Ladakh 2015 

Onze keuze is dit keer gevallen op Ladakh. Het ruige hoogland van Ladakh behoort tot de meest afgelegen plekken op deze planeet en is alleen 's zomers bereikbaar via een spectaculaire bergroute door de Indiase Himalaya. Onderweg zullen we over de op één na hoogste autopas van de Wereld gaan. Tijdens deze reis maken we ook  een driedaagse wandeltocht door het woeste berglandschap van Ladakh. Het is een streek waar weinig of geen mensen wonen. En daarnaast bezoeken we onder andere McLeod Ganj, (de huidige zetel van de Dalai Lama), de Gouden Tempel van Amritsar en het kleine plaatsje Mandi met zijn romantische oude tempels.




De voorbereiding
De voorbereiding voor onze reis begint al in december 2014. Allereerst moeten we de vakantieplanning op elkaar en op ieders werkplek afstemmen. Het lukt uiteindelijk om allemaal vrij te krijgen in een periode waarop de reis gemaakt kan worden. Voor het noorden van India dien je namelijk rekening te houden met bergpassen die slechts tussen half juni en half september open/begaanbaar zijn.
Een andere voorbereiding is dat onze conditie opgekrikt dient te worden. Gezien de hoogte (in hoogtemeters) waarop we het grootste deel van deze reis verblijven, kan een goede conditie geen kwaad. Je wil uiteindelijk toch ook genieten en niet afzien. We hebben hiervoor een roeimachine in bruikleen en René onze jongste zoon heeft het trainingsschema gemaakt. Daarnaast zullen we ook nog verschillende wandellingen gaan maken.
Begin mei gaan we naar Den Haag voor de aanvraag van een visum. Dit moet je persoonlijk doen omdat er ook vingerafdrukken en een biometrische scan genomen worden. We hebben ons een beetje laten beïnvloeden door verhalen op internet, dat er wel eens moeilijk gedaan wordt. Gelukkig kunnen we dit niet bevestigen, de aanvraag verliep soepel en snel
En zo komt de vertrekdatum steeds dichterbij.
Via de website van de reisorganisatie hebben we online al kennis gemaakt met onze reisgenoten. Ons gezelschap bestaat uit zeven personen. We reizen niet allemaal samen. Alex is al eerder in India en Jetteke en Rhiannon vliegen met een andere maatschappij. Alleen Ruud reist samen met ons.


Op naar Dehli
Zondag 21 juni 2015
En dan is het zover. We vertrekken rond 08.00 uur met de auto naar Schiphol. Het is zondag en erg rustig op de snelweg. Rond 10.15 uur arriveren we bij Lang Parkeren. Dan met de shuttle naar de vertrekhallen. Nu eerst koffie, we zijn nog te vroeg om in te checken. Om ongeveer 11.00 uur sluiten we aan in de lange rij voor de bagage-drop off. Omdat het erg druk is mogen we aanschuiven bij de reguliere incheckbalies. Daarna verder naar de securitycheck. Vanaf dit jaar op een andere manier op Schiphol. Ook hier gaat het soepel en snel. Nu langs de Douane en dan lunchen. Nog ff een Nederlandse maaltijd voor we aan het Indiaas eten moeten geloven. Een laatste appje van en naar Leonie en een telefoontje naar Robin die morgen gaat afstuderen om haar succes toe te wensen.
Het is 13.00 uur, we gaan naar de gate. Ook daar hoeven we niet lang te wachten en kunnen we aan boord. Tegen 13.50 uur zijn alle passagiers aan boord en wachten we op toestemming om te mogen vertrekken…..
De reis is over 6361 km en zal ongeveer 7,25 uur gaan duren. Het is een hele fijne en rustige vlucht. We worden door KLM flink in de watten gelegd. Iets vroeger dan verwacht landen we op maandag 22 juni 2015 om 01.00 uur op Airport Indira Gandhi in New Delhi.



Delhi
Maandag 22 juni 2015
Het gaat ook soepel bij immigratie maar een van onze koffers laat een beetje op zich wachten. Als alles compleet is, naar de uitgang waar een breed lachende jongeman in een T-shirt van Shoestring ons verwelkomd. Het is onze gids, Ravindra Singh. De andere medereiziger Ruud, is er ook al. Het is inmiddels 02.15 uur dus snel naar de bus en op weg naar ons hotel. We logeren hier in Delhi in hotel Kyron. Als we buiten komen, valt een vochtige warmte over je. Het is op het moment nog 31 graden in Delhi. De rit naar ons hotel duurt ongeveer een half uur. Het verkeer is rustig en hier en daar liggen mannen buiten op een kar te slapen. De vermoeidheid is nu toch wel voelbaar, dus zijn we blij als we in het hotel aankomen. Nog een klein probleempje met de kamer van Stephan maar dan liggen we tegen 03.00 uur eindelijk op bed. Het wordt een kort dutje want om 08.00 uur worden we alweer verwacht voor een briefing van de reis.
Het slapen gaat niet makkelijk, ik dut wel regelmatig even in. De wekker roept ons om 07.00 uur tot de orde van de rest van deze dag.
Om 07.45 uur staan we beneden. Ravindra is er ook al, we mogen hem Ravi noemen. Hij regelt snel dat we kunnen ontbijten. De rest van de groep volgt snel, alleen het gereedmaken van het ontbijt gaat in Indiaas tempo….
Ravi stelt zich aan ons voor en aansluitend horen we wat er de komende drie weken op de planning staat. Dat laatste wisten we natuurlijk al, maar hij geeft er nog wat tips bij.
Een aantal, waaronder wij drieën, hebben het excursiepakket al vooruit geboekt. Voor vandaag staat er al meteen een op de planning: een stadstour door Delhi. Op Alex na, die even een time-out wil, gaan de anderen ook mee en zijn we met z’n zessen. Ravi wil graag over 15 minuten al vertrekken……..….daar gaan we dan.

Door het drukke verkeer van Delhi rijden we eerst naar Old Delhi naar Qutub Minar, een groot tempelcomplex in islamitische architectuur met een grote toren. Deze toren is 72,5 m hoog en de hoogste stenen toren van India.. Dit alles is in 1993 werelderfgoed verklaard. Nu naar New Delhi waar we vanuit de bus foto’s mogen maken van het paleis. Verder rijden we langs regeringsgebouwen en stoppen we bij India Gate, een oorlogsmonument. Dit is ontworpen naar het voorbeeld van Arc de Triomphe in Parijs. In de muren zijn de namen van meer dan 90.000 overledenen van een oorlog gegraveerd. We lopen er even rond en maken foto’s. Het is erg warm en vochtig en er hangt een donkere lucht. Als we weer terug in de bus zitten vallen de eerste regendruppels.
Het is tijd om te gaan lunchen. Tijdens de lunch, die erg lekker is, stellen we ons een beetje aan elkaar voor. Als we na de lunch weer buitenkomen is het weer droog. We bezoeken vervolgens Raj Ghat, de crematieplaats van Mahatma Gandhi. (de man die India naar de onafhankelijkheid bracht). In het midden van een groot ommuurd terrein met een grasperk staat het crematiemonument. Er liggen bloemen op. Dan weer op weg naar de Jama Masjid (de vrijdagmoskee). Die ligt vlakbij het rode fort. Dit laatste gaan we niet van dichtbij bekijken, maar is goed te zien vanaf de moskee. Om in de moskee te mogen, dienen de schoenen uit. Ik draag sandalen dus moet verder op blote voeten. De stenen vloer echter is best heet, dus zoek ik mijn weg via schaduwplekjes. Ook dienen de dames hun schouders te bedekken. Hiervoor krijgen we een lange jas te leen. Alle drie in een andere kleur. We lijken wel Kwik, Kwek en Kwak. Daarnaast zijn we westers en blank en hebben we voor mijn gevoel meer bekijks dan wij te bekijken hebben. Ze willen zelfs met ons op de foto. Dan is het weer tijd om verder te gaan. Het verkeer in Delhi staat af en toe vast. Het is de avondspits waar we in terecht zijn gekomen. Ravi wil ons ook vandaag nog heel graag de Laxminarayantempel laten zien. Geduldig zoeken we onze weg door het verkeer. De hindoetempel is groot en erg mooi en is opgedragen aan de goden Laxmi en Narayan. We mogen er alleen geen foto’s maken. Ravindra zelf is Hindoe en verteld honderduit over de hindoe goden Brahma, Shiva, Vishnu, Ganesha enz…. hun echtgenotes en hun reïncarnaties.

Rond 17.30 uur zijn we terug van onze excursie. Moe van de warmte en alle indrukken van vandaag. Terug naar onze kamer om even te relaxen. Om 19.00 uur worden we weer beneden verwacht, We gaan samen eten in een restaurant hier vlak in de buurt. Ik ga het gevecht met de menukaart aan en hoop dat mijn keuze ook lekker zal zijn. Dat is gelukkig zo. Na het eten gaan we weer terug naar ons hotel. Een deel van de groep wil nog even de stad in voor een biertje ofzo. We gaan niet mee. Even wat tijd voor ons zelf en dan op tijd naar bed. Het programma morgen start al vroeg……..


Amritsar
Dinsdag 23 juni 2015
Om 05.00 uur loopt de wekker af. We hebben best lekker geslapen. De airco hebben we het grootste deel van de nacht aan laten staan. De koffers hebben we gisteravond al gereed voor vertrek gemaakt. We moeten om 06.00 uur beneden in de lobby zijn. Ravi wil graag op tijd vertrekken.
Geen ontbijt, dat krijgen we in de trein. Ja we reizen vandaag grotendeels per trein, met de Swarna Shatabdi express, van Delhi naar Amritsar. Een treinreis van ruim zes uur. Het verkeer in Delhi valt gelukkig mee op dit vroege uur. Ruim op tijd arriveren we op het station. Een blauwe trein komt even voor 07.00 uur het station binnenglijden. Op zoek naar onze coupe. Stipt 07.20 uur zet de trein zich weer in beweging. Heel langzaam glijden we Delhi uit en langs de kant zie je delen van Delhi die minder leuk zijn om te zien. Op plaatsen is het een grote vuilnisbelt waar gewoon nog mensen wonen. Van hout, lappen en plastic zijn er hutjes gebouwd. Dit is tevens het openbaar toilet. Ik wordt er een beetje triest van.
Buiten de stad gaat het tempo van de trein omhoog en een jongeman in een soort bedrijfskleding deelt flessen water uit. Kort daarna ons ontbijt, nou ja: een thermoskan met heet water, een theezakje, suiker en melk en twee biscuitjes. Oké, gelukkig had ik ook nog mueslirepen in de handbagage gedaan.
Buiten verandert het landschap. We zien inmiddels rijstvelden en kleine steenfabriekjes. Dan blijkt dat ik wat voorbarig ben geweest over het karige ontbijt. Dat wat we gehad hebben was onze morning tea, nu komt het ontbijt. Twee mini vegaburgers, ’n paar frietjes, twee sneetjes brood met jam. Een bekertje hele zoete lemondrink en weer thee. Dan nemen we even tijd voor een powernap……
De trein dendert voort en stopt nu vaker bij stations. We zijn al ruim zes uur onderweg en we hebben geen idee hoe ver we nog moeten. Ravi slaapt, en ik wil hem niet wekken om het te vragen. Even later wordt hij wakker, de trein staat stil. Ik vraag hem hoe ver we nog moeten. Hij geeft aan dat we al zeker een half uur vertraging hebben maar dat we er bijna zijn. Als de trein weer gaat rijden zullen we er snel zijn. Nu maar wachten wanneer hij weer gaat rijden. Gelukkig valt dat wachten wel mee en inderdaad 20 minuten laten arriveren we in Amritsar. Het is nu 14.40 uur. We sjouwen weer met onze koffers naar de uitgang van het station waar we opgehaald zullen worden. Daar staat het verkeer inmiddels vast met auto’s, tuk-tuk’s en riksja’s. Ons vervoer is nog niet bij ons in de buurt. Gewoon rustig blijven wachten. We worden opgehaald door twee auto’s. De bagage past er bijna niet in. Een van onze koffers gaat zelfs even op de imperiaal op het dak. De straten in Amritsar staan plaatselijk blank. In de moessontijd valt er in een korte tijd veel neerslag. De afvoerputjes liggen vol met afval en stof/leem en kunnen het water niet meteen verwerken.
Bij ons hotel, Sanjog International, krijgen we de tijd de koffers en rugzakken op onze kamers te plaatsen snel te lunchen en dan gaan we alweer verder. Het volgende onderdeel van het excursiepakket. Op het programma staan bezoek aan de Gouden Tempel en aan het sluiten van de Pakistaanse grens. Het evenement aan de grens is aan tijd gebonden, dus moet als eerste. We mogen alleen maar paspoort, fotocamera en drinken mee. Ravi kan niet samen met ons naar binnen. We krijgen instructies en daar gaan we dan. De toegangscontrole is streng. Dames en heren worden bij de controles gescheiden en gefouilleerd, dit tot drie keer toe. Dan komen we bij grote tribunes. Deze zitten al grotendeels vol. Wij krijgen plaatsen aangewezen. De grens met Pakistan is overdag open. Iedere dag is er een evenement waarbij de grens voor de nacht gesloten wordt. Het is een heel spektakel zowel aan Indiase als aan Pakistaanse kant. Alleen dat laatste is wel hoorbaar, maar voor ons niet goed zichtbaar. Ik vind het toch ook wel heel bijzonder om hier zo dicht bij Pakistan te zijn. Na afloop terug naar de afgesproken plek, waar de auto’s op ons wachten.

We gaan weer verder, naar de Hari Mandir: de Gouden Tempel van de Sikhs. De tempel zelf ligt in een grote vijver (Amrit Sarovar, de ‘poel van nectar’) en heeft een gouden koepel in de vorm van een omgekeerde lotusbloem. Om binnen te mogen, dienen we schoenen en sokken uit te trekken en ons hoofd te bedekken. Voor dit laatste liggen er een soort sjaaltje in een mand. In het avondlicht is de tempel mooi verlicht en laat zich goed fotograferen. Dan alweer bijna tijd voor het avondeten. We moeten door de drukte best een stukje lopen en het is ook al donker. Ravi besluit een ruime riksja te nemen, en met z’n zessen (het past net) in een riksja gaat het iets sneller. Even verderop worden we weer opgepikt door ons eigen auto’s en gaan we op weg naar een restaurant. Het eten gaat er smaakvol in. Ons hotel ligt op loopafstand van dit restaurant. Dus na het eten een korte en aangename wandeling om vervolgens lekker onder de wol te kruipen.

McLeod Ganj (2082m)
Woensdag 24 juni 2015
Vandaag ontbijt om 08.00 uur en we vertrekken 08.30 uur uit ons hotel. Het einddoel van vandaag Is Dharamsala maar eerst brengen we in Amritsar nog opnieuw een bezoek aan de Gouden Tempel. We kunnen met de auto’s nu iets dichterbij parkeren. Het is iets minder druk als gisteravond. Ravi koopt vandaag een hoofddoekje voor ons. We kennen de procedure al, schoenen en sokken uit en een hoofddoek. Binnen het tempelcomplex is het net zo druk als gisteravond. Was gisteravond de gouden tempel mooi verlicht, kunnen we vandaag meer foto’s maken van de rest. Wederom vragen Indiërs of we met hun op de foto willen. Ook brengen we een bezoek aan een grote gaarkeuken. Hier wordt door ontelbare vrijwilligers eten voorbereid en gekookt. En vervolgens door vele handen de afwas weer gedaan. Iedereen kan hier een maaltijd krijgen.

We nemen weer afscheid van de tempel en gaan een kijkje nemen bij Jalianwala Bagh, een park waar in 1919 zoveel Indiërs het leven lieten. India streefde in die tijd naar onafhankelijkheid en er was een verbod op samenscholing. Het Brits-Indisch leger had de instructie om in geval van samenscholing, gericht te schieten en opende het vuur op een groep ongewapende mannen, vrouwen en kinderen. Binnen de muren van Jalianwala Bagh konden ze nergens naar toe vluchten. In de tuin zijn van struiken schietende soldaten gemaakt en in de muren zijn de kogelgaten nog te zien.
Dan gaan we op weg richting Dharamsala. We nemen een soort snelweg. Er zijn twee banen voor iedere richting. Hier mogen ook fietsers, brommers en andere voertuigen. Het is wel even vreemd als er dan ineens tegenliggers op jouw weghelft komen. Maar onze chauffeur is daar niet van onder de indruk. Blijkt even verderop dat de rijbanen voor de tegengestelde richting even afgesloten zijn voor werkzaamheden, dus dan heb je geen keuze dan onaangemeld spookrijder te worden.
Na een tijdje wordt het landschap al een beetje heuvelachtig. Tegen 13.00 uur hebben we een lunchstop. Het grootste deel van de groep gaat voor soep en een loempia.
Voor dat we weer verder gaan, vertelt Ravi ons dat onze chauffeurs zeer bekwaam zijn (maar dat hadden we al gemerkt) en dat we dus niet ongerust hoeven zijn. Ook de keuze om met twee auto’s te rijden, is dat op de route door de Himalaya grotere bussen niet geschikt zijn. De weg die voor ons ligt zal bergachtig zijn en niet altijd in goede staat. Hier in India worden de langzamere voertuigen waar dat ook enigszins mogelijk is, al toeterend ingehaald door de snellere. In het begin is de weg nog redelijk breed en kunnen twee auto elkaar inhalen over het verharde deel van de weg. Naar mate we hogerop komen is op het verharde deel nog maar plek voor anderhalve auto, dus een van de twee moet door het grind, en soms dicht langs de kant.
Het landschap wordt bergachtig maar het is nog steeds groen. We zien brede rivierbeddingen, maar die staan grotendeels droog. Het is pas het begin van het regenseizoen. Hoe dichter we bij Dharamsala komen hoe drukker het verkeer wordt en hoe luider er getoeterd wordt. Heel irritant vind ik. Dan slaan we ineens een stijl onverhard pad in. De airco in de auto moet zelfs uit om het voertuig voldoende power te geven. Het lijkt alsof we een afkorting genomen hebben want even later rijden we weer op de verharde weg McLeod Ganj (2082m) binnen. Langs de weg lopen veel boeddhistische monniken. De weg is er zo smal dat er maar een voertuig op past. Hopelijk nu even geen tegenliggers. McLeod Ganj is een voorstad van Dharamsala en hier heeft de 14de Dalai Lama zijn regeringszetel. Het hele plaatsje ademt een Tibetaanse sfeer uit. Er is een groot souvenirs-gebied met restaurantjes en cafeetjes. Dan komen we bij ons hotel Him Queen. Het is een oud wit gebouw dat wel wat onderhoud kan gebruiken. Onze kamers zijn nog niet gereed, dus nog even wachten. Even voor zes kunnen we op ons kamers. De kamer op zich is goed alleen het sanitair kon beter…
Er is weer afgesproken dat we om 19.00 uur samen gaan dineren. We eten bij Mcllo. Vandaag eten wij drieën momo’s (een Nepalees/Tibetaans deegtasje met vulling) met (echt waar) frietjes. Na afloop nemen we nog samen een drankje in de Black Magic en maken we weer nader kennis met de groep. Het is erg gezellig. Tegen 23.00 uur terug naar het hotel. Gelukkig hoeven we morgen niet vroeg op; we hebben een vrije dag……. Voor nu welterusten


Donderdag 25 juni 2015
Mart is vannacht ziek geworden. Overgeven en diarree. Tegen de ochtend voelt hij zich redelijk, maar durft niet te ontbijten en neemt alleen thee. Voor de diarree heb ik wel medicatie bij ons, maar niet tegen de misselijkheid. Het regent, dus geen reden om ons te haasten. We hebben vandaag een vrije dag en kunnen zelf beslissen wat te doen. Als het buiten droog wordt maken we een korte wandeling door McLeod Ganj en bezoeken we het museum van de Tibetaanse vluchtelingen. Heel indrukwekkend allemaal. Tegen lunchtijd hebben we allemaal niet zo’n trek en lunchen we op onze kamer. We eten een kopje cup-a-soup (meegenomen uit Nederland) en wat crackers. Mart knapt redelijk op maar is moe en wil graag wat slapen. Dat is er afgelopen nacht niet van gekomen.
Samen met Stephan ga ik wel op pad we lopen naar een tempel en een waterval. De weg die we moeten volgen staat vol met auto’s, een heuse file. Het is warm en de uitlaatgassen maken het er niet aangenamer op. We worden steeds handiger in het slalommen tussen de voertuigen door. De tempel bekijken we alleen van de buitenkant en gaan verder richting waterwal. Nou ja watervalletje. Deze is in de verte al zichtbaar. Een goed begaanbaar voetpad leidt er naar toe. Het stijgt lichtjes. In het beekje dat vanaf de waterval stroomt, zoeken veel mensen verkoeling en enkele boeddhistische monniken doen er zelfs hun was. Eenmaal bij de waterval aangekomen is het er erg druk. We maken snel wat foto’s en keren terug naar ons hotel. Terug in McLeod Ganj kopen we nog wat bananen en enkele mooie sjaaltjes.
Mart heeft goed geslapen en voelt zich al een stuk beter, ’s-Avonds gaan we weer eten bij Mcllo. Na afloop neemt de rest weer een afzakketje bij de Black Magic, wij gaan terug naar het hotel. Morgen weer een reisdag en dan wil ik fit en uitgeslapen zijn……


Mandi (1044m)
Vrijdag 26 juni 2015
Vanmorgen rond 06.00 uur werd ik ziek (overgeven). Balen. We hebben helaas een reisdag dus geen tijd om rustig te herstellen. Ik sla voor de zekerheid het ontbijt maar over. We vertrekken om 09.00 uur richting Mandi (een tocht van ongeveer 100 km) Onderweg zijn we nog getuige van een recent auto ongeluk. Een auto is bij een bocht een verdieping lager terechtgekomen. Er zijn al veel mensen aanwezig om hulp te verlenen, dus vervolgen wij onze tocht. Even verderop een foto-stop bij een grasveld waar een zwarte wilde beer zit. Dan is het tijd voor een koffie/thee pauze: ik neem cola. Hopelijk help dat om mijn maag rustig te krijgen. Tegen lunchtijd nog steeds geen trek, voel me wisselend fit en niet fit.
Nog voor we naar het hotel gaan brengen we een bezoek aan Mandi zelf. Zien enkele Shiva tempels en de Victoria Bridge over de Beas-rivier (in 1877 gebouwd door de Britten). Ravi koopt nog verse mango’s voor straks als toetje. Dan krijgen we een half uur om zelf nog even rond te kijken. Mart en ik blijven rustig op de afgesproken plek in de schaduw zitten. De zon is heet en het is erg warm. We gaan weer verder, eindelijk bij ons hotel: Munish Resort. We hebben een mooie kamer en zelfs een luxe badkamer. Afgesproken dan we om 19.00 uur in het hotel zullen dineren. We hebben nog ruim anderhalf uur en rusten even. Daarna een heerlijke douche. Tegen 19.00 uur ben ik nog niet fit genoeg om te gaan eten. Mart en Stephan gaan wel, ik blijf op de kamer. Ik weet dat ik wel iets moet eten en zeker drinken. Ik probeer een banaan. Die smaakt goed en het valt ook goed. Ik ben moe en val in slaap. Tegen 20.30 uur komt Mart me een bordje met verse mango brengen. Het ruikt lekker en ik neem er een beetje van. Als Mart weer terugkomt gaan we slapen. Hopelijk voel ik me morgen weer beter……




Manali (2050m)
Zaterdag 27 juni 2015
Ik word al vroeg wakker en heb goed geslapen. Voel me best prima. We staan op om onze koffer weer gereed te maken voor de reis. Ruim voor het ontbijt zijn we gereed en genieten buiten voor het hotel nog even van de omgeving op een koele plek in de schaduw. Om 08.45 uur gaan we ontbijten. Er is niet voor mij mee besteld gisteren maar geen probleem ik wil ook voorzichtig beginnen met een sneetje toast en een kopje thee. Het smaakt me. Mart die zelf ook nog niet helemaal fit is, eet maar de helft van zijn omelet. Ik eet de rest en dat gaat prima. Helemaal happy.
Vandaag reizen we naar Manali (ongeveer 110 km) We rijden door de Kullu vallei langs de Beas-rivier. Deze wordt ook wel de vallei der Goden genoemd. We stoppen bij een uitzichtpunt op het stuwmeer en later nog bij een loopbrug over de rivier. Rond de middag arriveren we in het Glacier resort. We hebben lunch in het resort zelf. De rest van de dag zijn we vrij. In de jaren '70 en '80 was Manali in de zomer de scène van westerse hippies die afkwamen op het milde klimaat tijdens de hete Indiase zomers en daarbij volop marihuana konden oogsten in de omgeving. We maken een korte wandeling naar het centrum van Manali en zien de marihuana planten aan de rand van het pad groeien. Terug op de kamer weer even wat tijd voor onszelf en om 20.00 uur gaan we gezamenlijk weer terug het centrum. Ravi vraagt ons of we Zuid Indiaas willen eten. Yep dat is goed. Hij neemt ons mee naar een restaurant en besteld daar een tiental gerechten waarvan we dan allemaal een beetje kunnen proeven. Sommige zijn lekker andere niet zo mijn ding. Voordeel is wel dat als het minder smaakt je niet met een hele portie zit. Na het diner nog shopping time. Ik ontferm me over een Tibetaans-boeddhistische hanger met acht gelukstekens. Het was weer een mooie dag vandaag. Moe maar voldaan zijn we om 22.00 uur weer op onze kamer. Kort daarna al in dromenland……

Zondag 28 juni 2015Lekker uitslapen en op ons gemak ontbijten. We hebben weer een vrije dag vandaag. Op onze agenda staat tempels bezoeken. Er zijn er hier genoeg. In het centrum van Manali zelf liggen er twee, We bezoeken als eerste de Himalayan Nyingamapa Gompa waar we vriendelijk ontvangen worden en we op ons gemak kunnen rondkijken. Vlakbij ligt ook Gadhan Thekchhokling Gompa. Daar zijn buiten ons op dat moment geen toeristen. Ik koop nog souvenirs bij laatste om de monniken te steunen. Terug naar hotel voor de lunch. In de middag gaan we naar twee tempels in het bos. De houten Dhungri Tempel uit 1553, een gebouw van vier verdiepingen met mooi houtsnijwerk. Deze tempel is opgedragen aan de godin Hadimba. Het is hier erg druk, er staat een lange rij voor naar binnen te gaan. De andere tempel is een Boom-tempel, opgedragen aan de mighty warrior Gatothkach. Rondom de tempels zijn veel souvenirshops en je kunt er met een Yak of konijn op de foto.

Er blijft natuurlijk ook wat tijd over om te relaxen. Weer afgesproken om samen te gaan eten. Vanavond eten we Noord Indiaas. Het restaurant is leuk ingericht met kleurrijke muurschilderingen. Naast het gerecht dat we zelf gekozen hebben, mogen we ook nog even proeven aan Lassi, een soort drinkyoghurt. Na het eten weer terug naar ons hotel. Als je later op de avond eet, is het ook snel weer tijd om te gaan slapen……..


Keylong (3350m)
Maandag 29 juni 2015
Deze dag is minder goed begonnen. Nu is Stephan aan de beurt om ziek te zijn. Hij voelde zich gisteravond na het eten al niet helemaal lekker en vannacht is het dan ook misgegaan. In de ochtend voelt hij zich nog steeds ellendig dus we laten hem op de kamer als we gaan ontbijten. De nacht heeft ook nog een tweede kandidaat opgeleverd; Jetteke. Ook zij is ziek en niet bij het ontbijt. We moeten vandaag dus gaan reizen met twee zieke mensen. Ravi benadrukt dat er de komende drie dagen geen medische hulp beschikbaar zal zijn omdat we echt in de “rimboe” zitten. Wat is wijsheid? Het lijkt erop dat beiden morgen weer fitter zullen zijn, maar dat is onze inschatting. Gezamenlijk gaan we op weg. De twee zieken in de voorste auto bij Ravi, de rest in de anderen. Dan heeft de rest de mogelijkheid om tussendoor extra te stoppen voor het maken van foto’s. De weg gaat meteen omhoog. Allereerst zullen we de Rohtangpas (3978 m), overgaan om daarna onze rit te vervolgen naar Keylong. Een totale afstand van zo’n 82 km maar gezien de staat van het wegennet is dat niet zomaar gepiept. Het eerste deel van de weg gaat stijgend door groene bossen en appelboomgaarden. Afgezien van het slechte wegdek en de Indische mensen zou je zo in Europa in de bergen kunnen rijden . We klimmen gestaag. We passeren grote schapen- en geitenkuddes, sommige van wel meer dan honderd dieren. Ze lopen gewoon over de weg en waarom zouden ze aan de kant gaan voor de toeterende voertuigen….. Verder omhoog naar de Rohtangpas via vele steile haarspeltbochten. Als we hoger komen is de weg vrijgemaakt tussen de metershoge sneeuwmassa’s. Als we eenmaal boven zijn, geloof ik mijn ogen niet. Talloze voertuigen staan hier langs de kant van de toch al smalle weg geparkeerd terwijl honderden Indiërs vaak in skipak en op rubber laarzen door de sneeuw lopen, op sneeuwscooters zitten of op Yaks zitten voor fun. Ook wij stappen uit, had voor mij niet gehoeven.

Het oponthoud is gelukkig maar kort we gaan weer verder. De andere kant van het bergmassief omlaag. Naar mate we lager komen wordt de weg, of wat ervan over is, steeds slechter. We hotsen en botsen omlaag. Lijkt wel een Dakar-rally in een bergachtige steengroeve. Onderweg is iedereen bezorgt om de twee zieken, zelfs de chauffeurs. We gaan nu toch de hoogte in en beiden hebben de hele dag nog niet gegeten en weinig gedronken. Dan wordt er nog even getankt. Een bord geeft aan dat het volgende tankstation pas weer over 365 km is. Rond 15.30 uur komt er een einde aan de rit van vandaag. We stoppen in Keylong bij hotel Dupchen. Over 82 km zijn we dus 7 uur onderweg geweest (wel inclusief foto-stop en lunch) Het is een eenvoudig maar goed hotel. Gelukkig is Stephan, die een groot deel van de reis in de auto heeft kunnen slapen, al een beetje opgeknapt. Jetteke zegt zich ook al weer wat beter te voelen. We gaan naar onze kamers. Ravi verwend de zieken met een grote tros bananen. Stephan begint ook weer te eten en te drinken al is het maar een banaan, wat crackers en cup-a-soup.
Avondeten is pas om 19.30 uur. We eten in het hotel. Ik bestel Egg Noedels, en toch smaakt het weer anders dan de vorige keer. Stephan en Jetteke eten nog niet mee. Laten we hopen dat ze morgen weer een stuk fitter zijn……



Sarchu (4250m)
Dinsdag 30 juni 2015
Allemaal de nacht goed doorgekomen. Iedereen is weer is bij het ontbijt. Alleen Alex is niet helemaal lekker. Het zou ook te mooi zijn als iedereen fit was. We hoeven vandaag pas om 09.00 uur te vertrekken.. De tocht voor vandaag gaat via Jispa naar Sarchu. We reizen door de vallei van Lahaul en Spiti. Het zou een traject zijn met schitterende panorama's, maar de weersomstandigheden steken daar deels een stokje voor. Halverwege begint het zelfs te sneeuwen en het is nat en koud als we stoppen op de Baralacha La (4890m). De naam betekent zoiets als Kruispunt Pas, omdat het een dubbele as is, waar twee valleien aan elkaar gelinkt worden. Even verder hebben we lunchpauze in een blauwe tent. Het is in de tent aangenaam en gezellig. Ook het eten is goed. We gaan weer verder. In het begin van de tocht was het wegdek redelijk goed maar naarmate de reis vordert verslechtert dit. Echter niet naar de mate van gisteren. Rond 14.00 uur arriveren we in het tentenkamp even voor Sarchu, nog steeds in de deelstaat Himachal Pradesh. We zitten nu op 4250 m. Er zijn tweepersoons tenten met een eigen toiletgedeelte en een wasbak. Ook staat er een grote tent waar je kunt eten. Langs de weg een kleine tempel en voor de rest is hier niets. We maken een korte wandeling maar het is fris en waait behoorlijk. Achter de kookgelegenheid is een klein kampvuur, maar de wind draait er veel en je zit regelmatig in de rook. Het avondeten is in de grote tent. Aangezien er hier niks te doen is en buiten koud, liggen we alweer op tijd in onze bedjes. We zitten nu best op hoogte ben benieuwd hoe ze zullen slapen……

Leh (3550m)
Woensdag 1 juli 2015
Goed geslapen in Sarchu. Het was wel fris maar er waren genoeg dekens. Ik had het idee dat het ’s-nachts licht regende of sneeuwde. Dat laatste was waar. De bergtoppen die gisteren een beetje sneeuw hadden, zijn nu bovenaan bedekt met een dikker laagje sneeuw. Het ontbijt houden we simpel; thee en toast.
We vertrekken om 07.00 uur. Het wordt een hele lange reisdag vandaag. Sarchu-Leh is 258 km, en onze verplaatsingssnelheid ligt rond de 30 km/uur. Hier in het noorden moeten we regelmatig langs controleposten waar onze paspoorten gecheckt worden. Het is weer zover, alleen deze keer duurt het wel erg lang. Maar hier in India hebben we geleerd geduld te hebben. Dan komt onze chauffeur eindelijk terug. We vragen wat er aan de hand was. Als we hem goed begrijpen, hadden ze bij de controlepost geen pen. ??? We zullen het maar geloven. We gaan weer verder en rijden Ladakh Valley binnen. De weg is redelijk begaanbaar en het landschap is schitterend. Het is best moeilijk dit goed te beschrijven. Talloze bergen in verschillende aardetinten gaan aan ons voorbij.

We rijden ook langs een rivierbedding waar langs de zijkanten te zien is hoe de erosie de harde steen heeft blootgelegd. Hierdoor zijn indrukwekkende rotsformaties te zien. Dan maken we via 21 haarspeldbochten een flinke stijging naar een plateau. De prachtige uitzichten nodigen uit voor het maken van talloze foto’s. We gaan weer verder het landschap is weids en leeg, af en toe heb je het idee op de maan te rijden. Dan bereiken we Nakeela La (4937 m) We stoppen voor enkele foto’s.

Opnieuw gaan we stijgen en passeren Lachungla La (5100 m) Ook begint het weer heel lichtjes te sneeuwen. We dalen weer iets en hebben theepauze. En dan gaan we over de op een na hoogste berijdbare pas. Taglang la. We komen op 5328 m. Natuurlijk een foto maken, want dat wil je wel vastgelegd zien. We vervolgen onze reis weer omlaag. Het dal wordt smaller en hier en daar zien we de stupa’s. De rotsen kleuren roze. Deze kleur is ontstaan door mineralen waaronder pink Himalaya Salt. Dit geeft een mooi beeld. Tegen 13.00 uur is het tijd voor de lunch. Keuze is niet moeilijk; ze hebben alleen maar noedels maar het smaakt prima. Dan doemt Leh op. We hebben hier drie overnachtingen, dus tijd genoeg om de prachtige paleizen en tempels van 'klein Lhasa' en de kloosters en paleizen in de omgeving te bekijken. Tot het begin van deze eeuw was Leh een belangrijke handelsstad waar karavanen uit China hun waar kwamen verhandelen. Leh is het enige plaatsje in de vallei met een markt en uit de hele vallei drommen de bewoners van Ladakh hier samen om hun in- en verkopen te doen.
We logeren in guesthouse Jigmet. Vanaf onze galerij op de 2de verdieping hebben we een prachtig uitzicht op de Himalaya. Volgens mij een gezellige plek om te vertoeven. Mart is aan het einde van de dag weer een beetje ziek geworden en wil graag wat rusten. Hij gaat dan ook niet mee als we om 19.00 uur gezamenlijk gaan eten. De menukaart geeft aan dat het eten hier meer op toeristen ingesteld is, je krijgt meer westers eten. Omdat we nu noordelijker, dus koeler zitten is het eten van vlees veiliger. Daar wordt door een aantal van de groep dankbaar gebruik van gemaakt. Tegen 21.00 uur weer terug in het guesthouse. Mart voelt zich gelukkig al een stuk beter. De lange reisdag was vermoeiend en nog voor 22.00 uur gaat bij ons het licht uit……


Donderdag 2 juli 2015
De bedden zijn redelijk hard, maar we hebben lekker geslapen. Wel af en toe wakker geworden van blaffende honden, loeiende koeien en de roep vanaf de moskee. De temperatuur hier in Leh is lekker warm. Geen hitte meer zoals in Delhi. Vandaag staat de kloostertour uit het excursieprogramma op de agenda. Iedereen gaat weer mee. Tijdens het ontbijt feliciteren we Jetteke die vandaag jarig is en maken we kennis met onze plaatselijke gids Stanzyn. Stanzyn zal ons vandaag en tijdens de trekking begeleiden. Dan gaan we op weg. We zullen vier kloosters (Gompa’s) gaan bezoeken.

Allereerst rijden we naar Taktok Gompa. Dit is een klein interessant klooster, rond een grot gebouwd. Het is het enige klooster van de Nyingmapa sekte in Ladakh, de oudste Tibetaanse kloosterorde. We vervolgen onze tour naar Chemrey Gompa. Bij het klooster van Chemrey komen zelden toeristen. Dit is een klooster van de Drukpa orde en het werd gebouwd om de dood te herdenken van koning Singge Namgyal in 1645. Er zijn mooie boeddhistische beeltenissen op de wanden van de gebedsruimte te zien. Wat liggen die kloosters toch op mooie locatie’s.
Inmiddels tijd voor de lunch. Deze genieten we op een mooie buitenlocatie. Bijna unaniem gaan we aan de pizza. Nu ff geen Indiaas eten.
Na de lunch verder naar Matho Gompa, een klooster 26 km zuidoostelijk gelegen van Leh. Het klooster is nog extra versiert vanwege een festiviteit. Dit is het enige klooster in Ladakh van de Sakyapa sekte. In het museum dat erbij hoort is een grote collectie van mooie oude Tangka’s te zien. Het klooster heeft ook weer spectaculair uitzicht op het maanlandschap van Ladakh.

Als laatste bezoeken we Spituk Gompa. Dit ligt op een heuvel, 10 km westelijk van Leh. Het is een
Tibetaans klooster. De monniken die hier wonen zijn van de geelhoed-boeddisten. Er mag hier niet gefotografeerd worden en alle beelden zijn gesluierd. De sluiers gaan er alleen af tijdens het Spituk festival.
Na al deze kloosters weer tijd om terug naar ons guesthouse te gaan.
We krijgen van Stanzyn al wat informatie over de a.s. trekking. We dienen per persoon per dag twee liter drinken mee te nemen. Onderweg zou niks te koop zijn. Dan blijkt dat we ook zelf een tas dienen te hebben om de overige spullen (buiten je rugzak) die meegaan in te vervoeren. Dat wordt nog even shoppen. Gelukkig zijn dit soort spullen hier niet duur. Drinken voor de hele tocht, dat gaat niet lukken. We gaan ervoor zorgen dat we in ieder geval voldoende voor de eerste dag meenemen. De rest kan aangevuld worden met door de crew gekookt water.
Ook vanavond gaan we weer samen eten. Afgesproken dat we om 19.00 uur samen komen bij het restaurant van het guesthouse. We hebben eerst een surpriseparty voor Jetteke. Ravi heeft voor een heerlijke taart gezorgd en ieder heeft een cadeautje. Dan gaan we Leh in om te gaan eten op een dakterras. We schrikken wel even als bij een elektriciteitspaal naast het terras de vonken er vanaf springen. Omdat het al redelijk donker is, ziet het ook nog eens spectaculair uit. Hoezo, geen betrouwbaar elektriciteitsnet….. Het avond eten is weer lekker en het is gezellig.


Vrijdag 3 juli 2015
Omdat het een vrije dag is, slapen we lekker uit. Toch zitten we al tegen 08.30 uur aan het ontbijt.
We besluiten omdat het nu nog niet zo warm is eerst het stadje Leh te bezoeken. Nog enkele zaken voor de trekking te kopen en misschien al wat souvenirs. De meeste souvenirshops zijn om dit tijdstip echter nog niet open. Het lukt me in ieder geval om een tweetal Tibetaanse gebedsvlaggen te kopen, Die wil ik straks op de trekking op een bergtop achterlaten. Ook water en snacks voor tijdens onze trekking staan op het boodschappenlijstje. De zoektocht naar souvenirs levert een hele mooie Thangka-Mandala op. Thangka's zijn Tibetaanse rolschilderingen met boeddhistische onderwerpen. Doordat veel Tibetanen nomaden waren, was het essentieel dat ook afbeeldingen en decoraties makkelijk te vervoeren waren, vandaar dat rolschilderingen er erg populair waren. Letterlijk betekent het Tibetaanse woord thang-ka: ‘vastgelegde boodschap’. In de aloude kunst van Tibetaanse rolschilderingen hebben alle figuren en heeft elk detail zijn specifieke betekenis. Het Sanskriet woord mandala betekent 'cirkel'. In het Tibetaans boeddhisme vinden we twee hoofdtypen mandala's; het kan een symbolische voorstelling zijn van het universum, zoals gebruikt in de mandala offerande; maar het kan ook specifiek de symbolische voorstelling zijn van het paleis en omgeving van een meditatieboeddha. Mijne is een symbolische voorstelling van het universum.
We gunnen onszelf een kopje thee en een chocoladecroissant. Slenteren weer verder langs de talloze winkeltjes en gaan tegen 12.00 uur terug naar het guesthouse. De rest van de middag houden we ons bezig met rusten, verslag schrijven en de spullen gereedmaken voor de trekking van morgen. Tegen de avond weer samen eten. We gaan weer naar het dakterras. Vanavond gaat Ravi niet mee. Hij gaat samen met Stanzyn ergens lokaal eten. Alex en Ruud bestellen bier, en krijgen special tea. (bier uit een theepot in een gewoon kopje).


Trekking

Dag 1 Likir – Yangtang (3600 m)
Zaterdag 4 juli 2015
De eerste dag van onze trekking. Ik ben al vroeg wakker want het toch best wel weer spannend.
Deze tocht wordt begeleid door Stanzyn. we hebben gisteren al even kennis gemaakt. Er gaat ook een Nepalese kok en verdere ondersteuning mee, totaal 4 personen die o.a. zorgen voor de maaltijden en we slapen in een eenvoudige tentjes.
Uiteindelijk ontbijten we om 08.00 uur en stipt 09.00 uur staan we zoals afgesproken gereed voor vertrek. Onze rugzak met de benodigdheden voor onderweg gaat mee in de auto. De rest van de bagage die bestemd is voor de trekking wordt door de crew ingeladen in een vrachtwagen. Jetteke en Rhiannon hebben een hele tray met water gekocht. Die gaat ook in de vrachtwagen. Wat slim. Alle overige spullen blijven achter in het guesthouse. We komen hier na de trekking weer terug.
Met twee auto’s rijden we richting Likir (3500 m), het startpunt van deze trekking. We gaan een deel van de Sham-trek lopen, ook wel de baby-trek genoemd. De lucht is strak blauw dus we zullen waarschijnlijk mooie wolkeloze uitzichten krijgen. Vlakbij Likir stoppen we nog even voor het maken van enkele foto’s van de Gompa, die weer op een adembenemende locatie ligt.
Dan weer terug naar de hoofdweg naar het startpunt van de trekking. Dat is echter niet duidelijk aangegeven want we stoppen ergens 15 minuten later op een weg en mogen uitstappen. We krijgen allen een lunch box aangereikt. Waar moet ik die laten? Vraag ik me af. Mijn rugzak zit propvol. Hier had ik niet op gerekend. Mart en Stephan lukt het nog net om er een plekje voor te vinden. Ravi bied aan om ook mijn lunch box in zijn rugzak mee te nemen. Het is nu 10.30 uur en de zon brandt al aan de wolkeloze hemel. Dan starten we met lopen, eerst omlaag en dan weer om hoog. Het eerste voorproefje van wat ons te wachten staat. De kaarten zijn geschut; ik loop achteraan….

We lopen langs stupa’s een breed dal in. Het is hier kurkdroog en er staat geen enkele boom. Op schaduw hoeven we dus niet te rekenen. Ons uitzicht is weids en divers. Op zich gaat het lopen goed. Tegen 13.30 uur bereiken we een groene oase. Van de plaatselijke bevolking zijn hier mannen en vrouwen bezig met het kappen van boompjes. Die slepen ze vervolgens een helling op om daar op een mooi uitzichtpunt een schaduwrijk plekje de creëren. Dit doen ze ieder jaar opnieuw. Passerende wandelaars kunnen hier even uitrusten onder het genot van een kopje koffie/thee/water en zelfs een koekje. Wij zullen hier ons lunchpakket nuttigen en natuurlijk een kopje thee. De inhoud van ons pakket is erg lekker. Het is een soort broodje gezond, een ei, een aardappel, een banaan, pakje drinken en een choco-snack. Een van de vrouwen probeert wat zelfgemaakte dieren te verkopen. Ik koop, net als Rhiannon een sneeuwluipaard. Inmiddels hebben zich nog andere wandelaars hier gemeld en we maken een praatje. Dan is het voor ons tijd om verder te gaan. We steken de rivier over en het gaat verder omhoog. We passeren de pas Phobe La (3550 m), waar er weer vrolijk gebedsvlaggetjes wapperen. Ik heb er ook meegenomen en hang ze erbij.

We gaan weer verder. In het begin lukte het me nog redelijk om de groep bij te houden, maar ik raak nu steeds vaker en sneller buiten adem. Waar ben ik in hemelsnaam aan begonnen, flitst er door mijn hoofd. Iedereen kan het tempo redelijk tot goed volgen behalve ik. De groep wordt uit elkaar getrokken en ik voel me schuldig dat ze steeds op me moeten wachten in deze hitte, maar ik kan echt niet sneller. Het blijft maar stijgen en de zon brandt. Deze hitte had ik hier niet verwacht. Ik kan mijn warmte niet kwijt en voel me niet lekker. Ergens zullen we de volgende pas; Charatse La (3650m) passeren, maar dat gaan aan mij voorbij. De rest van de tocht is voor mij overleven, ik zal toch verder moeten tot aan de camping. Ergens tussen 15.00 uur en 15.30 uur bereiken we dan eindelijk de overnachtingsplek; Yangtang (3600 m). De tenten zijn al opgebouwd. We krijgen een lekkere koele citroendrank en zoeken verkoeling tussen de bomen en struiken. Ik ben moe maar de rest ook. Iedereen zoekt op z’n eigen manier een mogelijkheid om even bij te komen. Mart en ik kruipen uiteindelijk in de nog steeds warme tent en doen een dutje. Dan is er thee en koekjes. Lekker daar knap je ook weer van op. We hebben de rest van de middag vrij en zouden Yangtang (enkele huizen hier verderop) kunnen bezoeken maar ik zet geen onnodige stap meer. Vraag me zelfs af of het zinvol is om morgen nog met de groep mee te lopen. Morgen wordt nog zwaarder. Er is een alternatief: met de bagage in de vrachtwagen meerijden. Mijn twijfel is groot maar Mart dringt erop aan mijn beslissing hierover tot morgen uit te stellen. Misschien wel een goed plan, ik kan nu toch niet helder denken. Dan is het tijd voor het avondeten. Een driegangenmenu: Eerst krijgen we tomatensoep met popcorn, daarna rijst, groenten, dal en schijfjes wortel en komkommer en als toetje gemengd fruit. Heerlijk allemaal. Na het eten wordt het al snel donker. Ravi nodigt ons uit om te komen kijken hoe ze op een kampvuur broodjes bakken. Later de avond kijkt de rest van de groep nog naar hoe er gekookt wordt voor onze crew, maar dan ligt ik al lekker in onze tent………

Dag 2 Yangtang - Hemis Shukpachu (3600 m)
Zondag 5 juli 2015
Afgesproken is dat we om 07.00 uur thee krijgen en om 07.30 uur ontbijt. Ik wil graag al vroeger zelf wakker worden en heb de wekker op 06.30 uur gezet. Zo lang slaap ik niet eens. Omdat ik gisteren al vroeg onder de wol ging, ben ik om 06.00 uur al uitgeslapen. Best lekker geslapen. Hoefde maar 1x naar toilet. Vannacht was volle maan en je kon je weg zelfs vinden zonder lampje. Iedereen is al vroeger wakker en dus wordt de thee ook vroeger geserveerd. Ook iets vroeger dan gepland het ontbijt. Er staat een grote kom met pap en daarin stukjes appel. Dit is echter niet aan mij besteed. Gelukkig krijgen we ook nog naan-brood en een omelet. Na het ontbijt krijgen we nog wat te snacken mee voor onderweg, de lunch zal al op de volgende camping zijn. Ik heb besloten om vandaag gewoon mee te lopen maar meer mijn eigen tempo te bewaken. Er is door de gids ook gekozen voor de tocht van 4 uur. (er is ook een langere versie van 7 uur) We vertrekken een stuk vroeger dan gisteren dus de temperatuur is ook aangenamer. Daarbij staat er een klein beetje wind.

De hemel is weer onbewolkt en stralend blauw. Vanuit Yangtang lopen we eerst naar beneden en steken de rivier Wuleh Tokpo over. Daarna gaat het geleidelijk omhoog. Het lopen gaat goed. Er wordt voor mijn gevoel ook iets rustiger gelopen en er is vaker pauze. Dan bereiken we de voet van de pas, Sermanchan La (3800 m). Deze ziet er indrukwekkend uit. Met positieve energie begin ik eraan. Mart blijft bij me terwijl de rest van de groep steeds verder vooruit loopt. Gelukkig laat ik me daar vandaag niet door beïnvloeden.

Stap voor stap en de nodige pauzes brengen me naar de top. Ik ben dolblij. Het is gelukt en het uitzicht is ook nog eens geweldig. Ook vandaag heb ik weer gebedsvlaggetjes mee en Stanzyn helpt me met ze op te hangen. Zo trots als een pauw ga ik ermee op de foto. Van hieruit gaan we alleen nog dalen. Dat vraagt inzet van spiergroepen en minder van conditie. Het dalen gaat prima. Na en tijdje te hebben gedaald, zegt Stanzyn dat onze eindbestemming na de volgende bocht zichtbaar is. Het worden uiteindelijk een paar bochten maar dan is het dorpje Hemis Shukpachu (3600 m) in zicht. Het is fijn ergens naar toe te lopen. We naderen het dorpje maar het venijn zit in de staart. Onze camping ligt helemaal aan de andere kant van het dorp en het laatste stuk gaat weer omhoog. Iedereen perst de laatste energie eruit en dan arriveren we moe maar voldaan op de camping. Ook nu staan de tenten alweer gereed, en onze crew is druk bezig met de lunch. Eerst weer een lekkere limonade en ff rusten in de schaduw. De lunch die daarna volgt is super, we hebben zelfs frietjes. Ik smul ervan. Na de lunch weer tijd voor jezelf. Lekker relaxen in de schaduw, even naar een shop voor het kopen van water (er zijn dus toch winkeltjes onderweg) en een korte wandeling om de spieren weer wat losser te maken en natuurlijk de omgeving te fotograferen. Kortom genieten. Dan is het weer tijd voor het avondeten, en ja hoor weer drie gangen. We starten met een vegetarische groentesoep gevolgd door pasta en gefrituurde aubergines. De saus op de pasta is wel erg pittig dus zoek ik de stukjes met weinig saus. Als toetje een heuse taart met suikerglazuur. We blijven nog even natafelen tot het donker wordt en dan zoekt iedereen weer zijn eigen tent op. Ook vandaag gaan we op tijd slapen. Morgen is alweer de laatste dag van de trekking en ik wil weer graag uitgerust en fit zijn……


Dag 3 Hemis Shukpachu - Themisgam – Alchi (3100 m)
Maandag 6 juli 2015
Prima geslapen en weer voor de morning tea wakker zoals de meesten van onze groep. Als ontbijt weer pap met muesli en cornflakes, maar gelukkig ook toast met omelet. Aansluitend krijgen we weer een lunch box voor de lunch van vandaag. De box is best wel groot dus uit het oogpunt van ruimtebesparing stoppen we alles los in onze rugzak. Dan afscheid nemen van onze crew die ons de afgelopen dagen verzorgt heeft. Ik mag namens de groep hun de envelop met fooi geven. Na iedereen bedankt te hebben is het voor ons weer tijd om te vertrekken. Alex loopt vandaag niet mee. Niet dat hij dat niet aan zou kunnen, maar hij wil vandaag wat meer tijd voor zichzelf en zal met de bagage meerijden naar Alchi. De tocht van vandaag is volgens Stanzyn vergelijkbaar met dag 1 (die voor mij zo moeilijk was), maar ik ga positief op pad. Gisteren ging goed dus gaat het vandaag ook lukken. Er is vandaag wat meer bewolking en er staat een lekker windje. We lopen vrijwel vlak in een brede vallei naar een kleine pas (3710 m) Een witte hond is vanaf het dorp met ons meegelopen. Ik voel me prima en het gaat ook prima. Ik ben helemaal in mijn element. Ik de verte wapperen al weer de gebedsvlaggetjes. Natuurlijk weer een foto-stop. Vanaf deze pas is duidelijk de volgend pas te zien. Eerst zullen we flink gaan dalen om vervolgens weer te stijgen naar Meptek La (3720 m). We lopen zigzaggend naar beneden met uitzicht over de vallei met bergen in allerlei pastelkleuren. De route van vandaag is voor mij prima te doen en ik loop zelfs voorop. De rest van de groep blijft enigszins achter. Het is me niet helemaal duidelijk of er problemen zijn, weet alleen dat de dames flink verkouden zijn en dan heb je natuurlijk wat minder lucht. Aan de voet van de beklimming wordt er op elkaar gewacht. De hond is er nog steeds. Dan starten we aan de klim. Ook dat gaat best goed vandaag. Ik geniet en heb ook positieve energie die het nog makkelijker maakt om door te gaan. Tegen 11.00 uur zijn we boven en kunnen we genieten het uitzicht en van onze lunch. Natuurlijk vergeten we onze witte viervoeter niet, maar die is best kieskeurig. Intussen hebben nog twee andere groepen de top bereikt. Voor ons weer tijd om verder te gaan. Vanaf hier zullen we alleen nog maar dalen totdat we in Ang zijn. Daar hebben we theepauze onder een hele grote witte parasol. Weer lekker uitgerust starten we aan het laatste deel van de trekking. Volgens Stanzyn nog ongeveer 3 km tot Themisgam en dan worden we weer opgepikt door de auto’s die ons ook naar het vertrekpunt gebracht hebben. Die 3 km blijken achteraf korter omdat de chauffeurs verder doorgereden zijn dan de afgesproken plek. Ook prima toch. Als je eenmaal weer zit, voel je toch wel weer de vermoeidheid. Per auto nu op weg naar Alchi, een tocht van ongeveer een half uur. We logeren daar in Alchi Resort. Onze huisjes zijn gereed en de bagage is er al. Onder een eenvoudige maar lekker warme douche spoelen we alle stof en zweet van de afgelopen dagen weg. Tot aan het avondeten hebben we weer vrije tijd. Na even gerust te hebben, lopen we richting de Gompa. We gaan niet naar binnen want dat staat voor morgen op het programma. Daarna lekker even ergens in de schaduw zitten en genieten van een drankje. Op de terugweg naar het resort kopen we nog een hanger met de acht gelukstekens. Stephan wil er graag ook een. Zoals gebruikelijk 19.00 uur verzamelen voor het eten. Ravi en Stanzyn gaan mee. Echter als we bij het restaurant aangekomen zijn, geven ze aan vanavond weer niet met ons mee te eten. Ze gaan ergens lokaal eten. Geen probleem, we redden ons wel. Na het eten gezamenlijk weer terug naar het resort. Ben benieuwd hoe we zullen slapen, de bedden/matrassen hier in Alchi zijn redelijk hard………


Alchi
Dinsdag 7 juli 2015
Toch nog redelijk geslapen op de harde matrassen in Alchi. Om 07.30 uur zitten we aan het ontbijt om vervolgens tegen 08.30 uur uit te checken. Daarna brengen we een bezoek aan de Gompa van Alchi. Deze is gebouwd in de 11de eeuw en nog steeds in authentieke staat. Het is het oudste klooster van Ladakh, met reusachtig grote beelden en veel housnijwerk. We bezoeken binnen de Gompa vier verschillende tempels. In een van de tempels is achter glas een prachtige met zand gemaakte Mandala te zien van ruim een meter doorsnee. Helaas mogen we er geen foto’s maken. Na ons bezoek aan de Gompa gaat het richting Leh. Het is ongeveer 70 km rijden. De weg is goed begaanbaar en we stoppen nog om foto’s te maken. Onder andere op een uitzichtpunt waar de rivier de Indus en de Zanskar samenvloeien. Er wordt ons gevraag of we ook de Hall of Fame willen bezoeken. Dit zou een impressie geven van de geschiedenis van het Indische leger. Iedereen gaat mee. Achteraf valt dit erg tegen. Nog eventjes en dan zijn we weer in Leh, We logeren weer in Jigmet guesthouse en hebben dezelfde kamer als drie dagen geleden. Al onze bagage is al naar de tweede verdieping gebracht. We nemen afscheid van Stanzyn en danken hem voor zijn bijdrage aan de trekking. Inmiddels is het ook tijd om te gaan lunchen. Mart, Stephan en ik besluiten om te gaan eten bij restaurant Gesmo in de grote straat. Van dit restaurant hadden we ook op de eerste dag van de trekking het lunchpakket, en dat beviel prima. We bestellen alle drie een chickensandwich (BIG). En BIG is die, het kost wat moeite om deze op te krijgen, maar het is te lekker om te laten staan.
Het is warm in Leh, en we besluiten om maar weer terug naar het guesthouse te gaan. Deze warmte had ik op deze hoogte niet verwacht, maar altijd beter dan kou en regen. Op de galerij voor onze kamers is het redelijk uit te houden. Er wordt een beetje geslapen, bij gekletst met de rest van de groep en geïnternet met de thuisblijvers. We zijn uitgenodigd om vanavond om 18.00 uur bij het guesthouse te komen kijken naar een folkloregroep die daar optreed. Dus stipt 18.00 uur zijn we van de partij. Het blijkt achteraf een verjaardagsfeest van een van de gasten te zijn. Maar oké dit pikken we even mee. Je hebt niet altijd de gelegenheid om dit te zien. De muziek bestaat uit twee blazers en twee trommelaars en is hard en schel. We krijgen een zestal verschillende dansen te zien, allen in verschillende kleding. Even na 19.00 uur is de voorstelling afgelopen en gaan we gezamenlijk op pad om te gaan eten. We eten vanavond in de Pinguïnbar, een sfeervolle tuin waar het gezellig druk is. Er is hier zelfs vis te krijgen. Tegen 21.00 uur weer terug naar het guesthouse. Hier is het rustig. We praten met z’n drieën nog even bij en maken wat plannen voor de volgende dag. Tegen 21.30 uur gaan we onder de wol. Het was toch weer een drukke dag vandaag.


Terug in Leh
Woensdag 8 juli 2015
Er is afgesproken dat we zouden uitslapen, maar als je er al vroeg in ligt, ben je al vroeg uitgeslapen. Tegen 07.30 uur besluit ik naar beneden te gaan om in ieder geval een kopje thee te drinken. Ik zag dat Alex er ook al zat. Langzamerhand komt iedereen naar beneden. Mart, Stephan en ik hadden al besloten om vandaag niet in het guesthouse te ontbijten. Alex vraagt of we met de rest meegaan naar de locatie van gisteravond. Ja hoor, prima. Was het er gisteravond nog gezellig druk, zitten we er vanochtend bijna alleen. We kiezen voor ontbijt een banaan/honing pannenkoek. Die is heerlijk, niet overdreven zoet, maar wel te groot om op te krijgen. Na het ontbijt gaat ieder weer zijn eigen weg. Wij willen nog wat souvenirs kopen. We slenteren door de winkelstraatjes en over de Tibetaanse markten. Tegen 12.00 uur gaan we weer richting guesthouse. De temperatuur is weer flink gestegen en we hopen daar enige verkoeling te vinden. Tegen 15.00 uur gaan we weer op pad. We lopen richting de witte Shanti Stupa. Deze is gebouwd door een Japanse sekte en in 1983 geopend door de Dalai Lama. We weten niet precies hoe we er moeten komen. De weg gaat langzaam omhoog en we zien de Stupa af en toe links van ons op een heuvel liggen. De rest van onze groep is er vanmorgen al geweest. Ze gaven aan dat ze wel 450 traptreden omhoog hadden gelopen om bij de Stupa te komen. Wij zitten voor ons gevoel al op gelijke hoogte, zouden we dan verkeerd zijn? Een toerist die passeert vraagt ons de weg naar de Stupa. Tja, die is ons ook niet bekend. Zij is wat vrijer en vraagt aan een willekeurig passerende auto de weg. Lekker handig voor ons, nu hoeven we haar maar te volgen. Langzaam lopen we Leh uit en zien we de Stupa schuin voor ons op de heuvel liggen. We lopen de route die je per auto naar de Stupa kunt afleggen, dus geen trapjes. De weg is goed te doen. Het is nu ook een beetje bewolkt dus niet super heet. Vanaf de Stupa is er prachtig uitzicht over Leh.

Van hierboven zijn nu ook de trappen te zien. We besluiten via de trappen weer naar beneden te gaan, deze route is aanzienlijk korter. Vervolgens slingeren we door toeristische straatjes en zijn in no-time weer terug in het guesthouse.
Vanavond eten we in het guesthouse. De mensen van het guesthouse gaan voor ons Ladakhi eten koken. Op de afgesproken tijd (19.00 uur) zitten we allen netjes te wachten. Dan worden we binnen gevraagd. Niet in het restaurant, maar in hun eigen keuken/eetkamer. Er staan kleine tafeltjes met lage zitbankjes. We mogen plaatsnemen. Verder staan er grote kasten vol met kookgerei en servies. Ook een fornuis, maar dat is niet aangesloten. Allereerst krijgen we soep. Die smaakt heerlijk, echt vers gemaakte groetensoep. Dan krijgen we momo’s. Ze zijn volgens mij gevuld met lekkere spinazie, en lekker gekruid. De saus die erbij geserveerd wordt, is mij te pittig. Dan volgt een pan met een groentenmengsel. Duidelijk zijn wortels, bloemkool, aardappelen en erwten te zien, dit alles is een rode licht gekruide saus en er zit een soort pasta doorheen. Smaakt prima. Als laatste ook nog een toetje. In een klein kommetje liggen vier kleine abrikozen in sap. Inmiddels is de eigenaar van het guesthouse binnengekomen. Hij verteld over veel dingen die in de kamer te zien zijn, zoals de bierkannen de theepotten en nog meer speciaal servies. Verteld over het fornuis dat dit naast het koken ook was om de kamer te verwarmen. In de winters kan het hier in Ladakh wel -20 graden worden. En dat in de winter in Ladakh ook trekkingen gehouden worden op de bevroren rivieren. Maar die zijn alleen geschikt voor professionals. Ook hoe de zitplaatsen in de kamer bepaald werden. Eerst de mannen van oud naar jong en dan de vrouwen ook van oud naar jong. Het was erg lekker eten en heel erg interessant om die aanvullende informatie over de Ladakhi mensen en gewoontes te krijgen. Het is inmiddels 21.00 uur geworden.

We lopen weer terug naar de souvenirshops waar we vanochtend twee T-shirts besteld hebben, die zouden nu gereed zijn. En ja hoor, zoals afgesproken. Nu weer naar het guesthouse. Met z’n drieën nog even napraten over de dag van vandaag en tegen 22.00 uur gaan we slapen.


Donderdag 9 juli 2015
Onze laatste dag in Leh. Ik heb goed geslapen. Ik heb geen last gehad van loeiende koeien, blaffende honden en de oproep tot gebed vanaf de moskee, ik slaap er al doorheen. Mart heeft minder goed geslapen, volgens hem heeft het zelfs even geregend vannacht. Om 08.00 uur zijn we gereed om te gaan ontbijten. Vandaag willen we weer naar Gesmo gaan, daar hebben we een paar dagen geleden ook een lekkere sandwich gehad. Het is nog rustig in de straten van Leh. Alle souvenirshops zijn nog gesloten. Bij Gesmo zitten wel al mensen binnen. Er is nog een plek vrij aan de straatkant. We bestellen een broodje gezond (op z’n Indiaas) en thee en verse mango-juice. De bediening is vriendelijk en er is een lekker muziekje op de achtergrond. Tegen 09.30 uur zijn we weer terug in het guesthouse. Eigenlijk weten we niet wat te doen vandaag. De dingen die we graag wilden bezoeken, hebben we gedaan. De souvenirshops daar zijn we inmiddels ook op uitgekeken. We besluiten onze koffers gereed te gaan maken. Voor de binnenlandse vlucht van morgen mogen we geen rugzak als handbagage mee (alleen fotocamera, laptop en waardevolle spullen is toegestaan) en is het gewicht van de bagage per persoon 15 kg. Bijna alles moet dus in het koffer. Dat ga ik volgens mij nooit halen. We hebben al twee redelijk zware souvenirs (de hangers met gelukstekens zijn van metaal) Alles wat niet noodzakelijk mee terug hoeft, wordt niet meer ingepakt. Onze koffers blijven te zwaar ( 18 en 19 kg). Oké dan helaas maar bijbetalen. Als de koffers toch te zwaar zijn, dan ga ik toch nog een masker kopen om mee te nemen. Ik had er al vanaf gezien om het koffer niet te zwaar te maken. Later die middag is iedereen met de bagage bezig. Het lijkt erop dat de anderen wel beneden de 15 kg blijven. Prima toch.
Dan de laatste keer eten in Leh. We gaan weer naar de Pinguïnbar. Ik heb de afgelopen weken bijna iedere maaltijd vegetarisch gegeten en ben er helemaal klaar mee. Ik eet vanavond een chicken sizzler, en lekker dat die is….. Morgen moeten we vroeg op, dus maken we het niet laat. De laatste keer slapen in Leh. Wat zal ik ons mooie uitzicht gaan missen…….


Vliegen naar Dehli
Vrijdag 10 juli 2015
Al vroeg op; 04.30 uur. We moeten om 05.45 uur gereed staan voor vertrek naar het vliegveld. Een ontbijt zit er niet in, maar even kijken wat op het vliegveld te krijgen is. De hemel boven Leh is redelijk bewolkt. Eigenlijk wel jammer, ik had zo graag de bergen vanuit het vliegtuig willen bewonderen. We zijn allen netjes op tijd beneden. De koffers worden al meteen in gereedstaande auto’s geladen. Daar gaan we dan, weg uit Leh, weg uit Ladakh, weg uit de bergen. Het vliegveld in Leh is ook een militair vliegveld, dat houdt in dat er extra controle is. Meteen al bij de ingang gaan je spullen al door een security check. Mannen en vrouwen worden afzonderlijk gecheckt, bij de vrouwen houd dat in dat je door een vrouwelijke beambte gefouilleerd wordt, de mannen worden afgetast met een metaaldetector. Dan wil Ravi meteen door naar de incheckbalie. Het is echter nog veel te vroeg, de vlucht voor ons is nog aan het inchecken. Bijna drie kwartier later zijn we eindelijk aan de beurt. Een spannend moment. Onze bagage is zwaarder dan de toegestane 15 Kg. Maar we gaan als groep inchecken, (alle koffers worden samen gewogen) en volgens Ravi doen ze niet altijd moeilijk. En ja hoor, geen probleem, dus hoeven we niet bij te betalen. Dan verder naar de volgende security check. Weer gaat de rest van onze toegestane handbagage door de scanner. Er dient ook een kaartje aan vast gemaakt te worden, waarop een stempel of krabbel komt te staan dat het oké is. We zijn inmiddels in de vertrekhal aangekomen. Het is er erg druk. De vlucht voor ons is nog niet aan het boarden. Bij een kleine kiosk in een hoekje kopen we nog een donut en een sapje voor het ontbijt. Dan weer wachten. Als de vlucht voor ons gaat boarden, komt plek om te zitten. Aangezien de vlucht voor ons al verlaat is, verwacht ik niet dat wij “op tijd” zullen vertrekken.

Met ruim een half uur vertraging is het dan eindelijk zover. Het boarden gaat supersnel, het is ook maar een klein vliegtuig. Even later laten we Leh achter ons en vliegen we de wolken in. Ik vind het bijzonder jammer dat het zo bewolkt is. Graag had ik de Himalaya nog willen bewonderen en filmen. Ik film toch een paar kleine stukjes tot het zicht helemaal verdwenen is. De vlucht naar Delhi duurt 1 uur en 20 minuten. Als we aan het dalen zijn, is duidelijk zichtbaar dat er hier veel regen gevallen is de laatste tijd. Je ziet stukken land blank staan. Nog lager spettert de regen tegen de vliegtuigraampjes. De stewardess geeft aan dat het momenteel in Delhi 29 graden is. In ieder geval beter dan de 40 van voorheen, alleen die regen was niet nodig. Maar ja, moesson-time. Na deze vlucht zullen we afscheid gaan nemen van Ruud, die vliegt namelijk meteen door naar Bangalore voor nog enkele dagen vakantie. We zijn echter niet geland op dat deel van de luchthaven van waar hij weer kan vertrekken, dus gaat hij nog even met de bus mee en brengen we hem naar het juiste vertrekpunt. Toch altijd weer vreemd als na bijna drie weken de groep langzaam uit elkaar gaat. We wensen hem nog een fijne vakantie en wuiven hem nog na als de bus weer verder rijdt. Op naar Karol Bagh, naar hotel Kyron, waar we ook begonnen zijn. Het is echter druk in Delhi en de tocht duurt toch langer dan we verwacht hadden. De bus waarmee we reizen kan ons om een of andere reden ook niet voor het hotel af zetten, dus worden er door Ravi twee riksja ingehuurd om de bagage het laatste stuk te vervoeren. Wij lopen er naast door de lichte regen. Gelukkig niet ver en eindelijk tegen 13.00 uur arriveren we dan toch in ons laatste hotel. We zijn dan al ruim zeven uur onderweg. We zijn allen moe en hebben ook wel trek. We moeten nog even wachten, onze kamers zijn nog niet gereed. Balen… Gelukkig duurt het niet lang meer en kunnen we onze koffers op de kamer droppen en op zoek gaan naar een restaurant om te gaan lunchen. Onze keuze valt op het restaurant hier vlakbij waar we aan het begin van onze reis ook al gegeten hebben. Na de lunch terug naar onze kamers en even een middagdutje doen. Tegen 16.00 uur willen we de omgeving nog gaan bekijken. Het regent nog steeds lichtjes en de winkelstraat die we lopen is niet interessant. Alleen maar kleding, schoenen enzo. Geen souvenirshops. Dan maar weer terug naar het hotel. In de lobby het wifi-wachtwoord vragen en dan lekker chatten met René en Leonie.
Er is afgesproken dat we om 19.00 uur weer samen gaan eten. Als we net voor 19.00 uur beneden komen, zit Alex er al. Hij verteld ons dat Ravi niet mee gaat vanavond hij heeft andere verplichtingen. Nou geen probleem, dan gaan we met z’n zessen. Na het diner, wat overigens weer erg lekker was, gaan we mee naar een café voor nog een drankje. Er is hier verder toch niks te doen. Tegen 22.00 uur weer terug naar het hotel, het is nu gelukkig droog. Best wel moe van vandaag, besluiten we meteen te gaan slapen. De bedden liggen hier gelukkig weer wat aangenamer en we zijn al vlug in dromenland……


Zaterdag 11 juli 2015
Uitslapen zit niet in ons systeem, dus zijn we al weer tegen 07.00 uur wakker. Goed geslapen en uitgerust. We horen vanaf onze kamer dat het buiten ontzettend hard regent. Mart zegt dat dan vannacht ook al te horen was. Tegen 08.00 uur gaan we in het hotel voor het ontbijt. Deze keer is het buffet-ontbijt. Prima toch. We nemen wat we lekker vinden, er is voldoende keuze. Het regent nog steeds buiten dus gaan we terug naar onze kamer. Gelukkig heeft de TV een leuke film om een tijdje te overbruggen. Een beetje gaar gezeten op de hotelkamer gaan we tegen 13.30 uur weer naar beneden. Tijd voor lunch. Echter buiten valt het met bakken uit de lucht en staan de straten bijna blank. We wachten tot het iets minder regent en stappen moedig naar buiten op weg naar het restaurant hier net om de hoek. Om de hoek echter is het waterballet nog veel erger. Er staat zeker 15 cm water op straat. Gelukkig kunnen we op een soort stoep lopen maar het restaurant dat we op het oog hebben staat blank en is dus gesloten. Oei, dan maar verder naar het restaurant weer even verder, dat ligt hoog en is mogelijk wel open. Op de hoek van de volgende straat weer een uitdaging, gaan we door het water (15 cm) of kruipen we achter langs een kraampje en houden we de voeten droog. We kiezen voor het laatste.

In het restaurant zit een groep vrouwen aan de bingo. Tja wat moet je anders met dit weer. We bestellen lunch en nemen de tijd, het regent immers nog steeds. Door nog wat lichte regen terug naar het hotel. De straten zijn weer begaanbaar. We willen nog graag douchen, maar dat wordt helaas met koud water. Dan maken we onze koffers gereed voor vertrek. We worden straks om 22.30 uur opgehaald en naar het vliegveld gebracht. Tegen 19.00 uur gaan we weer samen eten en daarna weer samen naar de pub. Het is er druk en luidruchtig. De tijd gaat wel snel. Tegen 21.30 uur weer terug naar ons hotel. Daar nemen we afscheid van Ravi. Jetteke en Rhiannon blijven nog in India en reizen morgen verder naar Agra maar zullen straks nog even naar beneden komen als wij vertrekken. Tja wat moet je nu nog. We gaan naar onze kamer en checken nogmaals of onze bagage gereed is. Tegen 22.15 uur gaan we naar beneden om uit te checken. Even later komt Alex ook. Op dit tijdstip lag ik normaal gezien al te pitten en nu moeten we nog even. Dan komen Jetteke en Rhiannon ook beneden en arriveert de bus die ons komt ophalen. Weer afscheid nemen. We worden bij vertrek nog nagewuifd. Nu naar het vliegveld. Gezien het tijdstip is het erg rustig op de weg. We rijden ongeveer een half uur. De medewerker van Kuoni die ons ophaalt, verteld nog honderduit. Hij verteld dat hij met ons mee zal lopen tot aan de check-in balie en ons zo nodig assisteren. Zo gezegd, zo gedaan. We bedanken hem voor de service en sluiten aan in de rij bij de Douane. Ook hier is het rustig en even later lopen we dan langs de vele shops op zoek naar iets voor onze laatste Ruppee. Maar het is hier behoorlijk prijzig. Je betaald soms wel tot vijf keer meer dan bijvoorbeeld in Leh. We hebben eigenlijk niets meer nodig en besluiten de resterende Ruppee weer om te wisselen voor Euro’s.


Weer naar huis
Zondag 12 juli 2015
De tijd gaat gelukkig vlug op het vliegveld. Ik ben ook best wel moe. Tegen 02.25 uur mogen we al aan boord, om “op tijd” het luchtruim te kiezen. In het begin van de vlucht is er nog lichte turbulentie (veroorzaakt door het slechte weer rondom Delhi) daarna vliegen we rustig naar Amsterdam. We hebben slaap, en het eten dat er geserveerd wordt is ook niet meer aan ons besteed. De schoenen gaan los en ik kruip lekker onder de deken om een paar uur later pas weer wakker te worden. Van de acht uren die we vliegen, slaap ik het grootste deel. Ongeveer om 08.00 uur (Nederlandse tijd) landen we op Schiphol. Het is licht bewolkt en ongeveer 15 graden. Welkom in Nederland.
De koffers laten wel weer even op zich wachten, maar als alles compleet is, gaan we samen met Alex nog een kopje “echte” koffie drinken. Alex wordt opgehaald door zijn gezin, en dat is nog onderweg.
Wij nemen weer afscheid, nu van Alex en dan nemen we de shuttle naar Lang Parkeren. Rest ons nog de autoreis naar huis.

We kijken terug op een zeer mooie rondreis door een prachtig deel van India met voor ons als hoogtepunt de trekking. De dagen waren soms vermoeiend (zeker als je niet helemaal fit bent) maar het was zeer zeker de moeite waard.
Een dank je wel aan onze reisgenoten en aan onze gidsen die een positieve bijdrage hebben geleverd aan dit alles. We zullen nog lang nagenieten………..

Wil je graag meer foto's zien, neem dan een kijkje in het fotoalbum