Jordanië 2017

We gaan een avontuurlijke 12-daagse rondreis door Jordanië maken. Brengen o.a. een bezoek aan de Romeinse stad Jerash om vervolgens te drijven in de Dode Zee. Komen even tot rust in het Dana natuurreservaat en maken daar een korte wandeling. Daarna naar de beroemde roze stad Petra die in 1812 werd herontdekt. We doorkruisen per kameel en jeep het spectaculaire woestijnlandschap van Wadi Rum waar we overnachten onder de sterrenhemel. De reis eindigt in Aqaba aan de Rode Zee.


De voorbereiding
Het idee om naar Jordanië te gaan, is al rond de Kerst 2016 ontstaan. We hebben de kinderen gevraagd of ze het leuk vonden om samen met ons op reis te gaan. De bestemming stond al op onze bucketlist en werd meteen goed bevonden. Vervolgens gingen we op zoek naar de beste reistijd. Niet alleen voor het land zelf maar ook op ieders werk afzonderlijk. Het werd november 2017.
Pas na de zomer durfden we te boeken en werd het tastbaar. We gingen ons inlezen en bekeken films op YouTube.

Op naar Amman
Zaterdag 11-11-2017
Eindelijk is er dan die dag waar we al vele maanden naar uit kijken. Vandaag vliegen we naar Jordanië. Omdat de vlucht pas om 16.45 uur vanaf Schiphol vertrekt kunnen we nog lekker uitslapen. Alle bagage staat al gereed en Stephan is al bij ons blijven slapen. Lekker samen ontbijten en tegen 11.45 uur trekken we de deur achter ons dicht. We sturen even een appje naar René en Robin dat we vertrokken zijn. René en Robin hebben ongeveer 1 uur minder reistijd en we zullen hun treffen op Schiphol.
De reis gaat voorspoedig en met nog een korte tussenstop arriveren we even na 14.00 uur op P3 (Lang parkeren). Een appje van de anderen laat ons weten dat ze er ook al zijn. Samen rijden we met de shuttlebus naar de vertrekhal. Het is er rustig en we kunnen meteen inchecken. Dan verder naar security. Alle spullen in de bakjes en zelf door dat apparaat. Als ik aan de andere kant sta, zie ik dat mijn bakje apart genomen is…. Oei. Na een zorgvuldige check door een beambte blijkt het zakmes van Mart nog aan de huissleutelbos te hangen. Stom van me. Ik moet het helaas afgeven….
Omdat we pas om 16.00 uur bij gate G4 hoeven te zijn, is er nog voldoende tijd voor koffie en de eerste groepsfoto. Op tijd naar de gate, maar daar hebben ze geen haast. Pas tegen 16.35 uur worden we opgeroepen om te boarden en toch nog bijna volgens planning rollen we 10 minuten later richting startbaan. Jordanië wel komen eraan.
We zitten met z’n vijven in dezelfde rij, gezellig. We maken al vluchtig even kennis met enkele reisgenoten. De vlucht gaat prima en we vliegen zelfs sneller dan het vluchtschema. Aan boord krijgen we ook nog een maaltijd bestaande uit een broodje kaas en een soort soepstengels met hummus.
Tegen 22.00 uur plaatselijke tijd (in Nederland is het nu 21.00 uur) landen we op Queen Alia International Airport. Nog voor dat we door de douane moeten worden we als groep opgevangen door Mohammed, een medewerker namens Sawadee. Hij regelt voor ons een groepsvisum en wij mogen al verder om onze koffers al op te halen. Het duurt even en voelt ook een beetje vreemd omdat we allen onze paspoorten hebben afgegeven. Opgelucht als Mohammed weer verschijnt, gaan we richting uitgang. Hier ontmoeten we een vrolijk lachende Jolinde, onze reisbegeleidster.
Een grote bus brengt ons in ongeveer 30 minuten naar hotel Mariam in Madaba. Moe van de reis besluiten we meteen te gaan slapen. Het is inmiddels al na middernacht……

Madaba - Mount Nemo - Dode zee
Zondag 12-11-2017
We hebben redelijk geslapen. Ontbijt is vanaf 7.00 op de bovenste verdieping van hotel. Hier hebben we een mooi overzicht over de stad. Als wij om 7.15 uur boven komen, zijn we de eersten van onze groep. Het ontbijt is in buffetvorm. We starten nog even voorzichtig en de keuze is ook beperkt. Na het ontbijt zit de gehele groep bij elkaar in een vergaderruimte. In een voorstelrondje vertelt iedereen in het kort over zichzelf en waarom ze voor Jordanië gekozen hebben. Dan krijgen we van Jolinde nog informatie over het reisprogramma en wat er van ons als groep verwacht wordt. Hans wordt ons groep-oudste gevraagd om voor deze reis de kascontrole voor zijn rekening te nemen. Hij accepteert.
Als eerste activiteit voor vandaag staat een bezoek aan de Grieks-Orthodoxe St George Church op het programma. De kerk ligt op 5 minuten lopen van ons hotel. In de lobby van ons hotel ontmoeten we Abed, de plaatselijk reisleider die ook de rest van deze reis met ons mee gaat. Op naar de kerk, maar eerste langs de pinautomaten en geldwisselkantoren.
In de St. George Church wordt een mozaïekenkaart van Palestina bewaard. Dit is de oudst bewaarde en meest gedetailleerd antieke kaart van de landen die zich oost en west van de Jordaan uitstrekten. Voordat we de kerk betreden, vertelt Abed ons wat te zien is op de mozaïek. Na dit bezoek hebben we vrijaf tot 12.30 uur. Met z’n vijven lopen we richting Burnt Palace maar ook anderen van de groep treffen we daar weer. Ook hier zijn mozaïeken te zien en een deel van een Romeinse weg.
Omdat we karig ontbeten hebben, hebben we al vroeg trek. We lopen naar een klein restaurantje dat Jolinde ons aanbevolen heeft voor een broodje falafel. Dit is een opengesneden (pita)brood gevuld met hummus, groenten, en falafel (zijn gefrituurde deegballetjes van o.a. gepureerde kikkererwten). Het smaakt prima en de prijs is een lachertje. Weet nog steeds niet of de man zich vergist heeft maar voor 5 broodjes en 5x fris betalen we in totaal JOD 2,50 (± €3).
Om 12.30 uur is de gehele groep weer compleet aanwezig in de lobby van het hotel. Als tweede excursie gaan we vandaag naar Mount Nebo. Vanaf deze plek zag Mozes na zijn vlucht uit Egypte het beloofde land. Het verhaal gaat ook dat hij hier gestorven en begraven is. Maar niemand kan dit bevestigen. Op Mount Nebo staat een kerk. Hier zijn weer mooie mozaïeken te zien.
We vervolgen onze tocht omlaag naar de Dode zee en rijden over de King’s Highway. Een van de drie routes door Jordanië. De dode zee ligt 400 meter onder de zeespiegel en bevat 9x meer zout dat andere zeeën. We bezoeken daar naar een resort waar we in de Dode zee kunnen zwemmen. Na ja zwemmen, dat lukt niet drijven is een betere verwoording. Het is een bijzondere ervaring die ik echt niet had willen missen. Sommigen smeren zich ook nog in met de modder, zowel aan het zeewater als de aan de modder worden heilzame werkingen toegekend. Dit laat ik toch even aan me voorbij gaan. Na het drijven in de zee gaan we lekker relaxen bij de zwembaden van het resort. We blijven hier tot zonsondergang.
Op weg terug naar het hotel komt Jolinde met een suggestie voor het avondeten. Voor degene die geïnteresseerd is. We kunnen om 19.00 uur verzamelen in de Lobby en gaan eten bij een Jordaanse Familie hier in Madaba. Ze hebben een kleinschalig restaurant dat de Food Basket heet. Iedereen gaat mee. Het restaurant is in een oud Jordaans woonhuis en in een soort veranda zijn de tafels al gedekt. We starten met diverse voorafjes die tegelijkertijd geserveerd worden. Je kunt lekker alles proberen. Dan het hoofdgerecht: Maglouba (ook wel ondersteboven of upside down genoemd).
Een eenpansgerecht waarbij eerst de kip wordt gebraden dan de groenten erbij en als laatste de rijst erop. Als alles gaar is, wordt de pan omgekeerd op een grote serveerplaat en ligt de kip weer bovenop. Het ziet er heerlijk uit en zo smaakt het ook. Tijdens het eten is het erg gezellig en leren we een aantal reisgenoten alweer een beetje meer kennen.
Even na 21.00 uur gaan we gezamenlijk weer terug naar het hotel. Ben best wel moe van alle indrukken van vandaag dus gaan we lekker vroeg onder de wol. Morgen naar Jerash.

Jerash
Maandag 13-11-2017
De wekker laat ons om 6.30 uur weten dat het tijd is om op te staan. We willen beiden nog graag douchen en de dagrugzak nog inpakken. Achteraf hebben we tijd genoeg, dus we hadden best nog wat langer kunnen blijven liggen…. Om 7.30 uur gaan we naar de ontbijtzaal. Ook vandaag zijn we weer de eersten. Omdat we vandaag pas laat zullen gaan lunchen, ontbijten we wat uitgebreider.
Om 8.30 uur vertrekken we dan met de bus naar Jerash. We leren vandaag weer nieuwe Jordaanse woordjes. De route gaat door Amman en zal ruim een uur in beslag nemen. Onderweg vertelt Abed ons van alles over Jordanië, maar mogelijk heb ik wat info gemist…. Even na 10.00 uur arriveren we in Jerash. Jerash is de grootste Romeinse ruïne buiten Italië. De stad werd in de achtste eeuw tijdens een aardbeving grotendeels met meters zand bedekt en daardoor zijn theaters, tempels en straten zo goed bewaard gebleven. Rond 1920 werd begonnen met de opgravingen die nog steeds plaatsvinden. Om bij de oude stad te komen lopen we eerst door een grote bazaar met al vele kleurrijke souvenirs. Dan een kleine heuvel op en dan staan we bij de prachtige overblijfselen van Hadrian’s Arc. Dit is de zuidpoort van de oude stad. Samen met Abed lopen we ruim drie uur tussen deze wonderbaarlijke oudheden.

Om 14.00 uur verzamelen we weer bij het restaurant bij de bazaar en drinken gezamenlijk nog iets. Dan weer met de bus naar de plek waar we gaan lunchen. We nemen plaats op een overdekte veranda en genieten van een lekkere lunch in buffetvorm. Moe maar voldaan starten we de terugreis naar Madaba.
De meesten doen in de bus wel even een powernap 😊
Het is al bijna 17.30 uur als de bus stopt bij ons hotel. We besluiten met z’n vijven nog even langs de pinautomaat te gaan en nog wat boodschappen te doen. We lopen naar de Frankfurter Supermarket om daar wat lekker snackjes te kopen voor de komende dagen. We worden er super enthousiast ontvangen en mogen alles proeven. Er is een groot assortiment aan Jordaanse en Turkse lekkernijen. Tevreden over onze aankopen weer terug naar het hotel. We bespreken even wat we willen voor het avondeten. Eigenlijk niet zoveel trekt, maar niet eten is het andere uiterste. Jolinde heeft vertelt dat er vlakbij ons hotel een pizza-zaakje is. Als we bij een grote zaal met tl-verlichting staan twijfelen we of we hier wel juist zijn. We vragen of ze hier pizza verkopen, en dan zien we ook al de dozen staan. Ja dus. We besluiten om de pizza hier te eten en schuiven met z’n vijven aan een tafel. Er zijn behalve ons nog enkele Jordaanse mannen aanwezig die zitten te kaarten en een waterpijp roken. Gezien de geringe trek, bestellen we 3 pizza’s voor ons vijven. Een tiental minuten later worden er drie heerlijk geurende en goed uitziende pizza’s gebracht. Ze smaken zoals ze eruit zien. Helemaal toppie.
Dan gaan we terug naar het hotel. Het is pas 21.00 uur, nog vroeg dus en René en Robin stellen voor om samen een spelletje te doen. Op onze kamers is dat niet handig dus besluiten we plaats te nemen in de lobby van het hotel. Het is voor ons een nieuw spel en heet take5. Je moet proberen zo weinig mogelijk punten te behalen. Het is erg leuk zelfs als je uiteindelijk de grote verliezer bent.
Tegen 22.00 uur gaan we naar boven naar onze kamers en maken de bagage al deels gereed voor vertrek. Na drie dagen Madaba gaat onze reis morgen verder naar Kerak en Dana. Het zal een lange reisdag worden maar we kijken ernaar uit. Voor vandaag welterusten…….

Kerak - Dana
Dinsdag 14-11-2017
Ook vandaag worden we gewekt om 6.30 uur, we willen namelijk al om 7.00 uur gaan ontbijten. Er zijn veel gasten in het hotel en zelfs om 7.00 uur staan we al in de rij. Na weer een lekker ontbijt staan we netjes op tijd in de Lobby. Hier ontstaat enige verwarring omdat er twee dezelfde bussen gereed staan voor vertrek. Een medewerker van het hotel is aan het meehelpen om koffers naar de bussen te brengen en per abuis gaan er sommige koffers naar de verkeerde bus. Klokslag 8.00 uur vertrekken we toch met de juiste mensen en juiste koffers in onze bus. Jolinde is vandaag jarig en Anke gaat zo meteen na het ochtendpraatje de microfoon vragen en zullen we voor haar zingen. Jolinde is blij verrast, volgens haar heeft er nog nooit een hele bus voor haar gezongen.
Het wordt een lange reisdag vandaag. Als eerste reizen we naar Kerak. We nemen weer de King’s Highway en rijden door de Muijb vallei. Een weg met mooie vergezichten. We dalen al slingerend ongeveer 900 meter omlaag. Het wordt hier ook wel de Grand Canyon van Jordanië genoemd. In de vallei ligt ook een stuwdam en als we die voorbij zijn is er koffie/thee pauze en omdat Jolinde jarig is trakteert ze op een zoete lekkernij. We vervolgen ons weg richting Kerak en de verwachting was daar tegen 10.30 uur te arriveren. Dat gaat we niet halen. Jolinde en Abed stellen voor om in plaats van te lunchen, straks samen ergens te picknicken. Iedereen vind dat oké. Jolinde zal dan als wij de rondleiding in Kerak hebben, de boodschappen doen.
In Kerak staat een oud kruisvaarders kasteel. Dit is een van de drie grootste kruisvaarders kastelen in deze regio. Het is gebouwd rond 1140 en uiteindelijk maar 46 jaar in handen van de kruisvaarders geweest. Abed is in het kasteel onze gids. We zien o.a. de spleten waardoor de boogschutters hun pijlen afvuurden, lopen door de ondergrondse keuken, bezoeken de kerkers en de moskee. Bij de moskee verteld Abed meer over het gebed van de moslims en de rituelen die daar bij horen.
Daarna is iedereen nog vrij om er nog verder rond te lopen maar om 13.00 uur vertrekt de bus.
Als we vetrekken is Jolinde er nog niet, die pikken we op in de buurt van de markt. Ze heeft alles kunnen kopen voor de lunch, zelfs een koperkleurige theepot. Dan op zoek naar een plekje waar we kunnen lunchen. Dit wordt ergens langs we weg, waar ook enkele bomen staan. Plastic tafelkleedjes worden op de grond gelegd en bakjes met hummus, tomaten, komkommer en brood worden uitgestald. Voor het zetten van de thee wordt een beroep gedaan aan mensen die aan de overkant bij een steenfabriekje aan het werk zijn, die hebben een vuurplaats. Het picknicken is even behelpen maar het smaakt prima. Met de buikjes gevuld vervolgen we weer onze reis richting Dana. De eerstkomende 45 minuten is er geen enkele bebouwing te zien, wel een mooi veranderd landschap.
Iets later dan gepland, maar toch nog op tijd om de zon te zien ondergaan arriveren we bij hotel Dana. Tijdens de zonsondergang is er ook nog wel bewolking en het uitzicht is heiig. Erg moeilijk om dit met je camera vast te leggen.

De lucht kleurt wel heel erg mooi. Dan in het donker naar onze kamers. Omdat er beperkte slaapplekken zijn, slaapt Stephan vannacht bij ons en moeten ook sommige anderen de kamer delen. Geen probleem toch. We worden tegen 18.30 uur verwacht voor het avondeten. Er zijn meerdere groepen aanwezig en er zal gezamenlijk gegeten worden. We verzamelen in een loungezaal en dan…… valt de stroom uit. Er worden meteen kaarsjes aangestoken en op diverse plekken op tafeltjes vast gesmolten. Ziet er wel sfeervol uit. Het feit dat er geen stroom is, heeft ook gevolgen voor het avondeten, het zal iets later klaar zijn. In de tussentijd wordt er geïmproviseerd met een accu en autolampjes. Om de tijd te overbruggen wordt er door een aantal van de groep nog een spelletje gedaan. Als het eten klaar en we in de rij naar het buffet staan, gaat het licht weer aan. Het eten ziet er goed verzorgd uit en is ook heel erg lekker. Aan het einde krijgt iedereen nog thee. We gaan met z'n allen weer naar de loungeruimte. Jolinde heeft een fles Arak gekocht, en iedereen mag proeven. Je kunt het puur drinken maar ook aangelengd met water. Ik laat even voorbij gaan.
Een Jordaanse man pakt een trommel en begint erop te slaan. Dan krijgt René die naast hem zit de trommel op z’n schoot geduwd. Het is de bedoeling dat hij nu gaat trommelen. De trommel wordt doorgegeven maar niet iedereen kan hier iets mee. Dan begint een man op een fluit te spelen, ook wordt er gezongen en gedanst.
Moe van deze lange reisdag gaan we richting onze kamer en kruipen lekker onder het dekbed……

Naar Petra
Woensdag 15-11-2017
We hebben heerlijk geslapen. Het was heerlijk stil en de bedden waren prima. Ik wil graag douchen, maar helaas geen warm water. Waarschijnlijk doe ik iets niet goed, want je moet ergens iets om zetten?? Dan maar aan de wastafel met koud water. Omdat we tijd ingepland hadden alle drie te douchen zijn we vroeger gereed dan gepland. De koffers waren ook al klaar. We gaan alvast richting ontbijtzaal en nemen de koffers al mee. Die zullen even opgeslagen worden in de kamer van Anke en Dirk. We moeten namelijk nu wel uitchecken, maar gaan eerst nog een wandeling maken in dit prachtige gebied. Om 7.30 uur kunnen we ontbijten. Ook nu weer lekker en goed verzorgt. Na het ontbijt lopen we nog even naar de plek waar we gisteren de zonsondergang bewonderd hebben. We kunnen nu verder het dal inkijken, ook omdat de zon nu het dal inschijnt. Om 8.30 uur verzamelen degene die meegaan voor de wandeling zich bij het busje dat ons naar het vertrekpunt zal brengen. Anke en Anneke gaan niet mee en ook Jolinde zal bij het hotel blijven om met deze twee een alternatieve wandeling te maken. Save is onze gids vandaag.

We wandelen omlaag tussen rotsen en struiken en overal zijn mooie uitzichtenn te bewonderen. Jan, die ook vaker hardloopt, maakt er een hardloopwandeling van. Regelmatig rent hij extra stukken om zich vervolgens weer bij de groept te voegen. We maken een “jump”-foto bij een mooi uitzicht en op de volgende pauzeplek is er weer een lekkere zoete traktatie die Jolinde meegegeven heeft. Als we weer verder gaan voelen sommigen zich uitgedaagd om een hoge rots te beklimmen. Als iedereen weer veilig beneden is, gaan we weer verder. We komen nu op een plateau. "Tea-time" zegt Save en hij begint hout te verzamelen voor een vuur te maken. Uit zijn rugzak haalt hij een kleine theepot, water, thee, en bekers en hij gaat warempel thee zetten. We kijken vol aandacht hoe hij een vuurtje stookt en met wat improvisatie de theepot boven het vuurtje hangt. Zo’n 10 minuten later krijgen we allemaal ½ kopje zoete thee. Na deze leuke onderbreking vervolgen we ons pad. We zijn nu weer omhoog aan het lopen en moeten af en toe iets klimmen. Als we uitpuffen op een plateau de geiten bekijken die bovenlangs lopen, blijken we al ongeveer bij het eindpunt te zijn. Even later komt het busje in de verte al aanrijden.
Om 12.00 uur zijn we terug bij hotel Dana. We zijn nog te vroeg voor de lunch. Geen probleem, nog even lekker in het zonnetje. Na de lunch vervolgen onze reis richting Petra.
Jolinde vertelt wat er vandaag en morgen nog allemaal op ons programma staat. We moeten nog diverse zaken beslissen; bezoeken we Petra by Night, willen we een entreekaart voor 1 of 2 dagen Petra, wie wil er overmorgen per kameel naar het kamp etc…
We stoppen als we bij Little Petra zijn. Hier kunnen we al een idee krijgen van wat we morgen in Petra gaan zien. In de rotsen zijn gevels van gebouwen uitgehouwen. Het gebouw zelf bevind zich in de rots. Aan het einde van de kloof nodigt een bordje ons uit om “the best view of the world” te bezoeken. Ja, wie wil dat nu niet. Ik ga in ieder geval mee. We klauteren omhoog in een steeds nauwer wordende kloof. Eenmaal erdoorheen moeten we nog een stukje verder. De klim is leuk, het uitzicht niet spectaculair. Weer terug beneden gaan we thee drinken. Een aantal van de groep gaan nog met Abed mee om een oude nederzetting te bezoeken. Ik heb stenen genoeg gezien voor vandaag en ook Mart is moe. Hij was al niet meer mee bij de klim.
Als we allen weer compleet zijn, rijden we verder naar Wadi Musa. We logeren in Hotel La Maison, dit ligt op loopafstand van de ingang van de Siq.(=kloof naar Petra) We hebben een mooie en luxe kamer maar vooral een fijne douche. Om 18.00 uur moeten we alweer verzamelen om te gaan eten bij een Jordaanse familie. Iedereen gaat weer mee. We worden vriendelijk ontvangen in een grote kamer waarin rondom allemaal zitkussens zijn. Onze gastheer schenkt een soort koffie. Vervolgens krijgen we een kommetje soep en dan wordt net als bij de picknick de vloer gedekt met plastic kleedjes en krijgen we opnieuw Maglouba. In drie groepjes zitten/liggen we aan tafel. Het eten is erg lekker. We vertellen honderduit. We horen van de vrouw van de gastheer dat haar schoonmoeder klaagt over ons praten tijdens het eten. Ze is van mening dat het eten in stilte genoten moet worden. De schoondochter, die zelf Engelse is, is het daar niet meer eens maar geniet van de gezellige drukte. Het etentje wordt afgesloten met thee en gebak en dan moeten we alweer afscheid nemen. Het volgende onderdeel van vanavond, Petra by Night, begint al over 30 minuten. Het is best veel op één dag, maar ik wil het absoluut niet missen. Jolinde brengt ons tot bij het bezoekerscentrum en geeft nog wat tips. Dan lopen we verder een donker pad op. Het pad wordt deels verlicht door papieren zakken waarin theelichtjes branden. Als je ogen even aan het donker gewend zijn, is alles goed te zien en het is erg sfeervol. Ik voel enige irritatie als er enkelingen met een zaklamp gehaast voorbij lopen alsof ze te laat komen. De Siq heeft een lengte van ongeveer 1 km. Het pad is goed vlak en redelijk goed te zien. Dan lopen we ineens in het zand en………even verder zie je een gebouw (de schatkamer) verschijnen.

We zijn er. We komen op een open plek waar vele lichtjes staan. Mensen zitten op de grond ertussenin en ook wij nemen plaats. Het is een bijzondere plek. Om ongeveer 20.30 uur neem iemand het woord en vraagt het publiek om stil te zijn. Een fluitspeler begint te spelen. Ondertussen wordt er thee uitgedeeld. Dan speelt er weer iemand op een eensnarige gitaar. Het klinkt erg mooi en sfeervol in deze setting. Opnieuw spreekt iemand en vraagt het publiek om gezamenlijk op de derde tel een foto van het gebouw te maken. Daarna wordt het gebouw verlicht door verschillende kleuren en kan er naar hartenlust gefotografeerd worden. Dan is de show afgelopen en lopen we weer terug naar ons hotel. We besluiten nog rugzakken gereed te maken voor morgen, want we gaan morgen al om 7.30 uur op pad.
Pffff, blij als we om 22.30 uur op bed liggen. Het was wel een hele mooie dag. Ik ben vrijwel direct in dromenland.

Petra
Donderdag 16-11-2017
Om 7.00 uur zitten we alweer aan het ontbijt. De planning is om rond 8.00 uur bij het Bezoekerscentrum te zijn voor ons bezoek aan Petra vandaag. Vanaf ons hotel is dat nog 10-15 minuten lopen. Jolinde gaat niet mee, Abed is tot de middag onze gids vandaag. Na de middag kunnen we nog naar eigen wens Petra bekijken. Opnieuw lopen we naar Petra, maar nu overdag. Abed verteld over de Nabateese graftomben waar de overledenen op werden gelegd (Jinn-blokken) en de andere tomben waar we langslopen. Bij de ingang van de Siq, staan “soldaten” in waarschijnlijk de kledij die destijds de Nabateërs droegen. Ziet er grappig uit. Ook zien we hier een soort dam, die gemaakt is om te voorkomen dat de winterregens de kloof en de stad instromen. Dan gaan we de kloof binnen. We lopen in een rustig tempo. De wanden van de kloof zijn hoog en de rotsen zijn in allerlei tinten rood.

Onderlangs is een soort watertransportsysteem uitgehouwen in de rotsen. Aan het einde van de Siq komen we weer uit bij de schatkamer. Dit is het bekendste monument in Petra. Je kunt zien dat er nog een verdieping onder de grond verborgen is. Na een korte pauze lopen we verder langs diverse graftomben en arriveren we bij het theater. Hier tegenover zijn diverse winkeltjes en een WC in een oude grot. Ik loop langs de kiosk van Marguerite van Geldermalsen. Zij is een Nieuw-Zeelandse die jaren terug verliefd werd op een souvenirverkoper in Petra. Ze trouwde met hem en stichtte een gezin. Ze heeft er een boek over geschreven. Het boek is ook in het Nederlands. Ik besluit het te kopen. We gaan weer verder richting stadscentrum. Hier rechtsaf kun je richting de koningsgraven maar eerst gaan we als groep richting een oude Romeinse weg. Er zijn vele monumenten te zien zoals een hele grote tempel, maar het lukt mij niet om alles te onthouden. Dan is het lunchtijd. We besluiten gezamenlijk te lunchen bij een buffetrestaurant. Dan neemt Abed voor vandaag afscheid en kunnen we op eigen houtje Petra ontdekken. Wij met z’n vijven besluiten de trail naar het klooster te nemen. Een tocht van ongeveer 45 minuten over meer dan 800 traptreden.

We lopen door een kloof omhoog. Onderweg zijn er vele souvenirshops. Dan komen we bij een soort plateau. Aan de rechterkant in de rotsen is het klooster uitgehouwen. Ik vind het mooier dan de schatkamer, misschien ook wel vanwege de ligging. We zoeken een plekje even verderop bij een restaurantje om te rusten en te genieten. Van hier uit kun je nog verder naar verschillende uitzichtpunten. Mart gaat niet mee, dus samen met de kids loop ik verder omhoog. Boven hebben we een mooi uitzicht op het klooster en delen van Petra.

Dan wordt het tijd om weer terug te gaan. Petra is enorm groot, je kunt hier dagen rondlopen zoveel is er te bezoeken (al 850 geregistreerde monumenten in 100 Km²) Er is nog genoeg tijd om rustig terug naar de ingang te lopen en weer terug naar Wadi Musa. Volgens de stappenteller van de kids hebben we vandaag 20.000 stappen gezet. Robin heeft om 18.00 uur alweer een afspraak voor de Hamman. Wij gaan pinnen, tenminste dat wat de bedoeling. Helaas werkt de pinautomaat in het hotel niet mee. Dan maar geld omwisselen. De groep wil vanavond samen eten, afgesproken wordt om 20.00 uur te verzamelen. Tegen 22.00 uur weer terug naar ons hotel. Het was een hele bijzondere ervaring vandaag……..
Nog even de bagage splitsen voor de dagen naar Wadi Rum en dan welterusten……

Wadi Rum
Vrijdag 17-11-2017
Vandaag een beetje uitslapen, maar niet voor iedereen. De fanatiekelingen (ook Robin en René) gaan al even voor 8.00 uur weer richting Petra om nog een trail (Al-Khutha) te lopen. Mart, Stephan en ik willen ook nog gaan, maar ons einddoel is slechts de Schatkamer. Op weg naar het bezoekerscentrum gaan we nog naar de souvenirshop waar we gisteren leuke schilderijtjes gezien hebben. We willen die nu al kopen, straks komen we misschien in tijdnood.
Met de souvenirs in de pocket gaan we weer verder. Het is drukker dan gisteren, maar we lopen de meesten voorbij. Vanaf de ingang van de Siq passen we ons tempo weer aan om vooral te genieten van toch weer deze bijzondere route. Tegen 9.00 uur zijn we weer bij de Schatkamer. We nemen even de tijd om foto’s te maken en snuffelen nog in de souvenirshop. We zien mensen staan op het uitzichtpunt boven de Schatkamer en als Mart inzoomt blijken het zelfs René en Robin te zijn. Dat is ook toevallig.
Om niet weer in hoog tempo terug te moeten lopen, vertrekken we al om 9.30 uur richting hotel. Het is nu weer rustiger in de Siq. Ideaal om nog meer foto’s te maken. Weer terug bij de ingang van de Siq nog weer een souvenirshop in. Ik heb ook wel interesse in die leuke flesjes met zand. Vraag me alleen af of dat zand er nog net zo mooi inzit aan het einde van deze reis. De verkoper schud de flesjes hevig en er gebeurd niks. Mooi verkocht dus. Als zijn collega de flesjes toch voorzichtig voor ons inpakt, wijst hij op de foto’s in de shop. Op een ervan staat hij samen met Barack Obama en op een andere Bill Clinton. Hoog bezoek in zijn shop geweest dus. Dan vervolgen we de weg weer richting bezoekerscentrum. Het is erg warm. Bij de winkeltjes kopen we alvast nog wat extra water voor onderweg.
Terug in het hotel pakken we de laatste bagage weer in en ook de schilderijtjes krijgen een veilig plekje. Het vertrek hier is om 12.00 uur gepland, toch gaan we al om 11.00 uur naar beneden naar de lobby. Ik wil nog wat verder schrijven aan ons reisverslag, daar is nu mooi tijd voor, René en Robin zijn ook net terug van Petra en natuurlijk moeten we weten of ze hun doel bereikt hebben. Jazeker en het was ook de moeite waard. Langzaamaan verzamelen alle reisgenoten zich in de lobby en even voor 12.00 uur brengen we onze bagage naar de bus. Daar gaan we weer. Verder naar Wadi Rum. Maar eerst zullen we net buiten de stad nog lunchen. Jolinde heeft broodjes gehaald voor de lunch. We smikkelen op een uitzichtpunt over de verborgen stad Petra. Vanaf hier is duidelijk de ingang van de Siq te zien en hier en daar herken je delen van monumenten.

Al dit moois weer achter ons latend, vervolgen we de reis. We verlaten de King’s Highway en rijden nu op de Desert Highway. Tegen 14.30 uur is er nog een stop bij een grote souvenirshop. Abed vertelt ons dat we nog ongeveer een uur moeten rijden. Even later nemen we de afslag Rum. Abed vertelt over de spoorlijn die we passeren en er komt warempel een trein aan. Deze spoorlijn wordt op dit moment alleen nog gebruikt voor het vervoer van grondstoffen van Kerak naar Aqaba.
Dan arriveren we bij het bezoekerscentrum van Wadi Rum. Abed zal de toegangsbewijzen gaan kopen en wij maken ondertussen foto’s van een berg met zeven toppen, door Lawrence of Arabia later The 7 pillars of Wisdom genoemd.

Nu nog een klein stukje met de bus en dan komen we aan in Wadi Rum Village. Hier woont Eid, de eigenaar van het kamp waar we de komende twee dagen zullen verblijven. In zijn woonhuis blijft een deel van onze bagage achter. De kleine tassen met bagage voor de komende twee dagen worden in een jeep geladen en zullen naar het kamp gereden worden. Wij gaan per kameel. Aan het einde van de straat staan deze al op ons te wachten. Spannend. Jeroen mag er als eerste op. Opstappen is toch net iets hoger als ik inschat dus heb ik twee pogingen nodig om erop te komen. Zodra iemand op de kameel zit, gaat deze meteen staan. Weer een bijzondere ervaring. De kamelen die al een passagier hebben vetrekken vrijwel meteen richting kamp. Dus ik krijg niet veel mee van hoe het de anderen vergaat. Inmiddels is iedereen onderweg. Ik vind het hartstikke leuk en langzaam lukt het ook om de beweging van de loop van de kameel te volgen. Zo goed als mogelijk worden er van elkaar foto’s gemaakt. Dirk heeft intussen de rol van kamelenbegeleider gekregen. Behalve Dirk lopen ook Karin en Noortje met de karavaan mee. De tocht zal ongeveer anderhalf uur gaan duren. De zon zakt al achter de rotsen en de lucht kleurt rood. De kamelen begeleiders hanteren een goed tempo en de wandelaars hebben moeite dit bij te houden. We passeren al een tweetal kampeerplekken en in de verte voor een grote rotspartij zien we de schimmen van Jolinde, Anke, Anneke en Abed. Ze zijn met de jeep meegereden en staan ons nu te verwelkomen. Dan zijn we er en is iedereen weer veilig op de grond.

Onze kampeerplek ligt net achter een kleine zandduin. De tenten staan in carré-vorm en op de binnenplaats wordt al een vuurtje gestookt en thee gezet door Mohammed. Onder het genot van een kop thee, horen we van Jolinde welke mogelijkheden er zijn om hier te slapen. Er is een tent met een grote gezamenlijke slaapplek, een tent met drie kamers, en een grote tent met erin een vuurplaats en je kunt ook buiten lekker onder de sterrenhemel slapen. Er is voor iedereen een matras. Een kussen en zo nodig een deken. Sommigen gaan al meteen aan de slag om hun slaapplekje gereed te maken, volgens mij slapen de meesten buiten. Dat kan ook prima want er is weinig wind. Nog voor het avondeten creëren we samen wat meer sfeer en maken net als bij Petra by Night nu Wadi Rum by Night door waxinelichtjes in papieren zakken overal neer te zetten.
Dan is het tijd voor het avondeten. We beginnen met een heerlijk soepje. Dan is er rijst, aardappelen met groenten, salade en kip van de BBQ. En erna weer thee. Ik heb nog mini-baklava bij me, genoeg voor iedereen, dus ik trakteer. Het is pas 19.00 uur maar omdat het al zo donker is, lijkt het veel later. Sommigen gaan weer een spelletje doen, anderen lezen of kletsen met elkaar en ik schrijf weer verder aan ons verslag. Wat hebben we toch een leuke groep!
Tegen 21.45 uur gaan ook wij ons slaapplekje gereed maken. Met een matras, kussen, deken, onze slaapzak en hoofdlampje lopen we de kleine zandduin op. Even kijken waar nog plek is. We installeren ons en kruipen meteen onder de wol. Ik lig op mijn rug te genieten van een geweldige sterrenhemel. Jolinde heeft ons vanmiddag nog verteld dat er vannacht een meteorietenregen verwacht wordt. Spannend. Ik wil best blijven kijken naar de vele sterren, maar ben ook wel moe en niet veel later ben ik dan ook in dromenland.
Als ik wakker weer wordt is het 1.00 uur. Moet naar toilet, die is bij de tenten. Gelukkig kun je in het donker alles redelijk goed zien. Voor de zekerheid toch het lampje mee. Dat heb ik wel nodig in het gebouwtje. Dan weer terug naar mijn slaapplek. Oei, waar is die? Er zijn meerdere plekken waar twee matrassen naast elkaar liggen. Met gedimd licht zoek ik of ik onze plek kan vinden. Gelukkig herken ik mijn dopper die naast mijn matras staat. Kruip weer snel in de slaapzak, geniet nog weer ff van de sterren en val weer in slaap. Als ik opnieuw weer wakker wordt is de dag al begonnen.

Jeep safari
Zaterdag 18-11-2017
Ik heb best lekker geslapen, maar dat geld niet voor iedereen. Langzaam verzameld de groep zich weer op de kampeerplek. Er is al thee en even later staat ook ons ontbijt gereed. Er is hummus, een bruine bonensaus, brood, yoghurt, en nog wat broodjes die gisteren overgebleven zijn.
Op het programma voor vandaag staat een tocht door de Wadi Rum woestijn. We hebben drie oude jeeps ter beschikking die ons naar een aantal mooie plekken gaan brengen. We nemen plaats achterin de bak, daar zijn bankjes neergezet. De eerste stop is bij de Kazalie-kloof. Daar zijn nog tekeningen van de Nabateërs te zien. Je moet even zoeken maar ze zijn er echt. Dan gaan we verder naar de zandheuvel. Je kunt hier omhoog klauteren naar een rots waarop je een mooi uitzicht hebt, om vervolgens de zandheuvel omlaag te rennen. Een klim door los zand valt altijd tegen. Ik ben halverwege al buiten adem. Op de top maak ik samen met Stephan en René een selfie. Dan omlaag. We krijgen van Jan nog tips hoe je het beste naar beneden kunt rennen. Een voor een “rennen” we naar beneden, de ene wat eleganter dan de andere. Er worden ook foto’s gemaakt door Mart en diegene die al beneden is. Dan is het tijd voor thee en de foto’s te bewonderen. Jolinde vraagt de groep of we het leuke vinden hier op de zandheuvel nog een groepsfoto te maken. In verschillende poses wordt er door een van de chauffeurs van de jeeps gefotografeerd.

Dan is het weer tijd om verder te rijden. De volgende stop is de kleine brug. Bij een rotspartij vormen stenen een brug. Het is even klimmen en degene die durft, loopt over het smalle brugdeel. Je hebt hierboven een mooi uitzicht. Als iedereen weer veilig beneden is, rijden we verder naar de grote stenen brug. Hier ga ik niet omhoog, niet zozeer vanwege de hoogte maar het pad dat je daar moet brengen. Natuurlijk wordt er door anderen wel geklommen en ze gaan dan ook triomfantelijk op de foto. Chappeau!!

Het is inmiddels 11.00 uur. We rijden nu een kleine 45 minuten verder door de woestijn om vervolgens een wandeling door een kloof te maken. In de tijd dat wij wandelen zal er met de jeep de lunch opgehaald worden op onze kampeerplek. Aan het einde van de kloof is er weer een kleine zandduin en opnieuw rennen enkelen weer omlaag. Bij het laatste stuk afdalen tussen de rotsen, verstap ik me en mijn voet doet behoorlijk pijn. Oei, ff rustig aandoen.Dan komen we aan op de plek waar we lunchen. Er liggen al rieten matten op de grond. We nemen plaats. Dan komt onze eigen kok met een hele grote ketel. Yep we eten weer Magloubla. Lekker en natuurlijk ook makkelijk in deze situatie. Uiteraard zijn er ook lekkere salades en brood. Op een zeer efficiënte manier worden gevulde schaaltjes, lepels en de salades doorgegeven en is iedereen snel aan het eten. Na het eten komt Jolinde met het voorstel om woestijnpaddenstoelen te gaan zoeken.
Klinkt raar, die hebben toch vocht nodig, maar oké waarom niet. Per jeep gaan we weer verder naar de plek waar we die dan gaan zoeken. Als we daar arriveren is het duidelijk dat dit een grap was. Er zijn twee hele grote stenen op elkaar die samen op een paddenstoel lijken…..
Abed en een van de chauffeurs laten nog zien dat er van een stuik die hier groeit zeep gemaakt kan worden. Dan weer verder naar de laatste plek die we gaan bezoeken. Hier zou het huis van Lawrence of Arabia gestaan hebben. Een bouwval van wat op een huisje lijkt. Abed is geen favoriet van Lawrence. De Jordaniërs vinden dat hij eigenlijk het land kapot gemaakt heeft.

Van hieruit terug naar de kampeerplek. Een deel van de groep gaat te voet, maar ik ga liever met de jeep omdat ik pijn heb bij het lopen. De wandeling nu gaat toch 30-40 minuten duren en morgen is er ook weer een tocht. Terug op de kampeerplek is er weer tijd vrij te besteden. Natuurlijk is er ook weer thee en tegen 17.00 uur komt er alweer een lekker geur uit de keuken. Na het avondeten gaan wij nog een spelletje doen. Ook Jan en Karlijn doen mee. We spelen weer Take5. Met meer deelnemers dan in Madaba is de uitkomst van iedere spelronde nog onvoorspelbaarder. Er wordt gelachen om de uitspraken van Jan, die hele koeienstallen aan het verzamelen is. Terwijl wij spelen hebben de meesten al hun slaapplek gereed gemaakt en dreigen er te weinig matrassen voor ons over te blijven. Maar ook dat wordt opgelost. Tegen 21.30 uur gaan we met matras, kussen, deken en slaapzak de zandduin op om weer buiten te slapen. Helaas geen sterren vanavond. Vanaf de middag was er al sluierbewolking.
Welterusten allemaal…….

Aqaba
Zondag 19-11-2017
Vannacht toch een paar keer wakker geweest. Niet erg want de sterren waren weer te zien. Als ik dan om 6.00 uur wakker wordt is het dag. Nog ff blijven liggen en genieten. Onze bagage hebben we gisteren al ingepakt en het ontbijt is pas om 7.30 uur.
Het ontbijt is minder uitgebreid dan gisteren. Zouden we gisteren al teveel gegeten hebben en door de voorraad heen zijn? Maakt ook niet uit, er is nog voldoende. Na het ontbijt moeten er nog wat financiële zaken afgehandeld worden. Dan is het tijd om onze bagage naar de jeep te brengen. Wij gaan als groep vandaag, op een enkeling na, te voet terug naar Wadi Rum. Deze tocht hebben we eergisteren per kameel gedaan, voordeel van vandaag is dat we enigszins bergaf lopen. Ongeveer anderhalf uur later arriveren we bij de bus. Het wandelen was goed te doen ondanks de stukken mulle zand. Degene die met de jeep gegaan zijn en de snellere wandelaars zijn al bezig met de bagage in de bus te laden. Als alles gecheckt is, verlaten we Wadi Rum Village voor het volgende avontuur. De eerste stop is al snel: bij het oude treinstation. Hier staat nog een origineel treinstel uit 1916. Hiermee werd destijds naar Mekka gereisd.
We vervolgen de reis en gaan richting Aqaba. Het landschap is heuvelachtig en dor. Als we tegen 12.00 uur Aqaba inrijden zijn er mooi aangelegde parkjes. We logeren hier in het Aqua-Vista hotel. Bij de receptie worden we welkom geheten met een lekker en fris drankje gemaakt van rozenbottels. Helaas moeten we nu afscheid nemen van Abed. Rachelle bedankt hem namens de gehele groep en we schudden hem nog persoonlijk de hand.
Jolinde heeft goed nieuws. Onze kamers zijn al gereed. Fijn, ik ben zo toe aan een douche. De gehele groep verblijft op de derde verdieping. Het zijn mooie ruime kamers met prima bedden.
We spoelen alle stof van twee geweldige dagen Wadi Rum goed van ons af, en de handdoeken kleuren nog een beetje roze.
Om 13.30 uur zijn de weer in de lobby. We hebben met de kinderen afgesproken om samen te lunchen. Met een plattegrond waar Jolinde enkele interessant eetgelegenheden op aangetekend heeft, gaan we de stad in. Aangezien we best al trek hebben, kiezen we voor Papaya, lekker dicht bij het hotel. We zijn alleen in de zaak maar het personeel is uiterst vriendelijk. Het eten ziet er heel smakelijk uit en wordt mooi opgediend. Ik dacht dat mijn portie te veel zou zijn, maar het is zo lekker dat ik alle vier de kipsandwiches op eet. Dan krijgen we nog een drankje van het huis. Als we afrekenen hebben we voor JOD9 per persoon, heerlijk en genoeg gegeten. Het avondeten zal toch echt maar een snackje moeten worden….
We lopen verder de stad in. Het is hier best wel schoon en de mensen zijn vriendelijk. Er zijn twee zaken die we beslist willen bezoeken. Een boekenwinkel en de kruidenshop van de kennis van Jolinde. Stephan is onze gids en met een kleine omweg komen we bij de boekwinkel. Robin en René willen een Jordaans kookboek aanschaffen. Die zijn er genoeg, zelfs een in het Nederlands. Dan verder naar de kruidenshop. Als we daar aankomen, komt een vrolijke man meteen naar ons toe om zijn waren aan te prijzen. Hij gebruikt zelf Nederlandse woorden, we moeten dus wel goed zitten. Ik vraag of hij Jolinde kent. Natuurlijk, kent hij Jolinde. We krijgen meteen thee en hij begint kruiden te scheppen en laat ze ons proeven en verteld waarvoor ze gebruikt kunnen worden. Het assortiment is groot, er zijn wel 4 soorten peperbolletjes. Robin geeft aan welke kruiden ze graag wil. Hoeveel kilo?... Nou we willen eigenlijk maar onsjes…… ook dat is geen probleem. Ik koop nog twee soorten verse thee. Tevreden lopen we verder de Soeg in. Het is een kleine markt met groenten, fruit en vlees. De geslachte dieren hangen inclusief kop in de vitrines. Geen twijfel over welke dier het is..

We lopen verder en brengen ook nog een bezoekje aan de souvenirshop van Mohammed (een andere bekende van Jolinde) Haar visitekaart hangt bij de ingang op het raam. Mohammed verteld dat hij artikelen uit wel 60 verschillende landen te koop heeft, maar er is niets bij wat mijn interesse heeft. Eigenlijk hebben we alle souvenirs al. We bedanken hem voor zijn tijd en lopen verder richting strand. Misschien kunnen we daar op een terrasje zitten. Helaas geen terrasjes en dus lopen we verder naar het plein met de vlag van de Arabische revolutie en genieten daar op een bankje van het uitzicht over de Rode zee.
Voor het avondeten hebben we weer met de kinderen afgesproken. I.v.m. de uitgebreide lunch van vanmiddag kopen we aan een kiosk vijf broodjes shoarma en lopen naar het park om ze daar op te eten. We hebben genoeg gelopen voor vandaag dus gaan we terug naar ons hotel. Het was best een drukke vermoeiende dag vandaag. Het wordt dan ook niet laat. Om 21.00 uur liggen we al in bed.
Morgen gaan we snorkelen……

Snorkelen in de Rode zee
Maandag 20-11-2017
Omdat we vandaag pas om 10.30 uur vertrekken naar de boot, kunnen we uitslapen. Maar we lagen er al vroeg in, dus ben ik om 7.30 uur wakker. De eetzaal is op de eerste verdieping in ziet er sfeervol uit. De bediening is uiterst vriendelijk en behulpzaam. Christelle schuift bij ons aan en vertelt over haar ervaring die ze gisteren hadden bij het bezoek aan de moskee.
Als we na het ontbijt weer terug op onze kamer zijn, trek ik alvast mijn zwemkleding aan. Veel te vroeg zijn we weer beneden in de lobby. Geen probleem kunnen we lekker even bijkletsen met de andere reisgenoten. Om 10.30 uur stopt de bus voor het hotel en gaan we gezamenlijk naar de haven. Iedereen gaat mee met deze excursie, gezellig. Het is maar een kort ritje en bij de aanlegsteiger liggen twee boten, de kleinste is voor ons. We gaan aan boord. Jolinde is nog in gesprek met twee heren. Het lijkt erop dat er iets niet goed geregeld is, maar Jolinde kennende lost zij dat wel op. Dan varen we uit, in een rustig tempo de Rode zee op. We blijven dicht bij de kust en passeren de haven. Daar liggen twee grote containerschepen. Even verderop langs de kustlijn verschijnen weer huisjes en strand met palmen. In de tussentijd is de bemanning van de boot al begonnen met het uitdelen van “passende” zwemvliezen en duikbrillen. Het is niet het beste materiaal maar uiteindelijk kan iedereen die wil gaan snorkelen het water in. Ik vind het eng om van de boot te springen dus hou ik me vast een het trapje. Iets wat ik achteraf gezien beter niet had kunnen doen. Ik bezeer mijn arm, gelukkig maar een klein wondje en dit wordt meteen schoongespoeld in de zee. Het is voor mij al weer twaalf jaar geleden dat ik gesnorkeld heb, dus even voorzichtig testen of de duikbril goed zit en ik door de snorkel kan ademen. Bij de eerste meters krijg ik al meteen krampen in mijn kuiten, even rustig aan dus. Het gaat steeds beter en ik geniet van de talloze visjes en het koraal. Whow. Niet iedereen heeft goed materiaal en sommigen gaan al weer snel terug naar de boot. De Rode zee is best nog fris en omdat ik begrepen heb dat we nog elders gaan snorkelen blijf ik ook niet lang in het water. Als iedereen weer aan boord is, varen we verder. We hebben ook nog een feestje vandaag. Rachelle is jarig. Er wordt voor haar gezongen en we hebben zelf een cadeau. Dan stopt de boot weer en kunnen we weer het water in. Een beetje teleurgesteld dat er hier geen visjes te zien zijn maar een vliegtuig dat hier speciaal voor duikers is geplaatst. De groep zwemt nog verder naar een tank, maar ik ga weer aan boord. Het water is hier nog frisser dan de vorige plek. Aan boord is de bemanning al begonnen met het aansteken van de BBQ.
Als iedereen weer terug aan boord is, varen we een stukje terug richting Aqaba en leggen we aan bij een boei, Lunch-time!! De lunch is goed verzorgd: gekookte groenten, sla, hummus, pitabrood, vlees en vis. Het is erg lekker en er is genoeg.
Dan is het weer tijd om terug te gaan. Van de optie om nog naar een Beach resort te gaan wordt afgezien omdat de zon al over anderhalf uur onder gaat. Weer aangekomen bij de aanlegsteiger bedanken we de kapitein en zijn crew. Een deel van de groep gaat nog gezamenlijk elders iets drinken, en wij lopen in ongeveer 15 minuten terug naar ons hotel. Na onder de douche alle zout te hebben afgespoeld, gaan Mart, Stephan en ik nog de stad in. Morgen is een lange reisdag en we kopen nog wat drinken en snackjes voor onderweg. Weer terug in het hotel ff helemaal niks… de zwaarte van de reis is nu toch wel voelbaar.
Voor het avondeten is afgesproken dat we met de gehele groep naar Romero’s gaan. Op initiatief van Karin heeft iedereen een bedankje aan Jolinde op papier gezet en kunnen we een fooi in een potje doen. We verzamelen deels om 19.15 uur in de lobby en Karin verzameld ook al onze mailadressen. Zo kunnen we straks terug in Nederland en België nog berichten en foto’s uitwisselen.
Om 19.30 uur lopen we naar Romero’s waar we de rest van de groep zullen treffen. Het is een leuke eetgelegenheid nabij de jachthaven. Er zijn buiten op het terras twee lange tafels voor ons gedekt. Je kunt hier Jordaanse gerechten bestellen maar er is ook een ruime keuze aan vis. Ik ga voor de Chicken Escalope (gepaneerde kipschnitzel). Na het hoofgerecht neemt Hans namens de groep het woord. Hij bedankt Jolinde en overhandigd haar onze cadeaus. Ook deelt hij zijn bevindingen als Kas-controller en vraagt de groep de financiële administratie van Jolinde goed te keuren. Op haar beurt dankt Jolinde de groep voor de cadeaus en de gezelligheid. We nemen nog een toetje en gaan terug naar ons hotel. Moe maar voldaan van weer een mooie dag gaan we om even na 22.30 uur slapen. Welterusten……..

Terug naar Amman
Dinsdag 21-11-2017
Vannacht vaak wakker geweest, weet niet waarom. Om 6.30 uur staan we op. We hebben dan nog ruim tijd om onze koffers in te pakken. Het gaat allemaal snel en ik houd zelfs nog tijd over om aan mijn reisverslag te schrijven. Om 08.00 uur gaan we ontbijten. De gehele groep is er. We genieten opnieuw van alle lekkers.
Om 08.50 uur uiterlijk moeten we in de lobby zijn om de koffers in de bus te zetten en klokslag 09.00 uur nemen we afscheid van Aqaba. We hebben een lange busreis voor de boeg. Amman is nog 325 Km. We rijden via de Dessert-Highway en hopen er over 4.5 uur te zijn.
Als we een tijdje onderweg zijn, krijgen we een Quiz. Er zijn 10 vragen over Jordanië. Wie heeft alles het beste onthouden……Van degene die meedoen zijn er twee gedeelde 1ste plaatsen met 6 van de 10 punten (Anke en Dirk en Rene en Robin), Mart en ik zijn met nog twee andere koppels op een gedeelde 2de plaats. Om 12.00 uur is er een korte stop voor koffie/thee en toiletbezoek. Als we weer verder rijden zijn er nog 140 Km te gaan. Naar mate we dichter bij Amman komen, wordt de bewolking dikker en in de verte is het zelfs donker. Het begint uiteindelijk te regenen. Volgens Jolinde is dit de eerste regen in Jordanië sinds de zomer. De auto’s gaan ook langzamer rijden, de mensen vinden het eng om in de regen te rijden. We hadden bij Amman wel files verwacht, maar de verkeersdrukte is nu groter dan gebruikelijk.
Jolinde geeft ons alvast informatie over hoe straks de citadel te bereiken en wil zelfs al taxi’s voor ons regelen. Ook krijgen we een plattegrond met een stadswandeling. Wij hebben nog onze twijfels of we wel de citadel willen bezoeken. Het regent, het waait en de temperatuur is gezakt naar 10-11 graden.
Om 14.15 uur staan we dan eindelijk in de lobby van hotel Fanal. Hier zullen we een deel van de komende nacht slapen. We vertrekken namelijk al om 4.30 uur naar de luchthaven. Ook dat maakt de keuze om vanmiddag lekker niks meer te doen makkelijker. Onze kamer is ruim en redelijk netjes. Mart kijkt TV en ik heb weer even tijd om dit reisverslag weer bij te werken. Tegen 19.00 uur gaan we naar beneden naar de lobby. Daar hebben we met de kinderen afgesproken. Een voor een komen de reisgenoten die wel naar de citadel gegaan zijn weer terug in het hotel en kletsen we even bij. Als de kinderen er zijn, gaan we naar de tweede verdieping waar het restaurant is. Als we binnenlopen zijn er maar een paar mensen en er is een buffet. Oei, zou het een besloten gezelschap zijn….? We vragen het aan een ober. Vandaag geen à la carte maar buffet. Zoveel als je kunt eten voor JOD 12. Het buffet ziet er prima uit, dus akkoord. We krijgen een tafel aangewezen. Even later komt ook Christelle binnen. Ze is alleen. Ze verteld dat Jan ziek is en op bed ligt. Hè wat vervelend nou. Christelle eet gezellig met ons mee en mag aan het einde ook nog eten voor Jan meenemen. Tegen 20.00 uur zijn we weer terug op onze kamer. Morgen is er om 3.45 uur koffie/thee en cake in het restaurant op de 2de en bus vertrekt om 4.30 uur. Dat is vroeg dus maken we het niet laat vanavond……..

Naar huis
Woensdag 22-11-2017
Om 3.15 uur loopt de wekker af. Het was een korte nacht maar heb toch redelijk goed geslapen.
Tegen 3.35 uur is Stephan bij onze kamer en gaan we gezamenlijk inclusiefs onze koffer naar het restaurant. Het is er nog donker maar er staan kannen met koffie en thee en schalen met cake. Dan komt ook Jolinde, ze zorgt dat er licht aangaat (de medewerker van het ontbijt was in slaap gevallen). Niet iedereen heeft al trek in ontbijt. Ook Jan is er. Maar die is erg stil voor wat we van hem gewend zijn. Netjes op tijd staat iedereen tegen 4.25 uur beneden in de lobby. De bus is er al en we kunnen de bagage inladen. Jolinde gaat niet mee naar de luchthaven, dus nemen we afscheid bij het hotel. Mohammed, degene die ons ook bij aankomst heeft verwelkomd zal er wel zijn om ons te begeleiden. Het is nog rustig op de weg. Vlak voor de vertrekhallen staat Mohammed ons op te wachten. Gezamenlijk gaan we naar de incheckbalies en Mohammed wijst ons de route naar de Douane. Dan is er nog tijd om onze laatste JOD uit te geven aan souvenirs. Om 7.35 uur rollen we richting startbaan en gaan we weer richting Nederland. Nog eventjes wat slaap inhalen.

Om 12.00 uur plaatselijk tijd landen we op Schiphol. Volgens mij op een landingsbaan heel ver buiten de luchthaven zelf want het taxiën duurt lang. Als we uiteindelijk het vliegtuig mogen verlaten, kunnen we niet de luchthaven in. We moeten langs een trap naar buiten waar een bus staat te wachten. Niemand geeft uitleg en als ook de bemanning van het vliegtuig in de bus staat gaan we rijden. Als de bus weer stopt, lopen we een gebouw binnen en staan we vrijwel meteen in de rij van de Douane. Er is geen zelfscan actief dus iedereen moet langs de balie. We lopen weer verder naar de bagage uitgifte. Het duurt even voordat we alle vijf onze bagage hebben. Nu is het tijd om afscheid te nemen van ons reisgezelschap.
Dan gaan we op zoek naar een plekje om te lunchen. Om 13.30 uur nemen we de shuttle naar P3. Hier nemen we afscheid van Robin en René en dan op weg naar Limburg. De reis gaat voorspoedig en tegen 16.00 uur zijn we weer thuis. We kijken terug op een geweldige rondreis en heel bijzonder dat we dit met ons hele gezinnetje hebben mogen doen.

Dank je wel aan iedereen die deze reis voor ons onvergetelijk gemaakt heeft 😊

Wil je graag meer foto's zien, neem dan een kijkje in het fotoalbum