepakt, dus ondanks het vroege ontbijt lekker relaxt. Vandaag wandelen we naar Positano via het Pad van de Goden, en dan met de boot verder naar Minori. Onze bagage wordt door de reisorganisatie naar het nieuwe hotel gebracht. Om 7.00 uur zitten we met z’n allen weer aan “onze” grote tafel voor het ontbijt. De spieren voelen gelukkig al wat minder stijfjes, we beginnen aan de fysieke inspanningen te wennen. Toch zal vandaag een nieuwe uitdaging zijn. Om aan het einde van het pad van de Goden naar Positano te lopen, liggen er flink wat traptreden op ons te wachten. Gelukkig is er een “escape” de afdaling is ook met de plaatselijke bus te doen. Maar zover zijn we nog niet, de dag is pas begonnen. Als we tegen 8.00 uur gezamenlijk naar de bushalte lopen en op het plein van Agerola aankomen, is het al erg druk. Krijg meteen zo’n Dejavu van eergisteren. Als de bus arriveert is het niet moeilijk om in te schatten dat alle reiziger er niet in passen. Gelukkig is daar een tweede bus. Op weg naar het plein van Bomerano, vanaf daar start de wandeling. Giovanni laat ons op een plattegrond de route van vandaag zien. Bij het pad van de Goden heb je twee parallelle routes; een paadje ligt zo’n 100 meter hoger dan de andere. Wij gaan de bovenste lopen. Het eerste stuk om bij het officiele startpunt te komen, is nog over verharde weg. We staan even stil bij een bord met veiligheidsvoorschriften en Giovanni verteld ook dat de route ook genummerde stukken heeft. Is belangrijk voor als er hulp nodig zou zijn. Je kunt dan nauwkeurige je positie aangeven. We lopen het pad omlaag en worden begroet door een groep zwarte geiten die er geen probleem van maken om op de foto te gaan. We lopen weer verder. Het pad gaat lichtjes op er neer en wisselt regelmatig van vlakke ondergrond naar over rotsblokken. Dit betekent voor mij dat mijn aandacht meer gericht is naar waar ik mijn voeten neer zet. Gelukkig stoppen we ook voor het genieten van de prachtige uitzichten. Het wandelen hier gaat prima. Het pad van de Goden is best een toeristische route waardoor het af en toe best druk is met wandelaars. Het is qua weer ook een fijne dag vandaag, zon met af en toe wat wolken. Ook lopen we soms door boomrijke stukken.Onze groep is helemaal uit elkaar getrokken als we Nocelle binnen lopen. Hier staan enkele muilezels gereed om plastic afval vanuit het plaatsje naar de openbare weg te brengen. Vanwege de steile hellingen zijn hier maar weinig straten waar auto’s kunnen komen.

Via trappen dalen we af naar het centrale plein. Het is inmiddels 11.20 uur en we hebben hier tijd om te pauzeren en onze lunch te nuttigen. Vanmorgen had ik nog het idee om vanaf hier de bus te gaan nemen, echter dan moeten we al over 25 minuten bij de bushalte boven in het plaatsje zijn. Tevens verblijven we dan nog langer in Positano waar het erg toeristisch en druk zal zijn. Ik vraag Giovanni nog eens naar de route die we naar beneden zullen gaan. Blijkt dat we een alternatieve route gaan nemen die meer geleidelijk zal dalen en pas aan het einde traptreden maar niet de oorspronkelijke 2000 maar eerder 800. We besluiten dan toch te gaan lopen. Eerst vanaf het plein weer een stukje omhoog en dan over grote traptreden geleidelijk naar beneden. Het formaat van de traptreden is gebaseerd op het goed kunnen lopen van de muilezels, klinkt logisch toch… We verlaten Nocelle en lopen een stuk langs de openbare weg. Dan blijken er drie deelnemers niet meer bij de groep te zijn. Oei wat nu? We stoppen en gelukkig zien we als snel twee van de drie komen aanlopen. We horen dat de derde haar telefoon kwijt is geraakt, vermoedelijk ergens laten liggen na het maken van foto’s. We kunnen op dat moment eigenlijk alleen maar wachten. Gelukkig belt ze al snel met iemand uit de groep, de telefoon is gevonden er ze is onderweg. Fijn voor haar dat het goed is afgelopen. We naderen nu het volgende plaatsje, vanaf hier gaan wel nu wel flink dalen. Het is inmiddels best warm geworden, wat het wandelen ook niet makkelijker maakt. Op enkele vlakkere trappen na, gaan we nu trede na trede naar beneden. In het begin nog met stukken in de schaduw maar dat verandert naar mate we Positano naderen. Daarvoor krijgen we wel steeds mooiere uitzichten te zien. Het lopen wordt voor mij steeds vermoeiender en we naderen de huizen. Aangezien de stad tegen de helling is gebouwd, betekent dat nog niet dat we beneden zijn. Nog even doorbijten dus….. Net voor 14.00 uur staan we dan echt beneden vlak bij het strand. Yes, we did it 😊 Nu even rustig zitten in de schaduw en wat drinken. Het is hier ontzettend druk. De terrassen zitten vol, maar gelukkig staan er ook bankjes. Na een korte pauze lopen we een klein stukje door de stad en eten een ijsje. Dan is het tijd om weer te verzamelen voor de boottocht naar Minori. Het is al best druk bij de boot maar gelukkig hebben we al kaartjes. We gaan aan boord en lopen door tot het dek aan de voorkant. Daar zijn nog stoelen vrij. Lekker zittend in de schaduw en met een verkoelende wind, genieten we van de kust waar we langsvaren. Grote stukken van dit landschap hebben we in de afgelopen dagen te voet mogen ontdekken.

In Amalfi moeten we overstappen en nemen we voor een dag afscheid van Giovanni. Die heeft morgen net als wij een vrije dag. Bij de aankomst in Minori worden we opgewacht bij de steiger door een aardige dame van Hotel 7 Bello. Vanaf de steiger is het maar 100 meter tot aan het hotel. Onze nieuwe kamer is kleiner dan bij het vorige hotel maar heeft wel airco. Dat is fijn, we zetten hem meteen aan. Nu lekker douchen en dan ff relaxen. Hier in Minori zijn er geen gezamenlijke diners meer, dus kunnen we zelf tijdstip en locatie kiezen. Tegen 18.00 uur lopen we terug richting strand waar de meesten eetgelegenheden zijn. We gaan uiteindelijk zitten bij Café Europa en bestellen pizza. De bediening is erg vriendelijk en het eten lekker. De afgelopen vier dagen waren best intensief en we besluiten tegen 20.00 uur terug naar het hotel te gaan. Vanavond eens “op tijd” naar bed.

Minori
Donderdag 8 september 2022
Heerlijk geslapen, ook dankzij de airco. Vanaf 8.00 uur is hier ontbijt. Het is een zelfbediening buffet. Een aardige mevrouw zorgt dat alles netjes blijft en aangevuld wordt. Het valt me op dat er in Italië bij ons ontbijt bijna geen brood zoals wij dat kennen is. Wel wit stokbrood, zoete broodjes en gebak. Verder is hier een ruime keuze aan vers fruit en ze hebben lekkere koffie. Geen tijdsdruk vandaag, we blijven lekker lang zitten en bespreken de mogelijkheden van vandaag. Minori is maar klein en de bezienswaardigheden maar beperkt. We hebben nu even geen trek in weer een wandeling, wat vanaf hier natuurlijk wel mogelijk is. Ook zijn we geen strandmensen. Eerst even terug naar onze kamer. Ook dit reisverslag schrijft zich niet zelf. Tegen 10.00 uur op pad. We bezoeken de kerk die best mooi is. Geen overdadige pracht en praal. Dan richting strand. Daar is een kleine markt. Dit voelt als jaren terug in de tijd. Lopen verder langs een huisje dat aan de buitenkant bedekt is met mozaïeksteentjes. De smalle straatjes geven lekker schaduw en de winkels waar we langskomen, lijken op onze winkels 50 jaar geleden. Mijn oog valt op een moderner boetiekje. Ceramica made in Minori staat er op een bord. Het is maar klein en binnen zit een aardige jonge dame. Weer valt me op dat ook hier ezels staan. Heb ik al op veel plaatsen gezien. Mogelijk hoort er een verhaal bij. Inderdaad de ezel is hier een symbool van geluk. Dus gaat er een klein ezeltje mee voor in mijn souvenirs-verzameling. Inmiddels bijna lunchtijd. We vinden een leuk plekje bij Bistro 52. Mart neem een hamburger en ik ga voor salade caprese. Beiden erg lekker en meer dan genoeg. Na de lunch terug naar ons hotel om het voorbeeld van de meesten mensen in het zuiden te volgen: siësta te houden. Als we tegen 14.00 uur trek krijgen in koffie met gebak, gaan we naar de zaak Riso om een van hun wereldberoemde specialiteiten te proeven: Risotte a pere. De rest van de middag zijn we bij de boulevard, zitten op een bankje in de schaduw te genieten van de boten die komen en gaan. En nemen een aperitief bij Café Europa.

Terug in het hotel bellen we met Stephan die thuis in Nederland de boel in de gaten houd. Het is al een stuk koeler in Nederland en het heeft geregend. Goed voor onze tuin. Omdat het eten en de bediening van Café Europa goed bevallen is, eten we ook vanavond hier. Mart neemt spaghetti Carbonare en ik Penne met zalm. De temperatuur is nog lekker en we lopen met een omweg en langs de winkels terug naar ons hotel. Het was een lekker relaxte dag. Aangezien we voor morgen weer een vol geplande dag hebben, wordt het niet laat. Welterusten…

Ravello
Vrijdag 9 september 2022
De wekker laat ons om 7.00 uur weten dat het tijd is om op te staan. Vandaag weer een actieve wandeldag. We gaan flink omhoog ongeveer 400 hoogtemeters naar Ravello. Deze stad was en is erg geliefd bij schrijvers, musici, en andere kunstenaars. O.a. Wagner en Escher hebben hier gewoond en gewerkt. Het is bewolkt en nog voor vertrek worden diverse apps geraadpleegd of het droog blijft of niet. Als we om 9.00 uur vertrekken hangen er wel hele donkere wolken boven Minori. De tocht gaat via trappen meteen steil omhoog. Nog geen 10 minuten onderweg begint het flink te regenen. Eer we onze regenjassen aan hebben, zijn we eigenlijk al nat. We lopen door, de regen is weer opgehouden en de regenjassen gaan weer uit. We blijven stijgen over smalle paadjes met trappen en dienen af en toe te schuilen voor een kleine bui. Eenmaal boven heb ik toch wel respect voor de mensen die hier wonen. Ik zou deze wandeling niet dagelijks willen maken om bijvoorbeeld de boodschappen te moeten doen. Vlak voor de poort voor Ravello wacht de groep weer op elkaar en kunnen we genieten van een prachtig uitzicht. Het is inmiddels flink zonnig en warm geworden. Bij het plein van Ravello staat de Duomo (de kathedraal) Deze bezoeken we als eerste. Door een prachtige poort gaan we naar binnen. Hier is het lekker aangenaam. Na ons bezoek aan de kathedraal gaan we gezamenlijk richting Villa Cimbrone. Hier bezoeken we de tuinen. De tuin zelf is niet heel bijzonder maar vanaf het terras een fantastisch uitzicht.

De tijd hier is maar kort, wel hebben namelijk al onze lunch besproken voor 12.30 uur. Onze lunch vandaag is bij Mimi Pizzeria & Cucina. Giovanni heeft hier voor de groep diverse pizza’s besteld zodat we met z’n allen weer kunnen proeven. Echt heerlijk, een aanrader. Na de lunch hebben we wat vrije tijd in Ravello. We slenteren door de smalle straatjes en gaan op zoek naar nog een souvenir. Ik koop al een aantal vakanties pins met de vlag van het land waar we zijn. Bij een winkel aan het plein vind ik ze. Het plein wordt steeds drukker. We zien veel mensen in galakleding zich hier verzamelen. Bijzonder hoe dames in nette jurken op sneakers lopen met de hakkenschoen in de hand. Daar kun je op dit plein ook niet mee uit de voeten. We blijven op het plein om te zien wat er gaat gebeuren. Er komt ook een muziekkorps. Uiteindelijk wordt er muziek gemaakt en gezongen waarna het grote gezelschap zich te voet verplaats naar een andere locatie. Voor ons is het ook tijd geworden om verder te gaan. Aan de andere kant van de heuvel gaan we omlaag richting Pontone. Giovanni laat ons weten dat de oorspronkelijke route minder goed begaanbaar is en stelt voor naar Atrani te lopen. De groep is het unaniem eens. Zo komen we uiteindelijk in een piepklein dorpje (een van de kleinste gemeente van Italië). Bijzonder hier is dat het hele dorp een labyrint aan straatjes heeft, iets waar je makkelijk zou kunnen verdwalen. Beneden aan het pleintje worden kaartjes gekocht voor de bus. Op weg naar de bus, zien we die al voorbij rijden. Jammer. We kiezen ervoor niet hier op de volgende bus te wachten maar naar Amalfi te lopen. Langs de kust in de zon en langs een drukke weg klink dat niet aantrekkelijk.

Maar Giovanni loods ons via een parkeergarage door de berg en we komen naast de Duomo in Amalfi weer in de bewoonde wereld. Vandaag hebben we in de bus terug naar ons hotel gelukkig wel een zitplaats. Om 17.30 uur zijn we weer bij ons hotel en krijgen de nog verdere info voor morgen, de reisdag naar huis. Tijd om lekker te douchen en ook vanavond gaan we weer eten bij Café Europa. Omdat het onze laatste dag hier is, sluiten we af met een heerlijk Italiaans dessert: Tiramisu

Laatste dag
Zaterdag 10 september 2022
De laatste nacht hier in Minori best goed geslapen. Onze koffers dienen nog te worden ingepakt, maar we zijn vroeg wakker dus dat lukt nog voor het ontbijt. Om 8.00 uur naar beneden, Robin is er ook al en we ontbijten lekker samen. Er is vandaag veel tijd te overbruggen dus alles op ons gemak. Nadeel op zo’n reisdag is wel dat je “op tijd” uit je kamer moet. Om 9.30 uur trekken we voor de laatste keer de hotelkamerdeur achter ons dicht. Beneden bij de receptie worden we vriendelijk ontvangen en horen we waar we onze koffer mogen laten staan. Nog even wandelen door Minori. Er is eigenlijk niks meer wat we willen bekijken, wel zou het handig zijn om al iets voor onze lunch van hier mee te nemen. Nu heb je hier geen supermarkt waar je brood en beleg kunt kopen. Het is al warm, we kiezen ervoor om maar eerst een lekker cappuccino te gaan drinken bij Café Europa. De eigenaar herkent ons al en zwaait vriendelijk. Ik krijg een idee…..zullen we hier vragen of we een lunchpakket kunnen kopen? Ja hoor, geen probleem. Met lekker broodjes voor onze lunch gaan we terug naar ons hotel. Hier zijn alle reisgenoten zich al een beetje aan het verzamelen. We wisselen nog gegeven uit met Peter, zodat we elkaars blog/website kunnen bezoeken. Giovanni is er inmiddels ook. Er was bij deze reis geen afscheidsdiner met de groep en ook geen gezamenlijk initiatief voor eer fooi voor de reisleider. We hebben dus maar zelf een envelop gemaakt. Omdat hij niet mee gaat naar de luchthaven, geven we hem deze hier en nemen afscheid. Volgens mij is de Amalfikust verdrietig dat we vertrekken, ongeveer 10 minuten voordat we naar ons bus moeten, gaat het heel hard regenen. Hè, vervelend, het is best een stuk lopen naar de bus. Gelukkig kan de bus naar ons komen, en zorgt de eigenaar van het hotel dat we onder een grote parasol droog kunnen inladen en instappen. 3 deelnemers met een verlenging zwaaien ons uit en dan zijn we op weg naar de luchthaven. Dit zal ongeveer ’n uurtje duren. Op de luchthaven gaat alles soepel, inchecken gaat snel en ook bij security nauwelijks rijen. We hebben inmiddels gezien dat ons vlucht 25 minuten vertraging heeft, geen probleem. Wachten hoort er nu eenmaal bij. Tijdens het wachten houden we de borden goed in de gaten. De gate waarvan we vertrekken wisselt van A naar C en weer terug naar A. Alert blijven dus… In de tussentijd gelukkig wat tijd om de lunch te nuttigen en dit reisverslag weer verder te schrijven. Het was toch ook wel een drukke en actieve week. Om 15.30 uur wordt omgeroepen dat we kunnen boarden bij gate C19. We gaan die kant op checken in en dan staan we nog zeker een half uur stop in de gang. In de tussentijd is er wel een KLM toestel geland. Waarschijnlijk met vertraging uit Amsterdam. Dan gaat het snel. We zitten helemaal achterin het toestel en stappen dan ook in bij de staart. De gezagvoerder verontschuldigd zich voor de vertraging. Heeft allemaal te maken met weer een bijzonder drukke dag op Schiphol. Om 16.30 uur gaan we dan echt richting Amsterdam. Weer terug op Nederlandse bodem. We kiezen ervoor direct naar de auto te gaan en onderweg nog ergens iets te eten. We kijken terug op een mooie vakantie in een prachtig gebied. Het enige dat tegenviel is onze conditie en de zwaarte van de wandelingen…………….

Wil je graag meer foto's zien, neem dan een kijkje in het fotoalbum