La Ruta Maya 2020

Eindelijk is het dan zover. Na onze boeking in november duurde het nog even voor we echt konden beginnen aan onze rondreis Mexico-Guatemala-Honduras-Belize. Wel al de voorpret van het inlezen over bezienswaardigheden en een poging gedaan Spaans te leren met een mager resultaat.

Weetjes:
Tijdens onze reis hebben we:
• 4 verschillende landen bezocht
• In totaal 4148 kilometer afgelegd per bus in Mexico, Guatemala, Honduras en Belize
• Een actieve vulkaan beklommen
• 6 verschillende Maya ruïnes bezocht
• Heel veel foto's gemaakt, zie fotoalbum
• Bijna alle dagen zon gehad
• Genoten……..





Amsterdam - Cancún
Vrijdag 7-2-2020
De reistassen staan al gereed en Stephan blijft al bij ons slapen. Na een onrustige nacht, misschien lag het ook wel aan de volle maan, loopt om 4.30 uur de wekker af. De planning is om tussen 5.00 en 5.30 uur te gaan rijden en ons ontbijt te nuttigen in de auto. Het is vrijdag, een gewone werkdag, dus ook de reguliere files. We hebben ruim 200 km voor de boeg en daar kan van alles in gebeuren. Om 5.10 uur verlaten we al ons dorp voor de komende drie weken. Halverwege enige verwarring als we online een bericht zien van een ruime vertraging, dat later weer ingetrokken blijkt.
Natuurlijk veel te vroeg arriveren we al om 7.30 uur op P3 bij Schiphol. Onze vlucht is pas 11.05 uur. Het is koud. Het heeft vannacht nog gevroren. We hebben geen winterjas mee maar een fleecevest en soft shell over elkaar aan, geven ook een prima bescherming. Met de shuttle naar vertrekhal 1. Ondanks dat we vroeg zijn kunnen we meteen inchecken. We vragen voor de zekerheid of onze reistassen bij de overstap in Madrid automatisch overgeladen worden op de vlucht naar Cancun. Gelukkig wel want we hebben daar bij de overstap maar anderhalf uur. Verder door Security en dan koffie. Ruim voor boardingtijd gaan we naar gate C22. Daar moeten we best nog even wachten. Er staat ook geen vliegtuig bij de Gate. Dan mogen we boarden en worden we met bussen naar een verderop gereedstaand vliegtuig gebracht. Iets later dan gepland taxiën we naar de startbaan. Het is een vlucht van ongeveer 2 uur naar Madrid.

Er is al een beetje van de vertraging ingehaald als we op vliegveld Adolfo Suárez in Madrid landen. We hebben inmiddels al een aantal medereizigers ontmoet en samen lopen we naar de Gate. We kunnen al boarden, en sluiten aan bij een lange rij, die dan opeens verdwenen is. We lopen verder daar de desk. Een medewerker vertelt een verhaal in het Spaans en ik begrijp er een beetje van, namelijk dat we niet gaan boarden. Ik vraag toch ook even uitleg in het Engels. Inderdaad, we hebben 2 uur vertraging omdat het vliegtuig uit Amsterdam te laat was. Vaag verhaal! Oké dan maar ergens iets gaan drinken en eten. We maken kennis met Henri, een van onze medereizigers. Als we samen ergens zitten te eten, zien we op de infoborden wisselende info over onze vlucht; de ene keer vertraging en vertrek om 17.40 uur en de andere keer go to gate. Om uiteindelijk deze vlucht niet te missen gaan we al tegen 16.00 uur weer naar de gate. Nu wordt boarding aangegeven met vertrek om 17.00 uur. We sluiten aan in de rij. Die gaat niet vooruit terwijl sommigen wel al door lopen naar de sluis om even later weer terug te komen. Totaal geen info, we kunnen alleen maar wachten. Even na 17.00 uur komt er weer beweging in en tegen 18.00 uur, bijna 3 uur te laat, taxiën we naar een startbaan. Dit vliegtuig lijkt kleiner dan ons vorige. Ook zijn er geen beeldschermpjes aan de stoelen. Hier zullen we het de komende 10 uur mee moeten doen. Onderweg wordt er wel een kleine maaltijd geserveerd, maar voor de rest is er alleen iets te krijgen tegen betaling.

Er is hard gevlogen. Als we om 22.30 uur landen op Cancun International Airport is er al weer 1 uur van de vertraging ingehaald. Door naar immigratie met zo’n 500 mensen en dat heeft dus even tijd nodig. Als we bij de transportband komen staan de reistassen van Mart en mij er al naast. Een medewerker haalt die eraf om te voorkomen dat ze rondjes blijven draaien. Gelukkig laat ook de tas van Stephan niet lang op zich wachten en gaan we naar de uitgang. Een, ondanks het late tijdstip, nog steeds lachende Marieke staat op ons te wachten. Pas tegen middernacht zijn we compleet. Wij zijn nu al meer dan 24 uur onderweg en erg moe. Op naar hotel Adhara Hacienca waar we maar één nacht zullen slapen. Gelukkig heeft Marieke de sleutels van onze kamers al en hoeven we alleen nog maar bij de receptie voor het ontbijt te betalen, het liefs nu nog. Oké dat moet dan maar. Om 01.00 uur op onze kamer en we hebben maar een doel: slapen. Om 6.00 uur loopt de wekker al weer af.

Mérida via Chichén Itzá
Zaterdag 8-2-2020
Goed geslapen, wel een beetje kort. Dan maar straks weer op tijd naar bed. Vandaag staat onder andere een bezoek aan Chichén Itzá op het programma. Daarna rijden we door naar Mérida. Om 7.00 uur zitten we al aan het ontbijt. Er is ruime keuze, maar natuurlijk anders dan thuis waar ik gewoonlijk een cracker met kaas eet. De bediening is heel vriendelijk en de koffie lekker. Onze reistassen zijn al helemaal gereed, die hoeven we zo meteen alleen nog maar op te halen. Zoals afgesproken zijn we om 7.45 uur bij de bus waar we nog kennis maken met Sabine, Jan en Petra en Djoeke en Kees die niet op dezelfde vlucht als wij zaten. Ook maken we kennis met Yonni, onze chauffeur in Mexico. Tijd om te gaan rijden. Met de bus eerst langs de bank. Hier kunnen we Mexicaanse Pesos pinnen.
Met voldoende geld op zak voor de eerste dagen op weg naar Chichén Itzá. We verlaten de provincie Quintana Roo en komen in de provincie Yucatán. Hier moeten we de klok weer een uur terug zetten. Ze hebben hier een andere tijdzone. Het is tot Chichén Itzá nog twee uur rijden, zo heeft Marieke voldoende tijd om ons te informeren over wat we kunnen verwachten. Chichén Itzá is een van de zeven wereldwonderen. Hier zijn tempels van twee eeuwenoude volkeren: de Maya’s en de Tolteken.
Als we er arriveren is het best al druk. Daar maar even doorheen kijken dan. Marieke haalt onze kaartjes en onze gids heet Renee. Het is een Nederlandse die hier al lang woont en gepassioneerd kan vertellen over de Maya’s, hun gebouwen en gebruiken. Chichén Itzá is uit de late periode van de Maya’s. We bewonderen o.a. de 25 meter hoge El Castillo die de Mayakalender weergeeft. Ook interessant is dat ze al veel deden met astronomie.

Het is inmiddels al erg warm geworden. Bij een van de talrijke souvenirkraampjes valt mijn oog op een masker. Dit staat op mijn wensenlijst als souvenir. Ik kom met de verkoper tot een voor mij redelijke prijs en sluit me weer snel aan bij de groep. Mijn ervaring is als je iets moois ziet, je het meteen moet kopen. Na ruim anderhalf uur zit de officiële rondleiding erop. Degene die dat wil kan met Renee nog mee naar de sterrenwacht. Mart en ik gaan niet mee en lopen zelf nog een beetje rond. Het is hier echter zo groot dat je nog wel een hele dag zou kunnen rondlopen en dan heb je nog niet alles gezien. We zijn nog een beetje moe van de vlucht en wat last van de warmte en besluiten om al naar het verzamelpunt te gaan en nemen daar een ijsje.

Om 13.00 uur is de groep weer compleet en gaat de reis verder. Na een kort ritje stoppen we bij restaurant Ik Kil, waar we een eenvoudige lunch zullen hebben. Naast het restaurant is hier ook een Cenote waar in gezwommen kan worden. Een cenote is een natuurlijke waterbron, die zeer diep in de grond ligt. Ik heb mijn zwemkleding wel mee, maar het zwemmen spreekt me hier niet aan. Ik zwem niet graag in natuurbaden. In de tijd dat de anderen zwemmen, lopen we wat rond, maken we foto’s en relaxen we even in een hangmat.
Om 15.00 uur zit iedereen weer in de bus en vervolgen we de reis naar Mérida. Een tocht van meer dan 100 km over een lange rechte weg. Het asfalt is niet top waardoor de bus heen en weer wiebelt. Het is even stil in de bus. Tijd om even alle indrukken tot nu toe te verwerken of een powernapje te doen. Lekker toch…..
We naderen Mérida. Marieke informeert ons over de stad en haar bezienswaardigheden. Mérida is de hoofdstad van de staat Yucatán en wordt ook wel La Ciudad Blanca (de witte stad) genoemd omdat de koloniale huizen grotendeels wit zijn geschilderd. Ook krijgen we een handige plattegrond van de stad en een overzicht Spaans/Nederlands van dingen die met eten te maken hebben. Lekker handig. We maken met de bus alvast een tour langs een aantal bezienswaardigheden en arriveren tegen 18.00 uur bij hotel Del Gobernador waar we twee nachten zullen verblijven. We worden welkom geheten met een drankje (Marinda). De sleutels worden uitgedeeld en er worden afspraken gemaakt om straks samen te gaan eten. Onze kamer is op de tweede verdieping en er is geen lift. Marieke heeft geregeld dat onze reistassen bij de kamer gebracht worden. Er zal een fooi gegeven worden uit de fooienpot. Op deze manier dragen we bij aan een beetje extra inkomen voor de plaatselijk bevolking. Onze kamer is prima alleen iedere lamp geeft alleen “groot” licht. We gaan eerst douchen en dan maar hopen dat we niet in slaap vallen voor het avondeten.

19.30 uur is bijna iedereen weer beneden. Als we compleet zijn, gaan we samen lopend naar restaurant Amero. Het is er erg gezellig. We zitten in een grote patio. Voor ons is een lange tafel gedekt, waar we net niet allemaal aan passen. Maar dat wordt snel opgelost. De bediening is vrolijk en het eten erg lekker. Tempo is wel al op z’n Mexicaans. Tegen 21.30 uur is mijn energie voor vandaag wel op. We rekenen als eersten af en gaan terug naar het hotel. We gaan meteen slapen en de accu opladen voor morgen. Het beloofd weer een mooie dag te worden: Buenos Noches…..


Celestún
Zondag 9-2-2020
Goed geslapen en al redelijk uitgerust begint onze dag vandaag om 6.00 uur. Om 7.00 uur is ontbijt. Er is genoeg keuze en erg lekker. Dan naar de kamer om nog wat op te halen voor de excursie van vandaag. We gaan een bezoek brengen aan het nationaal park in Celestún, dit is bekend om zijn grote aantal flamingo’s. We gaan bijna allemaal mee. De reis naar Celestún duurt ongeveer anderhalf uur en het is een saaie rechte weg. Aan beiden zijden van de weg staan struiken en die zijn net te hoog om er overheen te kunnen kijken. Dan arriveren we bij een meer met mangrovebossen en zien we de bootjes al liggen. Er zijn drie boten gereserveerd. Daar gaan we, vol verwachting. Gaan we ook echt veel flamingo’s zien? De vaart zit er goed in en we stoppen bij een zandplaat waar al veel vogels zitten. Dan weer verder. In de verte is een roze schim zichtbaar en als we dichterbij komen is het genieten en vooral veel foto’s maken. Zoveel flamingo’s heb ik nog nooit eerder tegelijk gezien. Het is prachtig.

We varen weer verder langs een eiland met vogels en langs mangrovebossen. Dan varen we opeens het mangrovebos in. Super, wat een belevenis. We zien veel vogels en zelfs een kleine krokodil of kaaiman. Als we er weer uitvaren, stoppen we bij een aanlegsteiger en kunnen we nog over houten paden een stukje mangrove bezoeken. We zien heel veel visjes, een grotere krokodil en een grote spin. De telelens van de camera van Petra heeft zelfs een rups gespot. Bijzonder om hier te zijn.
Met wapperende haren terug naar ons beginpunt van de tocht. Van hieruit rijden we verder naar de kust om daar te lunchen met uitzicht op de Golf van Mexico. Eten uitzoeken is altijd weer spannend. Ik heb, net als Mart en Stephan een gevulde gepaneerde vis besteld. Best een flinke portie. Het is wel erg lekker, maar krijg het niet op. Ben gelukkig niet de enige. De meesten van de groep willen wel een duik nemen in zee. Ik bied aan om bij de tassen te blijven. Heb ik ook even tijd om dit reisverslag bij te werken. We beleven zoveel…….
Om 13.30 uur gaan we via dezelfde weg als dat we gekomen zijn weer terug naar Mérida. Ik kan gerust een powernapje doen, want daar was niet veel te zien. Om 15.00 uur weer terug in ons hotel. Het is buiten nu erg warm dus besluiten we straks pas Mérida zelf te bezoeken. Als de temperatuur een beetje aangenamer is, gaan we samen met Stephan en Henri richting Plaza Major (het centrale plein). We hopen daar in ieder geval te kunnen pinnen. Ook kopen we drinken en snacks. Maken foto’s en dan weer terug naar het hotel om weer af te koelen. Tegen 18.00 uur met z’n drieën eten bij Pancho’s. Veel tafels zijn helaas al gereserveerd. Gelukkig is er nog plek. Het eten dat Stephan en ik besteld hebben valt tegen. Chicken enchiladas met mole (een saus van donkere chokolade met chilies). ik vindt het in ieder geval niet lekker. Dan weer terug naar het hotel. Morgen is weer een reisdag dat betekent reistassen weer reis klaar maken. We gaan vanavond op tijd onder de wol.

Campeche via Uxmal
Maandag 10-2-2020
Het is weer een reisdag. We staan op tijd op om op het gemak te douchen en de reistas definitief in te pakken. We hebben met Stephan afgesproken om 7.00 uur te gaan ontbijten. We zetten alvast de reistassen buiten de kamer, die worden tegen 7.30 uur opgehaald door de mensen van het hotel. Ons eerste doel voor vandaag is Uxmall. Daar gaan we opnieuw Maya-ruines bezoeken. Volgens archeologen de best bewaarde Mayastad in Mexico. Onderweg alvast wat informatie over Uxmall en over de lunch van vandaag. De planning is om vandaag samen te lunchen en dan Conchita (varken) Bibil te gaan eten. Dit is een typisch Mexicaans gerecht. Je kunt ook voor de versie met kip (pollo) kiezen. We stoppen dus al bij het restaurant om voor vanmiddag te reserveren. Vanaf hier is het nog maar 5 minuten naar Uxmall. Onze gids hier heet Juan. Hij is Mexicaan en spreekt Nederlands. Hij is trots op Uxmall en verteld ons graag hierover.

We zien de Piramide van de Tovenaar, die boven de jungle uittorent, is betoverend mooi en het wordt nog steeds mooier.De Maya’s aanbaden hier vroeger de regengod Chaac. In de taal van de Maya’s betekent Uxmal 'driemaal gebouwd', een verwijzing naar de gewoonte van de oude volkeren om bovenop oude bouwwerken te bouwen. Alles ligt in verhouding dichter bij elkaar en omdat we ook bij bepaalde gebouwen naar boven mogen lopen, hebben we een geweldig uitzicht. De gebouwen zijn, voor zover als mogelijk, minutieus gerestaureerd met veel detail. Er worden dan ook heel veel foto’s gemaakt. Je ziet ook regelmatig leguanen liggen die zich hier helemaal thuis voelen. Juan is ook een grapjas en leert ons graag woorden in de Maya taal. De namen van de gebouwen hier zijn beïnvloed door de Spanjaarden die hier ooit de baas waren. Zo is er een nonnenklooster en een duiventil. Het laatste half uur op deze site kunnen we zelf inplannen, we beklimmen  nog de trappen van de grote piramide. Ook hier weer een geweldig uitzicht. Jammer dat we hier maar zo kort zijn.

12.00 uur tijd om naar het restaurant te gaan. De tafels zijn mooi gedekt en de ontvangst is vriendelijk. We zijn net op tijd om te zien hoe ons eten uit de grond gehaald wordt. We beginnen met soep, dan het heerlijke hoofdgerecht en nog een toetje toe. Dan staat er iemand van de bediening bij onze tafels met een rijdende bar. Er staat een hele rij kleine glaasjes op en drie flessen. En niet te missen een hele grote Mexicaanse sombrero. Van het huis krijgen we een cucaracha (deel tequila, deel koffielikeur en een beetje spa rood.) Om de beurt krijgt iemand van ons de sombrero op, wordt het drankje geschut en is het de bedoeling dat je het glaasje in een keer op drink. Ik pas, voel me nog niet helemaal fit en twijfel dan over alcohol. Met de buikjes gevuld gaan we weer verder. Einddoel vandaag is Campeche. Dit is de hoofdstad van de gelijknamige provincie. Campeche ligt aan de baai van Campeche aan de Golf van Mexico.

We arriveren om 16.00 uur. Ons hotel Ocean View ligt aan de boulevard met zoals de naam al zegt uitzicht op zee. We krijgen een welkomstdrankje en de sleutel van de kamer. Onze kamer is vlak bij de receptie en met uitzicht op zee. Een hele mooie kamer en prima bedden. De rest van de middag/avond mogen we zelf invullen. We besluiten eerste even te relaxen en de planning is straks langs de boulevard naar het oude stadsdeel te lopen. In Campeche vind je prachtige gekleurde huisjes. In de koloniale tijd was dit één van de grootste havens in Mexico en een geliefd doelwit van piraten die hun zinnen hadden gezet op het goud en zilver wat hiervandaan naar Spanje werd verscheept. Om zich te kunnen verdedigen tegen de piraten bouwden de Spanjaarden bastions en forten, die nog goed bewaard zijn gebleven.

Om 18.00 uur vertrekken we. De zon gaat bijna onder. Even blijven staan en genieten van deze zonsondergang op deze mooie plek op aarde. Dan verder richting stadspoort en we komen uit bij smalle straatjes met de gekleurde huizen. Op straat staan al tafels en stoelen gereed voor de gasten. Ziet er heel gezellig uit. We willen hier straks komen eten maar nu eerst meer van Campeche zien. Het is er gezellig en veel fotogenieke plekken. We krijgen een beetje trek en willen het ook niet te laat maken. Terug naar de eerste straat en we bestellen pizza. Niet echt Mexicaans maar wel lekker. En dat is de pizza ook, maar ook groot. Ik krijg hem niet op. We hebben vanmiddag al uitgebreid gegeten. Als we weer terug naar het hotel lopen, mist Mart zijn petje dat aan zijn fotocamera hoort te hangen. Hmmm dat is hij dan waarschijnlijk ergens verloren,. Jammer. We slenteren over de boulevard terug naar het hotel. Op de boulevard is het druk. Ook veel mensen die aan het sporten zijn. Terug in het hotel merken we dat we best nog vermoeid zijn. Om 22.00 uur gaat het licht uit. Morgen is er weer een nieuwe dag,

Palenque
Dinsdag 11-2-2020 
Omdat we al vroeg gingen slapen, zijn we al om 5.00 uur wakker. Dan nog maar lekker blijven liggen. Stephan komt ons om 7.00 uur halen om te gaan ontbijten. Er zijn al meer deelnemers van onze groep in het restaurant en een andere deel ligt in het zwembad. Het ontbijt is helemaal prima. Vervolgens naar de Walmart, die hier vlakbij ligt. Mart is gisteravond zijn petje verloren, dus dient er nieuwe gekocht te worden. Je kunt er hier echt niet zonder. We lopen door deze grote supermarkt en je kunt hier echt bijna alles kopen. Gelukkig ook een petje naar smaak. Terug in het hotel het laatste inpakken en de reistassen op de gang. Om 8.50 uur naar de bus waar Yonni in de kofferbak van de bus druk bezig is met alles in te laden.

Dan zijn we weer onderweg. Het is een lange reisdag vandaag. We gaan richting het zuiden naar de provincie Chiapas. Marieke verteld ons o.a. over de Mariachi-bands, en we luisteren naar hun muziek. Het landschap veranderd, het wordt meer heuvelachtig en dan weer langs de kust waar er grote groepen pelikanen de bootjes hebben overgenomen. Hier is het tijd voor koffie. Een invasie van 21 klanten bij de koffiebar maar ze doen het prima. 11.00 uur tijd om weer verder te gaan. Marieke heeft een dvd mee, met de film Coco. Hiermee wil ze ons wil meer informeren over Dias de los Muertos. Ik zie maar een deel van de film, ben druk bezig ons reisverslag bij te schrijven. Als de film even na de middag bijna afsluit met een happy end, arriveren we bij La Higuera. Hier worden lekkere maar wel grote steaks geserveerd. Ze zijn mij echt een maatje te groot dus ik neem kip. We krijgen nog een witte bonensoepje vooraf. De steak/kip wordt geserveerd met een bolletje puree en een kaastortilla (quesadilla). Helaas geen groenten. Ook de kip is kingsize en ik eet zoveel als ik trek in heb. De reis gaat weer verder. We moeten nog de nodige uurtjes. Tegen 15.30 uur nog een korte stop bij een tankstation. Nu is het nog maar een uur tot aan de eindbestemming van vandaag Palenque.

Ons hotel, Tulija, ligt aan de grote weg met ernaast een enorme supermarkt. Komt goed uit. Tijdens het laatste deel van de tocht heeft Marieke ons het dagprogramma voor morgen voorgesteld. Daarin dienen we voor onze eigen lunch te zorgen. Dat gaat helemaal goed komen, we wilden voor vanavond het avondeten ook al iets bescheidener houden en zelf iets kopen. Op naar de supermarkt. Deze is kleiner dan de Wallmart maar doet er niet voor onder. De groenten en fruit-afdeling lacht je aan. Bij het brood is ook ruime keuze zowel brood als gebak. We eten dus vanavond op onze kamer en maken de lunch van morgen gereed. Het was een lange reisdag nu weer even bijtanken.

Ruinas de Palenque en Cascadas de Roberto Barrios
Woensdag 12-2-2020
Een rondreis betekent meestal vroeg opstaan, zo ook vandaag. Op de vrije dag gaan we toch gezamenlijk naar de ruïnes van Palenque. Het ruïnecomplex van Palenque is door de unieke ligging in het oerwoud één van de mooiste bezienswaardigheden van Mexico. Om 7.45 uur vertrekt de bus en Marieke stelt voor om eerst een wandeling bij de site te maken en daarna pas de ruïnes te bezoeken. Aangekomen op de site zijn er al talloze souvernirkraampjes open. Heel duidelijk herkenbaar zijn de oorspronkelijke bewoners van hier in hun witte gewaden. Ze proberen een beetje bij te verdienen met de verkoop van handgemaakte dingen zoals bijvoorbeeld dreamcatchers.

We maken kennis met Erneste, onze gids voor vandaag. Ernesto spreekt heel goed Engels en neemt ons mee de jungle in. We lopen over smalle soms glibberige paadjes en door klein stroompje. We horen de roep van de Toekan, maar zien hem niet door de bladeren. Het bijzondere aan onze wandeling is dat we langs en over Maya ruïnes lopen die overwoekerd zijn door de jungle. Heel erg leuk om mee te maken. Om 11.00 uur gaan we het park in. We worden als snel gewezen op enkele brulaapjes in de bomen. Het bladerdek is best dik en als ze stil zitten moet je goed zoeken. We lopen verder en dan verschijnen de eerste ruïnes. Weer helemaal anders dan de vorige twee, en ook weer indrukwekkend. Samen met Ernesto wandelen we door het paleis en zijn verhalen brengen ons terug naar de tijd van toen. Van alle ruïnes in Palenque is maar een klein deel gerestaureerd. Toch nog te veel om in de korte tijd die wij hier te besteden hebben te bezoeken.

Om 13.00 uur zitten we weer in de bus en de zelf meegebrachte lunch gaat er in als zoete koek. We rijden weer verder op weg naar de Cascadas de Roberto Barrios (watervallen) die eigenlijk voor morgen op het programma staan. Omdat voor morgen de route aangepast is, liggen deze niet meer op de route. Bij de watervallen kunnen je wandelen of een verfrissende duik nemen. Bij de parkeerplaats zijn kleedhokjes. Dan een paar traptreden omlaag en we zijn. De oevers zijn glibberig en het water voor het eerste gevoel koud. Ik ga niet zwemmen. Bied dan ook aan om op de tassen te letten.

Om 16.15 uur weer op weg naar ons hotel. Dit is ongeveer nog 1 uur rijden. We brengen onze spullen naar de kamer, gaan snel even naar de supermarkt en dan…..neem ik ook een verkoelende duik in het zwembad. Merkt dat ik al lang niet gezwommen heb, voelt een beetje stijf. Omdat we om 19.15 uur alweer afgesproken hebben om samen te gaan eten, kunnen we niet lang zwemmen. Behalve douchen willen we ook de reistassen al een beetje inpakken voor morgen.

Tegen 19.30 uur arriveren we bij restaurant Maya Cañada. Er is een lange tafel voor ons gedekt. Er is een ruime keuzen aan gerechten. Ik neem deze keer een salade, dat kan veilig volgens Marieke. Fijn om weer is wat meer groenten te eten. De bediening is voor Mexicaanse begrippen supersnel en het eten lekker. Als afsluiting nog cappuccino en dan weer terug naar het hotel. Alles inpakken lukt nog niet, de zwemkleding is nog niet droog. Dat moet morgen dan maar. We willen ook voldoende nachtrust want morgen is het weer vroeg om. Nog lekker nagenietend van weer een mooie dag val ik al snel in slaap……..

San Cristóbal de las Casas
Donderdag 13-2-2020
Het is vroeg op vandaag. De wekker staat op 5.30 uur. Meteen opstaan en gereed maken om te vertrekken. Ontbijt is om 6.30 uur. Het restaurant van het hotel is speciaal voor ons een half uur vroeger open gegaan. In de tussentijd zijn onze reistassen opgehaald en naar de bus gebracht. Even na 7.00 uur verlaten we Palenque. Het wordt een lange reisdag vandaag, we hopen tegen 19.00 uur in San Cristobal de las Casas aan te komen. De reisroute is aangepast omdat op de eerder geplande route niet gegarandeerd kan worden dat we last krijgen van bendes. Het is daar momenteel onrustig. We reizen nu via de provincie Tobasco weer naar Chiapas. Om 9.30 uur is er een koffiestop bij een tankstation.

Een uurtje later stoppen we bij een kraampje langs de weg, en kopen ananassap. Als we verder rijden wordt het landschap heuvelachtiger. In het landschap is er af en toe een fel gele boom te zien, die we maar niet goed op de foto krijgen. Er is iets met onze bus, als we omhoog rijden, wat soms nog niet eens zo steil is, valt het tempo weg. Ook de airco moet uit om de bus meer vermogen te geven. Als we stil staan bij wegwerkzaamheden bemerkt Sabine dat een klep aan de zijkant van de bus open staan. Yonni gaat kijken en bemerkt helaas dat hij de krik van de bus kwijt is. Balen is dat. Inmiddels liggen we achter op reisschema en besluiten we niet te stoppen om ergens te gaan lunchen maar om iets te kopen om in de bus te eten. Dan raken we de weg kwijt in een grote stad en wordt er gebeld naar de volgende activiteit dat we later zullen zijn.

Het is al 16.00 uur als we arriveren in Chiapa de Corzo waar we een boottocht gaat maken in de Cañón de Sumidero. We varen over de Rio Grijalva door een gebied met veel vogels en zelfs krokodillen. Het is er erg mooi en een fijne onderbreking op deze reisdag.

Als we om 18.30 uur weer aan land gaan, zijn de door Marieke bestelde broodjes voor het avond eten al in de bus. Het is inmiddels donker en in een bus die niet vooruit te branden is, rijden we verder naar San Cristóbal de las Casas. Bij aankomst bij de stad wordt er even overleg gepleegd over de route, helaas zonder positief resultaat. Er blijken ook nog werkzaamheden te zijn op onze route en is onduidelijk hoe verder door de smalle straten met eenrichtingsverkeer. Iemand van het hotel zal zich over 10 minuten bij ons melden om te loodsen. Uiteindelijk zijn we om 21.00 uur bij het hotel waar de volgende tegenslag zich al meld. Morgen kunnen we hier niet ontbijten 😒 Marieke gaat iets regelen en wij doodmoe naar bed………

Chamula en Zinacantán
Vrijdag 14-2-2020
Vandaag officieel een vrije dag, maar natuurlijk worden er excursies voorgesteld en wij gaan mee. We hoeven niet zo heel vroeg weg, maar omdat we elders moeten ontbijten zetten we de wekker toch op 6.00 uur. Lekker op je gemak wakker worden en douchen en dan naar Cafe Nolon waar we vanaf 7.15 uur welkom zijn. We arriveren er rond 7.25 uur en zijn de eersten. Er staan eettafels buiten in een patio waar we plaats nemen. Hele vriendelijke mannen komen de bestelling opnemen. De koffie is er snel en ook brood met iets wat er uitziet als appelmoes. Zal wel iets anders zijn maar het smaakt prima. Intussen is ook de jus d’orange al gebracht. Nu nog wachten op ons roerei. In de tussentijds zijn ook al anderen van onze groep gearriveerd. Tegen 8.15 uur zijn we klaar met ontbijten en gaan we weer terug naar ons hotel. Veel van de anderen hebben dan nog niets te eten gekregen. Uiteindelijk is het toch iedereen gelukt om te ontbijten en om 9.00 uur bij de bus te zijn. Hier zal Marieke wel voor gezorgd hebben.

In de bus maken we kennis met Dawn. Zij is onze gids vandaag. We gaan een bezoek te brengen aan de dorpjes Chamula en Zinacantán. Het is nog even rijden naar Chamula. In de tussentijd vertelt Dawn ons meer over de mensen die daar wonen en hun gebruiken. Chamula wordt vooral bevolkt door Tzotzil indianen. In hun beroemde kerk wordt op indrukwekkende wijze zichtbaar hoe het katholicisme van de voormalige Spaanse overheersers zich in de loop der eeuwen heeft vermengd met de oude Mayarituelen. De indianen zitten vaak in groepjes te bidden, geknield op de met dennennaalden bedekte stenen vloer, met voor hen brandende kaarsen. De offergaven zijn geen traditionele producten van het land zoals je misschien zou verwachten, maar flesjes ‘heilige’ Coca-Cola. We parkeren de bus op een grote parkeerplaats en gaan te voet het dorp in.

Eerst zien we een begraafplaats. Het is er heel sober en eenvoudig. Dan verder. In de eerste winkelstraat bezoeken we een winkel die ons voorbeelden van de plaatselijke kleding laat zien. Enkelen van ons trekken die aan en gaan op de foto. Ook worden de eerste souvenirs al gescoord. We lopen verder richting de kerk. Voordat we naar binnen mogen krijgen we nog extra info over wat wel en niet mag. We zijn per slot van rekening hier te gast en hebben hun regels te respecteren. Een van de regels is geen foto’s maken. Wat er in de kerk te zien is kan een foto helemaal niet weergeven. Het is zo bijzonder maar moeilijk onder woorden te brengen. Na het bezoek aan de kerk hebben we 20 minuten vrij te besteden. Dat betekent dus shoppen. 11.40 uur is iedereen zoals afgesproken weer bij de bus. We rijden verder naar Zinacantán. Op weg er naar toe verteld Dawn ons weer over de mensen die hier wonen. Het plaatsje staat bekend de bloementeelt en om de klederdracht, die je vaak bij mensen thuis kunt kopen.

Vanuit de bus gaan we meteen naar een familie waar geweven en geborduurd wordt. Al deze handgemaakte dingen verkopen ze graag in hun bedrijfje. We krijgen ook info over hun klederdracht en Lija en Stephan laten zich omkleden tot het bruidspaar. Aansluitend aan dit zijn we uitgenodigd om hier te lunchen. We mogen kijken hoe hier de tortilla's gebakken worden en dan aan tafel. Als eerste krijgen we aardappelsoep en tortilla’s met quacomole, zwarte boontjes en een mexicaanse dip. Dan komen er kiptortilla’s met groenten en als afsluiting verse mango’s. Er wordt meer opgediend dan wij kunnen eten, en een aantal nemen een doggiebag mee. Als laatste activiteit brengen we een bezoek aan de twee kerken. Deze zijn anders dan de vorige maar toch mooi. Plaatselijk kinderen bieden aan om tegen betaling op de foto te gaan. Wij hebben geen interesse.

Onze excursie zit er op en we rijden terug naar San Cristóbal de las Casas De rest van de middag is vrij. Eerste even naar onze kamer. Vervolgens met de taxi naar het centrale plein. Henri gaat met ons mee. San Cristóbal de las Casas is de vroegere hoofdstad van de Mexicaanse staat Chiapas. Het is een ontzettend sfeervolle plek met mooie, gekleurde gevels en knusse pleinen met overal kraampjes en eetstalletjes. We slenteren door de straatje en genieten weer van deze ervaring. We eten bij een restaurant met gezellige muziek en lekker eten. Tijd om weer terug te gaan naar het hotel. Als we buiten komen regent het, oei daar hadden we niet op gerekend. Het duurt gelukkig maar even. Nog snel naar de Oxxo en dan op zoek naar een taxi die ons terug naar het hotel kan brengen. Dat is echter nog niet zo eenvoudig, alle taxi’s die langsrijden zijn al “bezet”. Stephan komt op het idee tegen het verkeer in te lopen om zo een lege taxi te zien en dat lukt al vrij snel. In een zeer korte tijd worden we veilig afgezet bij ons hotel en dat voor maar 40 pesos. Terug op de kamer is het tijd om weer in te pakken. Morgen gaan we al heel vroeg weer verder. De bus vertrekt dan al om 5.30 uur. Guatemala we komen eraan……

Panajachel aan het Meer van Atitlán
Zaterdag 15-2-2020
Het is nog donker en koud als we om 5.15 uur de reistassen bij de bus zetten. Zoals gepland verlaten we Hacienda Santo Tomas om 5.30 uur. Iedereen doezelt nog wat in de bus, buiten is er toch niks te zien. Op deze reisdag zijn we wederom geen km vreters. Tegen 7.00 uur hebben we pas 40 kilometer afgelegd. We moeten eerst de stad uit via de eenrichtingsstraten daarna door dorpjes waar volgens mij na ieder 100 meter een verkeersdrempel ligt waar je als tourbus het liefst stapvoet overheen wil rijden.

Tegen 11.00 uur arriveren we bij de grensovergang met Guatemala. Marieke heeft ons heel duidelijk geïnformeerd over de gang van zaken. Nu maar duimen dat het lekker soepel gaat verlopen. Eerst de grens waarbij we Mexico gaan verlaten. Marieke neemt alle paspoorten mee en probeert ons als groep te laten uitreizen. Yes het lukt, dan snel nog even een sanitaire stop en afscheid nemen van een zeer geëmotioneerde Yonni. Vervolgens worden de koffer uit de bus gehaald en overgeladen in 6 taxi’s die ons naar de grens met Guatemala gaan brengen. Dat is best nog een stuk dat niet te lopen is. Als iedereen daar aangekomen is, gaat Marieke onze in-reis regelen. Ook dit lukt weer....Toppie. Je kunt hier ook de pech hebben dat iedereen persoonlijk door de douane moet en dat kost dan veel meer tijd. Kruiers brengen onze reistassen weer naar de gereedstaande Guatemalteekse bus. We maken kennis met Antonio onze chauffeur in Guatemala.

Marieke heeft geregeld dat er “mannetjes” in de bus komen om pesos en/of dollars om te wisselen in Quetzal. Misschien niet de fijnste koers maar wel lekker handig. Dan reizen we verder Guatemala in en gaan we op weg naar Panajachel aan het Meer van Atitlán. Na anderhalf uur is er pauze. Voor nog extra Quetzal te pinnen en de lunch. In een lange rij staan we voor de pinautomaten. Uiteindelijk heeft iedereen kunnen pinnen wat volgens Marieke heel uitzonderlijk is. Dan lunchen bij Luivis. Hier is lunch in buffetvorm. Je kunt kiezen tussen beef fajitas en pollo, verder is er rijst, groenten en tortillasoep. Als toetje een beetje fruit. De meesten van ons maken hier gebruik van en het is erg lekker. We moeten weer verder het is nog een hele tocht. Na tweeënhalf uur is er weer een stop bij een tankstation. Lekker even de benen strekken. De reis gaat weer verder en verloopt voorspoedig. Ook in Soloma waar er wegwerkzaamheden zijn. Vandaag zit wel alles mee.

Rond 18.00 uur arriveren we bij hotel K’amol B’ey. Het ziet er erg knus uit. We krijgen de sleutels van onze kamer op de 1ste verdieping. De kamers zijn redelijk klein maar wel schoon. En we hoeven hier in principe alleen maar te slapen. Ik twijfel tussen wel of niet meer eten. Ben best moe van de reis. We gaan toch. Henri gaat mee. In eerste instantie lopen we Panachel in, maar daar zijn in de eerste straten geen restaurantjes. Nog verder naar het centrum vinden we te ver. We draaien om en nemen plaats bij een eettentje vlak bij het weggetje naar ons hotel. Marieke is hier ook al ons ontbijt voor morgen en overmorgen aan het regelen. Later schuiven Marja en Paul nog aan en eten we samen. Maken we nog meer kennis met elkaar en wordt er veel gelachen. Een mooi einde van een lange vermoeiende dag. Weer terug op de kamer is het bedtijd. Wat zijn de bedden hard en dat hoofdkussen gaat het niet worden vannacht. Maak uiteindelijk een eigen “kussen” met fleecetruien en handdoeken en dat moet het maar doen. Ondanks de vermoeidheid val ik niet meteen in slaap. Rustig blijven liggen, slapen gaat uiteindelijk vanzelf…….

Chichicastenango
Zondag 16-2-2020
Slecht geslapen, hard bed, geen goed hoofdkussen en hanen die je verder nog uit je slaap houden. Om 6.00 uur gaat de wekker. Opstaan en gereed maken, we worden om 7.15 uur voor ontbijt verwacht. Dit gaat lekker snel, ook omdat we gisteren al onze keuze hebben doorgegeven. Stephan heeft pancake’s, Mart ontbijt Americana (toast en ei) en ik yoghurt en fruit. Het is allemaal lekker. Tegen 8.00 uur naar de bus voor ons bezoek aan Chichicastenango. We rijden nu een deel van de weg van gisteren weer terug. Het is hier berg op en berg af. Zelfs met hele steile stukken en haarspeldbochten. Anderhalf uur later arriveren we er. Chichicastenango is een belangrijk cultureel en religieus centrum van de Quiché-indianen, volgens wetenschappers de meest pure afstammelingen van de Maya's. Op het marktplein staat de Santo Tomás kerk tweemaal per week in het middelpunt van alle activiteiten. Op de trappen verkopen vrouwen in bontgekleurde huipiles (bloezen) bloemen. In de kerk Santo Tomás oefent de indiaanse bevolking nog volgens eeuwenoude traditie haar half-heidense riten uit.

De bus gaat naar een parkeerplek en wij achter Marieke aan de markt op. De drukte van nog wel mee en in de kraampjes is een explosie aan kleuren te zien. Zoals Marieke ons al vertelde zijn de mensen hier vrij klein. Ik met mijn 1.66 kan er makkelijk overheen kijken. We lopen over de markt en proberen niet te veel te zigzaggen om zo makkelijker te terugweg te onthouden. Uiteraard worden er souvenirs gekocht. Na 1 uurtje op de markt hebben we het wel gezien en willen we naar de begraafplaats die Marieke ook genoemd heeft. Maar waar is die dan? We doorkruisen de markt meerdere malen en lopen ook al terug naar de hoofdweg. Helaas heeft Stephan zijn mobiele telefoon met de offline kaart van Guatemala op de hotelkamer gelaten. We laten het voor wat het is. Kijken verder rond en zien hoe een vrouwtje met een krijsend varken onder de arm langs loopt. In de buurt van de parkeerplaats van de bus kopen we wat te drinken en wat lekkers. We kunnen er even zitten en zien hoe de dames hun inkopen, deze in de doeken stapelen en dan verder op hun rug meenemen. Even voor 12.00 uur weer naar de bus. Die is vrijwel ingesloten door andere bussen, maar geen probleem voor Antonio. Samen met collega chauffeurs, rijd hij door een voor mij te smalle doorgang maar het past.

Om 12.00 arriveren de laatste van onze groep bij de gereedstaande bus en gaan we weer terug naar Panajachel. We zijn nu halverwege onze rondreis en de drukke en lange dagen zijn goed voelbaar. Wij nemen in ieder geval even de middag vrijaf. Tegen de avond gaan we samen met Klarinda, Henri en Sabine ergens eten. Ik voel me helemaal niet lekker. Heb ook geen zin om te eten. Probeer het nog met een kopje soep. Voelt niet goed. Vervelend, ook voor degene die met ons mee is. Na het eten, snel terug naar het hotel en naar bed. Hopelijk voel ik me morgen beter.......

Antigua
Maandag 17-2-2020
Ook vandaag weer ontbijt om 7.00 uur en vertrek om 8.00 uur. Goed geslapen maar nog niet helemaal toppie. We gaan toch mee met de excursie die eigenlijk voor gisteren al gepland was. Eerst de reistassen en rugzakken die niet op de excursie meegaan afleveren bij de receptie. Daar begrijpen ze niet wat de bedoeling is en dan uiteindelijk wel. Lastig als je bijna geen Spaans spreekt. We gaan weer ontbijten bij Oxomil. Ook vandaag gekozen voor fruit met yoghurt maar mijn maag zegt “rustig aan”.

Tegen 8.00 uur vertrekken we met een bootje over het meer van Atitlán. Rondom het meer liggen drie imposante vulkanen. We gaan enkele van de 12 indianendorpen langs het meer bezoeken. Ze hebben ook de naam aposteldorpen omdat ze de naam van een apostel hebben. We meren aan bij Santa Cruz La Laguna. Van hieruit maken we een korte wandeling met mooie uitzichten naar Jaibalito. Daar aangekomen varen we weer verder naar Santiago Atitlán Een plaatselijk gids neemt ons mee langs de bezienswaardigheden. Als eerste bezoeken we een vrouwtje dat laat zien hoe de plaatselijk bevolking een hoed maakt van een lint. Deze staat trouwens ook op de munt van 25 centavos (¼ Quetzal). We lopen verder naar het huis waar Maximón is. Hier is een beeld van een religieus figuur, Maximón. Hij wordt vereerd, maar vertegenwoordigt ook het kwaad. Tijdens je bezoek kun je hem drank en sigaretten offeren. De tour eindigt bij de kerk. We gaan op eigen gelegenheid terug naar de boot. Iedereen behalve Henri is er op tijd. Marieke gaat op zoek maar die kruist waarschijnlijk Henri ergens want dan is Henri er en Marieke niet....

Als we weer compleet zijn gaan we verder naar San Pedro La Laguna. Hier heeft de familie van onze bootsman Domingo een lunch voor ons voorbereid. We nemen allen plaats op een overdekte steiger. De lunch bestaat uit broodjes, tonijn (uit blik) kaas en heel veel groenten en fruit. Ik vind het best lekker. Dan weer terug naar Panajachel. De reistassen zijn al naar de bus gebracht, we hoeven alleen nog de rugzakken op te halen. Het is inmiddels 14.20 uur. De reis naar Antigua gaat als alles mee zit ongeveer drie uur in beslag nemen. Gelukkig geen tegenslagen vandaag.

We moeten aan het begin van Antigua overstappen in een kleinere bus. De grote tourbussen mogen hier niet rijden. Dan arriveren we bij hotel Los Búcaros. De reistassen die op het dak van de bus lagen worden eraf gehaald. Dan komen er allemaal kleine vrouwtjes (personeel) om deze op te halen en naar het hotel te brengen. Voelt heel vreemd, ik ben met mijn 1.66 meter al een kop groter dan hun, en zij willen mijn zware tas slepen.... Gelukkig zitten er wieltjes onder. Hotel is erg leuk, is gebouwd in koloniale stijl met een sfeervolle patio. We gaan meteen de stad in om voor onze lunch te zorgen voor morgen bij de excursie naar de Pacaya. Kopen ook maar meteen een broodje voor vanavond dan hoeven we verder de deur niet meer uit. Onderweg naar het hotel nog een foto maken van een locatie met mijn naam. Vanavond op tijd naar bed want morgen staat de wekker op 4.15 uur voor weer een nieuw avontuur. Buenos Noches....

Pacaya-vulkaan
Dinsdag 18-2-2020
Een vroege start vandaag. We gaan de Pacaya vulkaan beklimmen. We staan meteen op en maken ons gereed. Dit gaat snel om 4.45 uur zijn we al gereed maar de bus gaat pas om 5.15 uur. Het is nog donker in de gang als ik met mijn lampje richting receptie loop voor een kopje koffie. Dat staat hier gereed 24/7. Naast koffie ook heet water voor thee en koud water. Om 5.05 uur klopt Stephan aan de deur en gaan we samen naar de receptie. Daar is het druk en we horen dat de bus er al staat. Iedereen naar de bus. Zijn we compleet? Nee we missen Jan en Petra. Marieke is al naar ze toe. Als Jan en Petra er ook zijn, vertrekken we.

Het is nog erg donker en ook koud buiten. Nog niet veel van de stad te zien. Ook de ramen beslaan. De rit naar het begin van onze wandeling zal ongeveer anderhalf uur bedragen. Als we een tijdje de stad uit zijn is de vulkaan Fuego te zien. Dit is een nog zeer actieve vulkaan en het topje is roodgekleurd van de uitstotende lava. Helaas is het niet goed mogelijk om vanuit een rijdende bus hier een goede foto van te maken. De dageraad breekt aan en de silhouetten van de vulkanen zijn goed zichtbaar in de rode gloed. Wat is dat mooi. We naderen steeds meer de Fuego en het is heel bijzonder om dit van zo dichtbij mee te maken. Ook in de verte zien we de Pacaya, herkenbaar aan zijn rookpluimpje. Deze is in het afgelopen jaar nog uitgebarsten en kunnen we hem maar voor een klein deel beklimmen. Om 6.50 uur zijn we aan het beginpunt. Snel nog naar de baño en we maken kennis met onze gidsen. Omdat we met z’n 16-en zijn hebben we er twee. Er gaan ook twee paarden mee voor het geval dat iemand daar gebruik van wil/moet maken.

Eerst nog een groepsfoto en dan vamos. Het gaat meteen omhoog over een ongelijk pad van cement en stenen. We vertrekken vanaf 1900 hoogtemeters en dat voel je al. De groep wordt al snel een heel lang sliert als iedereen in zijn eigen tempo naar boven gaat. Na de eerste km veranderd het pad in lavagrind. Regelmatig is er pauze. De ene gaat beter dan de andere maar samen uit, samen thuis. Zo wordt er ook gebruik gemaakt van een van de paarden en door de gidsen stokken gekapt om een aantal van ons wat meer wandelgemak te geven. Op lagere uitzichtpunten hangen helaas nog veel wolken maar de verwachting is dat we boven mooi uitzicht hebben.

Na ruim 2 uur geklommen te hebben, komen we aan op de kale lavavlakte. Vanaf hier hebben we prachtig uitzicht op meerdere vulkanen. Hoe bijzonder is dit. Tijd om iets te eten en vooral veel foto’s te maken. Het is prachtig hier, ik zou er wel de hele dag kunnen blijven. Helaas is er ook een tijd van teruggaan. In ganzenpas naar beneden door het lava stof. Dit gaat sneller dan klimmen. Tegen 11.15 uur zijn we weer allen heelhuids beneden, en trots op onszelf. We hebben 5,5 km gelopen met als hoogste punt 2300 meter bereikt en in totaal zo'n 400 hoogtemeters overwonnen. Tijd om terug naar Antigua te rijden. Met nog een file erbij arriveren we om 13.30 uur voor ons hotel. Het was een prachtig begin van deze dag.

Terug in het hotel eerst opfrissen en relaxen, we willen later weer de stad in gaan. In de middag voelt Mart zich helemaal niet lekker. Ook vanmorgen bij de beklimming van de vulkaan ging het niet lekker. We besluiten dan ook om lekker meer rust te nemen en niet meer de stad in te gaan. Jammer want we hadden o.a. nog foto’s willen gaan maken bij het busstation van de chicken-bussen. Rust doet goed en tegen de avond gaan we dan toch met z’n drietjes de stad in om te pinnen en te eten. We gaan zitten bij Bistro Bourbon. Het is hier niet druk, maar de bediening erg vriendelijk. Het eten is heel erg lekker. Als ik aangeef dat we zeer tevreden zijn, krijg ik nog visitekaartjes mee. Op weg terug naar ons hotel komen we Jan,Petra en Henri tegen. Ze moeten nog gaan eten. Ik geef ze in ieder geval een kaartje mee. Terug op de kamer nog even oefenen voor het liedje voor Kees morgen. Hij is dan jarig en we hebben de tekst in het Spaans gekregen om in te oefenen.

Copán
Woensdag 19-2-2020
Met opnieuw een vroege start vertrekken we vandaag al om 6.45 uur richting Honduras. We gaan naar Copán, vroeger de meest zuidelijk gelegen Mayastad. Met de kleine bus weer naar de tourbus. Hier hangen slingers voor de jarige Kees. Er wordt gezongen en gelachen om de roltongen die geen geluid produceren. Ons vroege vertrek is nodig om een beetje de ochtendspits te mijden in Guatemala stad. Dit lukt vrij aardig en dan is er tijd voor koffie. We reizen weer verder, het landschap is kaal en ruig. Ik wordt helemaal blij van een paarsbloeiende boom. Waar ik ook van kan genieten zijn de reusachtige cactussen. De weg wordt breed en is uitgehouwen in het heuvelachtige landschap. De reis gaat voorspoedig. Vanuit de rijdende en door het slechte wegdek schommelende bus probeer ik foto’s te maken. We rijden langs mangobomen en meloenvelden.

Om 14.55 uur arriveren we bij de grens met Honduras. Marieke heeft weer al onze paspoorten verzameld. Officieel zijn we zo meteen niet in Honduras maar in het grensgebied. We krijgen dan ook geen stempel in ons paspoort. Alles gaat weer soepel en het is nog maar een klein stukje tot aan hotel Camino Maya in Copán Ruinas. De bus kan er niet helemaal naar toe rijden dus lopen we de laatste 400-500 meter. In het begin hiervan is een steile helling maar dat moet na de Pacaya nu wel lukken. Hotel Camino Maya is een koloniaal gebouw direct aan het centrale plein. We hebben een ruime kamer en die is sfeervol gedecoreerd met Mayabeelden. De badkamer is ook mooi maar piepklein. Mart is nog steeds niet helemaal fit, dus nemen we de middag vrij om wat te relaxen. Als het om 17.00 uur wat minder warm is, lopen we even door Copan Ruinas. Kopen bij een souvenirshop nog een tafelkleedje en gaan rustig zitten op het centrale plein. Een oud vrouwtje wil ons iets verkopen. Ze spreekt alleen Spaans en we verstaan elkaar dus niet. Dat weerhoud haar niet om ons een heel verhaal te vertellen en uiteindelijk vriendelijk afscheid te nemen. Ze zon gaat langzaam onder en in de bomen rondom het centrale plein laten de vogels van zich horen. Zoiets hoor je thuis bijna niet meer.

Om 19.00 uur gaan we gezamenlijk eten en de verjaardag van Kees vieren. We doen dit in restaurant Via Via. De eigenaar hier heet Geert en hij is een Belg die al 21 jaar in Honduras woont en een hotel/restaurant hier heeft. Gezellig met z’n allen aan een grote tafel. Kees biedt voor zijn verjaardag iedereen een drankje aan. Als iedereen dit heeft, zingen we opnieuw in het Spaans voor zijn verjaardag. Dan krijgen we nog een welkomstdrankje van het huis. We proosten weer en zingen nu, op verzoek van Kees: Lang zal hij leven. Het opnemen van de bestelling gaat snel. Er is keuze genoeg, naast de gewone kaart zijn er ook nog specials zoals Gyros en zo. Ik kies vandaag weer voor een heerlijke gemengde salade. Stephan een hamburger en Mart de Pollo a la plancha. Als drankje voor deze keer voor mij een biertje. Het is allemaal heerlijk.

Het is hier gebruikelijk dat een jarige een Piñada kapot slaat. Dus Kees wordt geblinddoekt en krijgt een stok in zijn handen. Wij instrueren en moedigen hem aan om het hoofd van Spiderman dat door een medewerker van het restaurant op en neer bewogen wordt te raken. Kees is super fanatiek. Het erg niet gemakkelijk maar het lukt hem wel. Het hoofd gaat stuk en de candy’s vallen op de grond. We gaan terug aan tafel, heeft feest is nog niet voorbij. Er is taart en Kees mag de kaarsjes uitblazen. De taart wordt aangesneden en iedereen krijgt een stuk. Is wel lekker maar had eigenlijk al voldoende gegeten. Tegen 21.00 uur gaan we terug naar het hotel. Kees bedankt zijn “gasten” voor de gezellige verjaardag. Het was ook heel erg gezellig. Weer terug in het hotel nog enkele dingen gereed leggen voor morgen en daarna onder de wol. Met een biertje op ben ik zo in dromenland………

Archeologische site Copán
Donderdag 20-2-2020
Ontzettend goed geslapen, wat een biertje al niet kan doen. Wel vroeg op maar we lagen er ook al op tijd in. Douchen en dan naar restaurant Via Via. Hier is vanochtend om 7.00 uur ons ontbijt. De tafels is al gedekt als we binnen komen. Ziet er gezellig en huiselijk uit. Verrassing er is zelfs kaas!!. Na een lekker ontbijt op weg naar de archeologische site van Copán. Hier ontmoeten we Cesar, onze gids voor vandaag.

We beginnen bij een maquette bij de ingang. Dan richting de ingang. Onze eerste foto-shoot is bij de papegaaien. Die zijn hier nu in grote getale omdat het nu broedseizoen is. Dan verder langs de nog onder het oerwoud liggende gebouwen. De bomen hebben hier de daken verwoest, maar aan de andere kant er ook met hun wortels voor gezorgd dat alles bij elkaar gebleven is. De Mayakunst bereikte in Copán haar hoogtepunt. Je ziet hier zeer gedetailleerde beeldhouwwerken op tempels, trappen en gebouwen en er bevinden zich meer hiërogliefen en gebeeldhouwde monumenten dan in alle andere Maya-steden. De drie meter hoge afbeeldingen in steen zijn uniek in hun soort: afbeeldingen van figuren en dieren en koninklijke portretten met inscripties van geboortedata, huwelijken en overlijdensdata. De langste tot nu toe bekende Maya-tekst bevindt zich op een gigantische trap van 72 treden overdekt met 2500 afzonderlijke hiërogliefen. Het mooie aan Copán vind ik, is de kleur van de stenen en de gedetailleerde versieringen. Het ook goed zichtbaar dat hier de laatste Maya’s geleefd hebben toen het rijk in verval was. Dit is herkenbaar aan de ornamenten met doodshoofden erop en vechtende mensen. Cesar kan goed vertellen en geeft ook voldoende tijd om foto’s te maken, Wist je trouwens dat de Maya’s vermoedelijk afkomstig zijn uit Mongolië?

Tegen 11.00 uur is de tour afgelopen en hebben we vrije tijd. We proberen nog wat bijzondere vogels te fotograferen maar met niet al te best resultaat. Aangezien we ook een beetje rust willen inplannen, gaan we terug naar ons hotel. We hebben een heerlijke maaltijdsoep voor lunch bij Via Via en dan siësta in het hotel. Om 15.00 uur zijn we weer present voor de tour met Geert. Al lopend door Copán Ruinas verteld hij ons hoe de arme bevolking dagelijks probeert het hoofd boven water te houden. Over water en stroom wat niet altijd voorhanden is, over lonen, medische zorg die er nauwelijks is, over kinderen in het buitenland die de thuisblijvers onderhouden en over drugs. Laat ons daadwerkelijk de verschillen zien tussen wel of geen geld hebben. Al met al geen vrolijke verhalen maar wel goed om er bewust van te zijn. Hij vertelt ook over projecten om de plaatselijke bevolking te steunen. Iedereen die deelneemt aan de tour krijgt een nieuw schoolboek waarin je je naam kunt zetten en iets voor het kind dat het boek gaat ontvangen. Wat schrijf je dan……..Het heeft een diepe indruk op me gemaakt. We blijven nog bij Via Via voor ons avondeten. Mensen zoals Geert wil je graag steunen en het eten is hier ook prima. Dan wordt het weer tijd om terug te keren naar ons hotel en al weer de reistassen gereed te maken. Morgen gaan we alweer verder.

Rio Dulce
Vrijdag 21-2-2020
Weer heerlijk geslapen. Wat hebben ze hier fijne bedden. Mart voelt zich gelukkig al weer helemaal fit. We hoeven niet heel vroeg op vandaag maar ik ben wel al vroeg wakker. Ruim tijd om ons gereed te maken. Het is weer een reisdag vandaag. Ook is mijn beste vriendin Marleen jarig. Ik stuur haar via WhatsApp een Spaanse felicitatie. Zoals afgesproken staan om 7.45 uur de reistassen weer buiten bij de deur en gaan we naar Via Via voor het ontbijt. Er is weer veel aandacht aan besteed. Het ziet er goed uit en smaakt prima. We nemen afscheid van Geert en gaan richting bus. De reistassen zitten er al weer in en om 9.00 uur is het adios Copán.

We gaan weer naar Guatemala naar het plaatsje Rio Dulce nabij het Izabalmeer. Dit is het grootste meer van Guatemala. Na 20 minuten zijn we al weer bij de “grensovergang”. Hier hoeft Marieke alleen maar een formulier af te geven. De komende twee uur rijden we via dezelfde weg als dat we gekomen zijn. In dit bergachtige landschap zijn er geen andere wegen. Er is meteen weer verschil tussen Honduras en Guatemala. In Guatemala zie je meer westerse invloeden zoals bijvoorbeeld reclameborden en fastfood ketens. Dan nemen we de afslag naar Tikal. De wegen zijn hier redelijk wat niet voorkomt dat je toch redelijk geschut wordt in de bus. Niet fijn voor Marja die zich zichtbaar niet lekker voelt. Ik heb met haar te doen. Om 11.00 uur is er pauze. Lekker aan de koffie/thee en een koek. We zijn qua reizen al over de helft van de rit van vandaag. Voor 12.30 uur is de lunch gepland bij een wegrestaurant. Er is hier buffet met warm eten. Gelukkig zijn er ook broodjes, die weliswaar gewarmd worden. Wij nemen pane de pollo, precies genoeg voor waar we trek op hebben. We gaan weer verder, het landschap veranderd weer en langs de weg zien we een grote ananasplantage en rubberbomen.

Het is nog maar een klein stukje naar Rio Dulce. We rijden over een hoge brug en zien aan weerszijden al het water. Antonio manoeuvreert weer behendig de grote bus door een smal paadje naar de parkeerplaats. De laatste 400 meter gaan we per boot. We wachten op de kade rustig op de bootsman die al onderweg is. Het lukt niet om 21 mensen en 21 grote reistassen in een keer aan boord te krijgen. Drie passen er niet in. In plaats van de groep evenredig in te delen gaat een overvolle, diep in het water liggende boot naar de overkant, en blijven er drie achter voor de volgende. Ons verblijf is op Hacienda Tijax. Allemaal huisjes op palen in een mangrovebos. Het voelt hier meteen warm en vochtig aan. Terwijl de anderen nog opgehaald worden sjouwen wij de reistassen het kleine stukje richting de receptie. We ontvangen een welkomstdrankje en Marieke gaat de kamers regelen. Alle huisje hebben hier namen van dieren. Wij zitten in Mancolola en Stephan in Lechuza. De huisjes zijn vrij klein. In ons staat een groot tweepersoonsbed met een soort klamboe. Erachter een badkamertje.

Na onze reistassen te hebben afgezet gaan we terug naar de receptie en nemen gezellig een drankje. Voor het avondeten dienen we al onze keuze aan te geven dan gaat het straks sneller. Ook kun je al inschrijven voor excursies voor overmorgen. Met optionele excursie voor morgen naar Livingstone gaan we niet mee. Hebben een dag rust nodig. Willen graag in Tikal meer energie hebben. Om 19.30 uur hebben we op Marja (die nog niet fit is) na avondeten. Wij drieën hebben gekozen voor de beef. Die is goed gebakken en lekker. Deze kortere reisdag was toch weer vermoeiend genoeg. Tegen 21.00 uur weer naar ons huisje. We nestelen ons in het grote hemelbed en hebben helaas disco in de verte. Gelukkig vallen we nog redelijk snel in slaap op de iets te harde bedden.

Rio Dulce - rustdag
Zaterdag 22-2-2020
Vannacht heeft Mart toch weer problemen met de darmen. Fijn dat we al besloten hadden niet mee te gaan met de boottocht. Wel de wekker gezet om samen met de groep te ontbijten. Mart is niet de enige die niet fit is, ook Marja is nog niet opgeknapt. Na het ontbijt nog even internetten en dan terug naar ons huisje. Er is een kaaiman gespot bij de hangbrug. Joop heeft de foto al doorgestuurd, maar we willen hem natuurlijk ook zelf even zien. Dan beginnen er kleine druppels te vallen. Er is 60% kans op neerslag vandaag. Nog geen 10 minuten later gaan de sluizen open en zitten we in ons huisje te kijken naar een tropische regenbui. Als het weer opgeklaard is, lopen we naar de receptie. Nemen thee en een lekkere brownie.
Vandaag ff lekker niks en dan voel je toch ook wel hoe moe je bent. We blijven lekker chillen tot 12.30 uur en bestellen dan onze lunch. Mart en Stephan gaan voor sopa pollo y venduras en ik neem een sandwich pollo. We gaan naar ons huisje voor een siësta. Straks misschien nog ff zwemmen. Om 15.00 uur begint het weer flink te regenen, geen zwemweer dus. Ook niet erg. Lekker in het huisje naar buiten kijken en luisteren naar de regen. Tegen de middag komen de anderen terug van de excursie naar Livingstone. Sommigen geven aan behoorlijk nat te zijn geworden. ’s Avonds wordt er weer gezamenlijk gegeten.

Tikal
Zondag 23-2-2020
Omdat we uiteindelijk toch besloten hebben de wandeltocht van vanmorgen niet te doen, kunnen we zoals gewoonlijk om 7.45 uur ontbijten. Marja en Paul zijn er ook al. Ze gaan toch even met Marieke naar een arts omdat Marja maar niet opknapt. De rest van de groep, op de wandelaars na want die zijn al onderweg, verzamelt zich aan de ontbijttafel. Samen ontbijten en nog wat reiservaringen uitwisselen met Sylvia, Guus Joop en Loes. Dan terug naar het huisje om de laatste spullen in te pakken. Om 10.15 uur zoals gevraagd bij de receptie. Djoeke krijg een berichtje van Marieke dat ze zeker nog tot 11.30 uur bij de dokter zijn. Dus eerder gaan we niet verder. Op zich fijn voor de wandelaars die nu net pas terugkomen en anders nog maar een kwartiertje hadden om zich gereed te maken. Ze hebben genoten van de wandeling. Natuurlijk achteraf jammer dat we dan niet meegegaan zijn. Marieke, Paul en Marja arriveren pas tegen 12.00 uur weer bij Hacienda Tijax. Marja heeft een antibiotica kuur gekregen. Daarnaast zijn er nog wat medische zaken die ze in Nederland verder moet laten onderzoeken.

Tijd om Hacienda Tijax te gaan verlaten. 21 mensen in het ene bootje en 21 reistassen in een ander. Antonio staat al op ons te wachten. Met wat vertraging zijn we onderweg naar Tikal. Het is zondag en rustig op de weg. Betekent dat we goed kunnen doorrijden. Natuurlijk wordt er ook gestopt voor lunch. Wij nemen deze keer een instant noedle soep waar niks mis mee is. Na deze stop rijden we de provincie El Petén binnen. Hier mogen we geen fruit, groenten en noten mee naar toe nemen. We dienen te stoppen bij een controlepost en er komt iemand in de bus controleren. We zien er waarschijnlijk erg betrouwbaar uit, want er worden enkele fruitschillen in een zakje meegenomen en alles is akkoord. Het landschap is aan het veranderen we rijden nu echt door meer groen en meer bomen en struiken. Nog een allerlaatste stop om eventueel iets voor ontbijt morgen in te kopen en dan zijn we bij het nationale park.

Er is hier een lange rechte weg en aan weerszijden oerwoud. Er mag maar maximaal 45 km/uur gereden worden omdat dieren hier kunnen oversteken. Het is al donker aan het worden als we bij hotel Jungle Logde arriveren. Het zijn hier mooie kleine kamers met een bed met een klamboe. Voor wc en douche is er een gezamenlijk sanitairgebouw. Ook is hier maar op bepaalde tijden stroom. We hebben nog even voordat we gaan eten, dus testen we al het bed.
Om 19.30 uur is, op Marja na, iedereen weer aanwezig. Het opdienen van het eten gaat redelijk snel omdat we vooraf al onze keuze hebben aangegeven. Tegen 21.00 uur terug op onze kamer. Alles gereedmaken om te gaan slapen. Morgen hebben we een hele vroege start om zo de zonopkomst te kunnen gaan meemaken in het park.

Tikal - Nationale park
Maandag 24-2-2020
Na een korte nacht in een smaller bed dan thuis, begint deze maandag voor ons om 3.30 uur. Er is nog geen stroom, dus met je lampje, handdoek en toilettas naar het sanitair gebouw. Ben je dan je water vergeten. Om 4.00 uur is er koffie/thee bij de receptie waar ook onze ontbijt/lunch tasjes gereed staan. Een vrolijke Jose Luis, onze gids, heet ons al van harte welkom. 4.15 uur vertrekken we naar de ingang van het park. Na de controle van de toegangskaartjes krijgen we allemaal twee polsbandjes. Belangrijk dat we in het donker als groep bij elkaar blijven. De gids voorop en Marieke is de bezemwagen. In het begin is het pad breed en vlak. Daarna volgen grote trappen en gaat het iets omhoog. We stoppen bij een enorme kapokboom en de lampjes gaan uit. Heel bijzonder hoe dit skelet van de boom zichtbaar is en daarboven een flonkerende sterrenhemel. Dit moment ervaar ik ook wel een beetje spiritueel.

Daarna is het looptempo hoog. We willen graag tijdig bij Piramide IV zijn om hier de zon te zien opkomen. Af en toe hoor je brulapen. Het oerwoud is aan het ontwaken. Tegen 5.45 uur arriveren we bij de 65 meter hoge Piramide IV en gaan we via 197 houten traptreden naar boven. Daar aangekomen nemen we plaats op de stenen trappen van de Piramide. De lampjes gaan uit. Er zijn al meer mensen hierboven. De dageraad begint. Aan de horizon wordt het al lichter. Verschillende dieren laten van zich horen. Eigenlijk zouden we nu echt stil moeten zijn in deze prachtige setting. Maar je wilt toch ook een foto voor thuis, dus af en toe hoor je camera’s klikken. De horizon kleurt roder en om 6.10 uur is er het eerste glimpje van de zon. We genieten van de zonsopkomst op deze bijzondere plek. Het is iets dat je bijna niet op foto kunt vastleggen. Nu ook even tijd voor een boterham van het meegebrachte ontbijt en dan naar beneden.

Onze gids heeft in de tussentijd Sylvia en Guus opgehaald en gaan we verder door het park en de gids vertelt ons over bijzondere planten. We zien parkieten, slingeraapjes, een toekan en nog andere vogels waarvan ik de namen niet onthoud. De Mayaruïnes liggen middenin het tropische regenwoud van El Petén. Er zijn hier ruim drieduizend bouwwerken ontdekt, waaronder vele tempels, offer plaatsen en paleizen. Het centrale gedeelte wordt gedomineerd door vijf reusachtige tempels, waarvan Piramide IV de hoogste is. Het is zeker de moeite waarom om sommige tempels te beklimmen. Dat doen we dan ook via houten trappen naar boven voor een geweldig uitzicht. Het mooie van dit park is dat de gebouwen minder schoongemaakt zijn en minder zichtbaar gerestaureerd. Dat in combinatie met de fantastische ligging in dit dierenparadijs. We eindigen tegen 10.00 uur op de Gran Plaza met de officiële tour. Iedereen mag nog langer blijven. Een aantal doen dat ook. Wij besluiten om terug naar het hotel te gaan om nog even wat rust te nemen.

Na kort toch nog even geslapen te hebben, gaan we lunchen. Vervolgens lekker niksen in de zen-lounche die boven onze kamers ligt. Als de temperatuur weer iets gedaald is, gaan we terug het park in. We lopen tot de Gran Plaza en onderweg zien we nog een neusbeertje en een Turkey. Genieten op de plaza nog een tijdje van deze mooie site en proberen nog enkele vogels te fotograferen. Tijd om weer terug te gaan. Lekker douchen en gereed maken voor het gezamenlijk avond eten. Net als gisteren hebben we al onze keuze gemaakt om e.e.a. sneller te laten verlopen. Vooraf aan het eten vullen we gezamenlijk met aanwijzingen van Marieke het grensdocument van Belize in. Dat gaat niet echt soepel. Ook het serveren van het eten gaat wat rommelig en ik krijg een biefstuk die nog niet helemaal doorbakken is, zoals wel gevraagd. Maar hier in Latijns Amerika komt uiteindelijk alles goed. Vanavond de reistassen weer inpakken en op tijd naar bed. Morgen om 6.00 uur gaat de reis weer verder.

Bacalar
Dinsdag 25-2-2020
Om 5.00 uur gaat de wekker en ik heb al beter geslapen dan gisteren in het smalle bed. We vertrekken al om 6.00 uur vanwege een lange reisdag met twee grensovergangen. Tegen 8.00 uur de laatse stop in Guatemala voor toiletbezoek en laatste Quetzal opmaken of deze eventueel omzetten in Pesos of US Dollar. Op naar de grens. Marieke gaat weer met alle verzamelde paspoorten ons uitchecken in Guatemala. Dat ging prima en snel. We nemen afscheid van Antonio. De reistassen uitladen en te voet een stukje verder. Hier staan twee kleinere busjes gereed, waarvan een met aanhanger. De reistassen in de aanhanger en daar gaan we weer. Eerst een klein stukje tot aan de echte grens met Belize. Hier moeten we zelf een voor een door de douane. Het duurt even maar dan staan we allemaal officieel in Belize. Na ongeveer een uur wordt er gestopt voor onze brunch bij Hodes, hier worden we al verwacht en is er een heerlijk buffet.

Hup weer de busjes in, er is nog een lange rit voor de boeg. Het landschap is niet veranderd ten opzichte van Guatemala maar de huizen wel en ook alles staat nu aangegeven in het Engels. Onze chauffeur verteld waar we langsrijden. Ik kan het volgen totdat de microfoon uitvalt. Prima zo. Naar mate dat we verder Belize inrijden wordt het vlak en er is maar een rechte weg. Eigenlijk prima om een dutje te doen, echter in ons busje zijn geen hoofdsteunen…… Gelukkig wordt er tijdens onze tocht nog twee keer gestopt. 16.00 uur we zijn bij de grens met Mexico. Reistassen worden uitgeladen en afscheid genomen van onze chauffeurs.

Te voet weer verder. Eerst krijgen we buiten al ons immigratieformulier, dan is er een check op fruit. Dat mag niet mee Mexico in. Helaas daar gaan onze appeltjes. In het eerste gebouw de formulieren invullen en dan naar de balie. We horen in het Spaans “Hola Familia” en zien een lachende Yonni die ons begroet. Vervolgens naar het tweede gebouw waar de reistassen door de scan gaan. Ze willen echter pas deze scan aanzetten als de groep compleet is. Als die eenmaal loopt, gaat het snel en geen enkele tas hoeft open. We leveren deze weer in bij onze bus en Yonni. Hola Mexico hier zijn we weer. Hier de klok weer een uur vooruit zetten.

In een halfuurtje rijden bereiken we Bacalar. We logeren hier in Villas Bacalar en hebben hier een appartement met open keuken, zithoek, slaapkamer en wc/douche. Pure luxe dus. Tegen 18.00 begint de inwendige mens toch van zich te laten horen en gaan we het plaatsje in voor het avondeten. We hebben trek in pizza, en nemen plaats bij een restaurantje nabij het centrale plein. De pizza’s hier zijn superdun en erg lekker. Even later komen Jan en Petra hier ook nog eten. We kletsen gezellig nog even bij. We zijn tegen 21.00 uur weer bij het hotel en bespreken met z’n drieën nog even de plannen voor morgen. Het was toch een vermoeiende en ook erg warme dag. Tijd om in de lekker gekoelde slaapkamer in het kingsize bed te kruipen………

Bacalar vrije dag
Woensdag 26-2-2020
Geen plannen voor vandaag. Wel zitten we al even voor 8.00 uur aan het ontbijt in de patio van het hotel. Hier zijn maar twee medewerkers die het ontbijt voor iedereen persoonlijk gereed maken in Mexicaans tempo. Het is wel heel erg lekker, en tijd hebben we genoeg. Nu de temperatuur nog redelijk is, lopen we weer het plaatsje in. Bacalar ligt aan het meer van de zeven kleuren, dit wordt zo genoemd vanwege de verschillend blauwgekleurde schaduwen in het water, maar dat is de ochtend nog niet goed te zien.

Eerst naar het fort, waar binnen ook een kleine tentoonstelling is. Ook liggen hier veel leguanen te poseren in de zon. We gaan weer verder. Er is niet zo heel veel te beleven op dit tijdstip. Met Google zien we dat er een Super Mercado is. Daar willen we wel even naar toe. Misschien iets kopen voor de lunch. Helaas is dit de lokale markt, wat wel leuk is om gezien te hebben. Er worden hier ook Piñada’s verkocht. Weer terug naar het centrale plein voor de lunch. We nemen ergens plaats en bestellen pannenkoeken met fruit. Precies genoeg voor lunch. De temperatuur is al flink gestegen en we willen graag terug naar het hotel. Hier zwemkleding aan en een lekkere koele duik in het zwembad. De rest van de middag lekker niksen in het hotel.

Tegen 17.00 uur gaan we terug richting het centrale plein. We lopen zo dicht mogelijk langs het meer om nu wel foto’s te kunnen maken van de vele kleuren blauw. Uiteindelijk belanden we weer bij het restaurant van vanmiddag om hier ons avondeten te nuttigen. Stephan en ik heb een hamburger en Mart spaghetti Bolonaise. Het is nog vroeg in de avond en we gaan op het centrale plein nog op een bankje zitten. Talrijke zwarte vogels vliegen af en aan. Het geluid van ze is oorverdovend. Het begint te schemeren. Nog een laatste souvenir wordt gekocht en dan naar het hotel. Daar in alle rust nog wat typen aan ons reisverslag. Buiten begint het te waaien, en volgens mij zijn we op tijd terug in het hotel want even later komt de regen met bakken omlaag. Aangezien dat we morgen al om 7.30 uur ontbijten en weer een reisdag hebben, gaan we tegen 22.00 uur onder de wol.


Playa del Carmen via Tulum
Donderdag 27-2-2020
Ben al vroeg wakker, en ook al uitgeslapen. Voldoende tijd om te douchen en de reistas in te pakken. Dan nog te vroeg om op het afgesproken tijdstip te gaan ontbijten. Maar alles staat al gereed. Henri zit er al, dus besluiten we ook al te gaan ontbijten. Op deze manier spreiden we ook de werkdruk bij het personeel dat het ontbijt verzorgd. Yonni is er ook al vroeg, zoals we dat van hem gewend zijn. We brengen hem onze reistassen, en helpen hem even mee de andere reistassen richting te bus te brengen. 8.30 uur we verlaten een koel Bacalar en gaan op weg naar Playa del Carmen.

Onderweg naar Playa del Carmen gaan we nog stoppen in Tulum om een bezoek te brengen aan de ruïnes van de enige Mayastad die direct aan zee ligt. We worden door Marieke al gewaarschuwd voor de vele toeristen die er zullen zijn en het commerciële erom heen. Nu ze heeft niet teveel gezegd. Het is Tulum Disney. Samen met een gids lopen we naar de ruïnes. De gids verteld met passie, zijn grootvader is een afstammeling van de Maya’s en heeft zelfs meegedaan aan de eerste onderzoeken van deze site. De site is niet erg groot en de gebouwen nog redelijk intact. Mooi is wel het uitzicht op de Caribische zee, maar dit alles valt in het niet bij wat we al hebben mogen zien in de afgelopen drie weken. Na de rondleiding nog enkele foto’s en dan terug om te gaan lunchen. Het is inmiddels al bijna 14.00 uur.

Om 15.00 uur vertrekken we voor de laatste etappe van onze reis, naar Playa del Carmen. Het is nog ongeveer een uur rijden. We logeren in hotel Las Golondrinas. We hebben een kamer op de tweede verdieping. Heel even relaxen op het bed. Ik stuur ik appje naar de gehele groep met de vraag of ik hun naam en eventuele foto’s waar ze op staan mag vernoemen en plaatsen op onze website. En dan nog even de benen strekken. Twee blokken van ons hotel is een bakery genaamd Choux Choux. We bestellen cappuccino en een minitaartje bij een aardige Franse jongeman. Een leuke zaakje waar veel jongeren zitten te internetten. Dan weer terug naar het hotel.

Om 19.30 uur verzamelen we bij de receptie voor ons laatste gezamenlijke avondeten. We eten vanavond in de binnentuin van Cenote Maya. Als we onze drankjes hebben, neemt Petra het woord, met een lief gedicht over missen en vergeten. Ze bedankt namens ons allen Marieke en overhandigd haar het boekje waar ieder een persoonlijke berichtje in heeft geschreven. Dan wordt er gegeten, gepraat en gelachen. Voordat we weer teruggaan wordt er al afscheid genomen van Sabine, Djoeke en Kees die met een andere vlucht naar huis gaan morgen. Ook van Klarinda, Marja en Paul en Petra en Jan die nog wat langer blijven. Weer terug in het hotel voor onze laatste nacht hier. Best wel een apart gevoel. De afgelopen drie weken zijn toch snel gegaan.

Cancun - Amsterdam
Vrijdag 28-2-2020
Vandaag helemaal geen verplichtingen. We proberen uit te slapen, maar dat vroege wakker worden zit er nu eenmaal in. Om 8.15 uur samen met Stephan en Henri op zoek naar een eettentje voor het ontbijt. De meeste restaurantjes zijn op dit tijdstip nog dicht. Gelukkig kunnen we terecht bij 100% naturals. Mart en Henri beginnen de dag met pannenkoeken, Stephan heeft een omelet mexicana en ik yoghurt met fruit en granola. Heel lekker allemaal. Na het ontbijt lopen we verder richting het strand, en over het strand verder naar een van de pieren. Het is nog erg rustig misschien ook wel vanwege de iets koelere temperaturen die we vandaag hebben. Op zee zijn cruiseschepen herkenbaar en een ferry komt aan de pier met een massa toeristen. Er is nog één souvenir dat we graag zouden hebben. Een pin met de Mexicaanse vlag. We vragen bij stalletjes langs de weg en die verwijzen ons naar een grote souvernir bazaar. En ja hoor, daar hebben ze er.

We moeten terug naar het hotel. Het is inmiddels 11.00 uur geworden en om 12.00 uur moeten we uitchecken. De kamer waar Sabine geslapen heeft, blijft de rest van de middag beschikbaar voor de gehele groep. Wij vertrekken hier pas om 17.30 en we kunnen daar ons reistassen zetten en straks eventueel nog douchen als we dat willen. Even voor 12.00 uur leveren we de sleutel in en dan is het nog 5,5 uur hier in Playa del Carmen. Het weer nodigt niet uit om naar het strand te gaan. Wat dan? We besluiten dan toch maar weer naar de Calle Quinta Avenida te lopen en daar te lunchen en daarna wat rond te slenteren.

Tegen 16.00 uur helemaal klaar met winkelstraatjes en verkopers. We gaan terug naar het hotel om daar in de lobby nog even rustig te zitten. De gezamenlijk kamer is bezet en kunnen als laatsten onze spullen ophalen. Om 17.00 uur zitten we samen te wachten op de bus. Yonni is voor zijn doen laat, maar geen probleem hij is er op de afgesproken tijd. Reistassen laatste keer inladen en afscheid nemen van Klarinda die er is om ons uit te zwaaien. Jan en Petra zijn inmiddels onderweg voor hun laatste weekje elders in Mexico. Marieke gaat ook mee naar Cancun. Na een uurtje arriveren we op het vliegveld. Opnieuw afscheid nemen van Yonni. Hij wenst ons een goede en veilige reis. Dank je wel Yonni. Daar gaan we, op naar Migración om een stempel te halen voor de uitreis. Dan afscheid nemen van Marieke met een knuffel en een traan.

Nu is er definitief een einde aan deze mooi reis. Maar we zijn nog niet thuis. Voor het inchecken aansluiten in de rij en we vragen om stoelen naast elkaar in het vliegtuig. Dat gaat gelukkig en we zitten ook nog redelijk voorin. Nu naar de security. Dit gaat lekker soepel en snel. Aangekomen in de taxfree zone op de luchthaven. Eerst koffie en dan nog drinken kopen voor in het vliegtuig. De laatste Mexicaanse Pesos zijn hier net voldoende voor, blijft nog wat klein muntgeld over, dat gaat in een bus voor het Mexicaanse Rode Kruis. We lopen nog langs wat souvenirkraampjes en schrikken van de woekerprijzen hier. Gelukkig hebben we niks meer nodig. De tijd is snel gegaan want we kunnen al bijna boarden. Lekker met z’n drietjes naast elkaar in het middenpad. Ben best moe, kan met moeite wakker blijven tot aan de start. Er wordt nog omgeroepen dat we met tailwind gaan vliegen en dus eerder dan verwacht zullen landen in Madrid. We taxiën naar de startbaan en verlaten dit mooie land. De herinneringen gaan voor altijd met ons mee. Volgens mij ben ik vlak na het opstijgen in slaap gevallen. Wordt wakker van een stem die vraagt: Pasta or Pollo. Ik neem Pollo, net als op de heenreis. Ik vraag Mart hoe laat het is. 01.30 uur. Niet een fijne tijd om warm eten te krijgen, maar het smaakt toch. Als alles weer opgeruimd is, nestel ik me zo goed als het kan in de stoel en slaap de komende drie uur weer. De vlucht gaat echt lekker snel als je kunt slapen……en dat lukt prima.

Amsterdam
Zaterdag 29-2-2020
Om 12.45 uur plaatselijke tijd, landen we in Madrid. Hier van de ene rij in de andere: paspoortcontrole, security waar je alweer je drinken moet achterlaten, in de rij bij de toiletten en dan weer het boarden. Tijdens de komende vlucht helaas niet naast elkaar maar alle drie ergens anders. Geen probleem op deze korte vlucht. Over twee uurtjes zijn we al in Amsterdam. Het is fijne vlucht en chappeau voor de piloot die met deze wind het toestel prima aan de grond zet. We dienen met het paspoort in de hand het vliegtuig te verlaten en aan het einde van de slurf staat Marechaussee te controleren. Geen idee waarop, misschien iets met het corona virus? Daar zijn we weer op Nederlandse bodem. Helemaal naar een van de laatste bagagebanden. Onze reistassen zijn er al snel. Nu weer afscheid nemen. Ditmaal van de rest van de groep. Dan naar P3 waar onze auto staat. Ohh wat is het buiten koud…..ik heb alleen maar mijn fleecevest aan. De chauffeur van de shuttlebus maakt er een sardineblikje van. Gelukkig is het maar een klein stukje. Dan weer door de kou naar de auto. We besluiten eerst een stuk te rijden en dan bij de parkeerplaats “de Lucht West” iets te gaan eten. We kiezen voor een lekker gegrild stuk zalm. Dan de laatste kilometer naar het zuiden waar we even na 21.00 uur arriveren. Nu Stephan nog naar huis brengen en dan lekker slapen in onze eigen vertrouwde bed.

Thuis
Zondag 1-3-2020
De wekker staat op 8.00 uur. Dit om zo snel mogelijk weer in het juiste ritme te komen. Ontbijt op z’n Nederlands en dan boodschappen doen. De reistassen met de souvenirs met hun herinneringen worden uitgepakt…. De komende weken zal alles wel herbeleefd worden.

We willen graag onze reisgenoten: Marja en Paul, Sylvia en Guus, Loes en Joop, Wilma en Willem, Djoeke en Kees, Petra en Lija, Petra en Jan, Klarinda, Sabine, Henri en natuurlijk Marieke heel hartelijk danken voor het samen beleven van deze onvergetelijke reis.

Wil je graag meer foto's zien, neem dan een kijkje in het fotoalbum