Nepal 2013
                 






Rondreis Nepal Annapurna Dhaulagiri

Na onze trektocht door de Andes wisten we het zeker: Dit willen we bij onze volgende vakantie opnieuw beleven. En zeg nou zelf, wat is er dan mooier dan een trektocht door de Himalaya?
We gaan naar Nepal.
Nepal is natuurlijk vooral bekend vanwege de Mount Everest, de hoogste berg gelegen aan de grens met China(Tibet). Maar deze berg is ons, met zijn 8848 meter toch wat te hoog. Wij hebben gekozen voor een actieve rondreis met een 8-daagse trekking langs  het Annapurna en  Dhaulagiri massief. We komen in een gebied waar nog nauwelijks toeristen komen en overnachten in berghutten midden in de natuur. Omdat deze buiten de gangbare trekkingsroute liggen, konden deze dorpen tot voor kort niet van het toerisme profiteren. Met het netwerk van "community lodges" hopen de inwoners dat meer toeristen dit gebied zullen weten te vinden. De winsten van de lodges komen ten goede aan lokale projecten en scholen.
Dit alles met uitzichten op de besneeuwde bergtoppen van het Annapurna en Dhaulagiri massief.
Natuurlijk bezoeken we ook Kathmandu en Bhaktapur met hun tempels, musea, paleizen en religieuze beelden.

Namasté

 
Amsterdam - Kathmandu
Vrijdag 15 februari 2013.
En dan is het zo ver.
Hier hebben we de afgelopen vijf maanden min of meer naar toe geleefd en zo goed als mogelijk voor getraind: We gaan naar Nepal om daar een 8-daagse trekking te maken.
Het is een georganiseerde groepsreis met in totaal 10 deelnemers.
Afgelopen nacht heel licht geslapen en bijna ieder uur gezien op de wekker. Toch proberen wat langer te blijven liggen. We vliegen pas om 23.30 uur vanaf Schiphol, dus tijd genoeg om op het gemak de laatste spullen in te pakken. Tegen 16.30 uur vertrekken we naar Schiphol. De reis gaat voorspoedig en we besluiten niet meer onderweg te eten maar door te rijden. We kunnen dan nog vóór 19.00 uur de dopper ophalen. Het is superdruk op P3 (lang parkeren) dus we zijn even zoet met het zoeken naar een plekje, en dan rijdt de shuttlebus ook net weg als we aankomen. Gelukkig rijden ze vaak en hoeven we niet lang te wachten. 19.10 uur staan we dan eindelijk in de vertrekhal. Gelukkig zijn de dames bij Arke-fly er nog en nemen we de doppers in ontvangst.
We willen graag inchecken om dan achter de douane een hapje te gaan eten, helaas inchecken pas vanaf 20.30 uur (3 uur voor vertrek)……. Oeps even geen rekening mee gehouden.  Dan maar een sandwich bij de koffiecorner, en die smaakt prima. Het wordt vanzelf 20.30 uur en we mogen inchecken en door de douane. We hoeven niet meer te eten en hebben ook geen behoefte om te shoppen, dus zoeken we een comfortabel plekje om onder het genot van een kop koffie verder te wachten. Een uur voor vertrek is boarden. Hier ontmoeten we Peter en Martijn. Leuk, dan zijn al met z’n vijven.  Even voor middernacht, kiest onze Boeing 737 het luchtruim. De eerste etappe is naar Dubai. Dit is 5139 km en we zullen er ongeveer 6 uur en 20 minuten over doen.

Zaterdag 16 februari 2013.
9.05 uur plaatselijk tijd landen we op de luchthaven in Dubai. Voor aan aantal van de passagier al hun eindbestemming. Het vliegtuig zal hier tanken en we krijgen een nieuwe bemanning. Iedereen moet het vliegtuig verlaten. We krijgen dus een snel rondje luchthaven Dubai.
Dan weer verder naar Kathmandu. Dit is nog 2978 km (nog ongeveer 3,5 uur.  Naar mate dat we onze eindbestemming naderen wordt het wolkendek steeds dikker en we landen uiteindelijk in de stromende regen…
Door de douane/migratie, koffers ophalen en dan richting uitgang. We maken kennis met de overige reisgenoten en gaan op zoek naar onze gids.  Het is even zoeken maar gelukkig we worden verwacht. Snel even voorstellen aan Naresh onze reisgids en Dil (gids in opleiding) en naar ons taxibusje. De reistassen gaan op het dak van het busje (gelukkig met een zeil erover, want het regent nog steeds flink).  We rijden door de inmiddels donkere straten van Kathmandu op weg naar hotel Tibet. De eerste indruk is erg knus, veel houtsnijwerk en  leuke mensen. Na een kort informatief gesprek krijgen we allen de sleutels en mogen we naar onze kamers. Mart en ik logeren op de 3de verdieping en Stephan op de 2de. Gelukkig is er een lift, maar als we er naar toe lopen, valt de stroom uit.
Geen paniek, dat gebeurt hier vaker. Het hotel heeft dan ook een eigen noodaggregaat en een minuutje later is er dan ook weer “gewoon” stroom.
We hebben een mooie kamer en de duiven zitten buiten op de vensterbank.Een half uurtje later worden we weer beneden verwacht voor nog meer informatie over onze reis en om gezellig samen te eten. Gezien het weer, stelt de gids voor om in het hotel te eten, prima. We maken al een keuze van de menukaart, dan kunnen ze dit al maken in de tijd dat wij de verdere informatie krijgen.  Nou een keuze maken is niet gemakkelijk, ik ben niet bekent met de Indiase/Nepalese  keuken: wat is wat? Chicken and Rice snap ik nog wel  maar wat is momo?
We hebben gelukkig onze reisleider die behulpzaam is. Als iedereen besteld heeft gaat hij verder met zijn verhaal. Jeetje wat is dat veel informatie aan het einde van een vermoeiende dag, maar wel interessant. In grote lijnen kan ik wel onthouden wat ons te wachten staat, de details horen we t.z.t wel weer. Dan komt het avondeten. Het is eenvoudig maar wel lekker. We blijven niet lang natafelen, ik ben moe. 20.30 uur naar onze kamer en naar bed, Genoeg voor vandaag, morgen om 6.00 uur loopt alweer de wekker af……


Kathmandu
Zondag 17 februari 2013
6.00 uur, de wekker, we hebben goed geslapen. Wel een paar keer wakker geworden en het toen regende het nog steeds. Nu is het gelukkig droog, wel bewolkt, maar de lucht kleurt hier en daar al een beetje blauw.
Om 7.00 ontbijt. Ik beperk me tot thee, omelet en toast met jam (heb nog geen trek in noedels en spek). Na het ontbijt gaan we met een aantal samen naar de pinautomaat. Dit is toch altijd wel weer een belevenis in verre landen. Alles gaat prima en vele duizenden Ruphia rijker keren we weer terug in het hotel. Op twee na hebben we voor vandaag ingeschreven voor een city-your. Carla en Ben gaan niet mee, zij waren al eerder in Kathmandu en hebben dit al gezien.
Stipt 9.00 uur arriveert de reisleidster voor de tour.
Als eerste rijden we naar Durbar Square, het centrale plein, in Patan. Hier vind je tempels, musea, huizen met schitterende hout gesneden ramen of kleurrijke rituelen en religieuze beelden. Dit plein fungeert bovenal als ontmoetingsplaats.
We lopen binnen bij een kleine boeddhistische tempel.

Dan weer verder door het superdrukke, chaotische verkeer. We verbazen ons over de elektriciteitsdraden die als een geknoopte spaghetti hier van paal tot paal gaan.
We bezoeken een project van Tibetaanse vluchtelingen. Dit is gestart in 1960 en ze hebben nu een eigen bedrijfje. Hier wordt wol gesponnen, gekleurd en verwerkt in mooie handgeknoopte tapijten.
Onze volgende stopplaats is bij de hindoeïstische tempel Pashupatinath aan de Bagmatirivier. Deze tempel is gewijd aan Shiva en is de belangrijkste hindoe tempel van Nepal. De Bagmatirivier is een heilige rivier, en er vinden hier dagelijks lijkwassingen en -verbrandingen plaats. Vanaf een afstand zie je hoe op brandstapels de in doeken gewikkelde lichamen worden verbrand. De familie die erbij staat, bestaat vooral uit mannelijke familieleden (de vrouwen hebben andere taken). De emoties zijn soms goed zichtbaar en hoorbaar. Best apart gevoel als je hier staat. Ergens ben je nieuwsgierig maar het voelt ook ongepast om hier toeschouwer bij te zijn.
We lopen verder naar de tempel. De koeien liggen te zonnen en het wemelt er van de duiven.
Niet-hindoes mogen dit tempelcomplex niet betreden, dus gaan we weer verder. Onze volgende halte is de Tibetaanse boeddhistische stupa Boudhanath. Het is de grootste stupa in Nepal. Omdat het intussen lunchtijd is, gaan we eerst lunchen op een van de dakterrassen met uitzicht op de stupa. Het is een vrolijk gezicht, allemaal die gekleurde gebedsvlaggetjes.
Na de lunch bezoeken we een schildersatelier. Hier worden, op doek, vele boeddhistische taferelen geschilderd. Ze zijn prachtig, maar ik vind ze ook duur. Dit komt ook omdat er met goud geschilderd wordt.  Misschien koop ik er een aan het eind van onze vakantie, wel zullen er nog wel meer tegenkomen. We krijgen ongeveer een half uurtje om zelf wat rond te kijken. Uiteraard gaan de stupa van dichtbij bekijken en draaien ook even aan de gebedsrollen. “Om mani padme hum” (= Gezegend zij het juweel in de lotus)
Er blijft ook nog tijd over voor enkele souvenirs, waaronder natuurlijk die vrolijke gebedsvlaggetjes.
Om 15.30 uur weer terug in het hotel. Even tijd om alle indrukken weer toe te vertrouwen aan mijn reisdagboek.
Om 18.00 uur verzamelen we weer in de lobby van het hotel. We gaan gezamenlijk eten in de stad.
Het is inmiddels weer gaan regenen. Lopend in het donker en in de regen, proberen we de grootste plassen water te vermijden. We gaan eten bij Rum Doodle. Dit is een populaire plek voor bergbeklimmers, met name diegene die de Mount Everest beklommen hebben. Het hangt er helemaal vol met footprints en aan de wanden de handtekening van bekende bergbeklimmers.
De sfeer is gezellig, het eten lekker en natuurlijk valt ook weer de stroom uit.
Als we weer terug naar het hotel lopen is het gelukkig weer droog. Terug in het hotel is het inmiddels 22.30 uur en bedtijd.
Morgenvroeg om 5.45 uur worden we weer gewekt…….



Bandipur
Maandag 18 februari 2013
De wake-up call van het hotel laat het afweten. Gelukkig hebben we zelf de wekker gezet. Gisteravond de koffers nog grotendeels gereed gemaakt, dus nog voldoende tijd om nog te douchen. Om 6.30 aan het ontbijt, maar niet allemaal. Martijn, is er niet. Hij heeft waarschijnlijk volledig op de wake-up call vertrouwd. Iemand gaat even kijken. Binnen 10 minuten zit ook hij aan de ontbijttafel. Iets later dan gepland vertrekken we richting Bandipur. We zullen ongeveer vier uur onderweg zijn, en de weg er naar toe zal erg bochtig zijn en niet overal optimaal.

We zijn anderhalf uur onderweg als er gestopt wordt bij een uitkijktoren. In de verte is een bergmassief van de Himalaya te zien. Ik wordt er helemaal vrolijk van: Hier zijn we voor gekomen.
De reis gaat weer verder. Het is druk op de weg en er wordt volop getoeterd en ingehaald. Zo af en toe is er herkenning met een TV programma dat we in Nederland nog gezien hebben: Deadliest roads in Nepal, waarin vrachtwagens langs elkaar proberen te rijden over smalle wegen naast een afgrond.
Op een gegeven moment verlaten we de hoofdweg en gaan over een smal weggetje omhoog. Het voert ons naar Bandipur, en we hopen dat er geen tegenliggers zullen zijn. Het busje kan niet helemaal tot bij het hotel komen, dus  gaan we het laatste stuk te voet. Wat komen we toch weer op een prachtige locatie. Het is een authentiek Newari huis omgebouwd tot hotel met betoverd uitzicht op de bergen. Het is een schitterende locatie. Ga maar eens kijken op hun website: www.hoteldepch.com (als het werkt).
De ontvangst is hartelijk. We zijn de enige gasten en worden op handen gedragen. We lunchen gezamenlijk in het zonnetje en genieten vooral.

Dan is het tijd om de omgeving te gaan verkennen, water te kopen en talrijke foto’s te maken.
Bandipur (1030m) is een rustig Newari dorpje tussen Pokhara en Kathmandu. Vroeger was het een welvarende nederzetting op de handelsroute tussen Nepal en India. Dit kun je nog altijd terugzien in de mooie traditionele 18de eeuwse huizen.Weer terug bij het hotel, genieten van het uitzicht, bijkletsen en reisverslag schrijven.
De eigenaar van het hotel trakteert op Tequila. Brrr mij te sterk…We eten pas weer om 19.30 uur. Er is ook een stroomonderbreking aangekondigd, maar dat geeft niet. We zetten alvast de kaarsen op tafel. Het avondeten is in buffetvorm: we eten Dal bhat en hebben toetje na.
We blijven gezellig na kletsen tot 22.00 uur en dan naar bed. Morgen op tijd op voor de zonsopkomst…..


Pokhara
Dinsdag 19 februari 2013
Om 6.30 uur worden we gewekt. Meteen opstaan, aankleden en naar het dakterras. De eerste zonnestralen bereiken het prachtige bergmassief.  Het uitzicht is prima en we kunnen zelfs vier bergketens zien. Beneden in het dal ligt een wit wolkendek. Een prachtig plaatje.

Dan is het weer tijd om ons verder gereed te maken  alles weer inpakken en op naar het ontbijt. We reizen vandaag naar Pokhara. Tijdens het ontbijt komt Naresh met een mededeling: Er word gestaakt vandaag. Dit betekent dat er geen  vervoer op de weg mag zijn en alles is gesloten (ook de winkels).
Positief nieuws is, dat toeristen zich wel mogen verplaatsen maar het is niet duidelijk of onze gidsen mee mogen. Er zullen controleposten zijn.
Na het ontbijt is het tijd om afscheid te nemen van ons gastgezin. We worden door hen verast met een geschenk en krijgen allemaal een sjaaltje, een cadeau en een tikka (rode stip, deze staat o.a. symbool voor bescherming) op ons voorhoofd. Wij danken hun voor hun gastvrijheid en goede zorgen en gaan weer op pad.
Op de straten zijn geen auto’s of brommers. Wel zie je veel mensen zich noodgedwongen te voet verplaatsen.
Veel sneller dan verwacht zijn we in de buurt van Pokhara, waar het nog even spannend is bij een controlepost. We hebben twee gidsen bij ons, mogen zij beiden in de bus blijven……..
Gelukkig het is oké, even later arriveren we bij hotel Tulsi.  We checken in en krijgen ook al de duffels (dit zijn de reistassen voor je bagage) voor de trekking.
Dan lunchtijd, we lunchen in het hotel met uitzicht op Fishtail (een berg in het Himalaya massief)
15.00 uur verzamelen. We gaan een boottocht van een uurtje maken op het Fewameer.
Aansluitend wordt er geshopt. Er moeten in ieder geval nog gamaschen gekocht worden, om onze schoenen en broeken droog te houden. Er is de laatste dagen veel nieuwe sneeuw in de bergen gevallen, vandaar. Sommigen kopen ook nog extra veldflessen en stokken.
Weer terug naar het hotel. Duffels inpakken. Dat is nog een hele klus, wat gaat er wel en wat niet mee?
Om 18.45 uur gaan we gezamenlijk naar café Byanbajan voor het avondeten.
We zitten bij een meer en dus eet ik in ieder geval regenboogforel…….
Na het eten weer terug naar het hotel om de laatste spulletjes in te pakken.
Om 22.30 uur gaan moe maar voldaan de oogjes toe…. Slaap lekker





Naya Pul - Ghandruk

Start trekking
Woensdag 20 februari 2013
Om 6.00 uur staan we  alweer naast het bed. Spannend, vandaag start de trekking. Snel nog even douchen, dit zal voorlopig wel de laatste (warme) douche zijn voor de komende acht dagen.
Nog voor we gaan ontbijten moeten de koffers  en duffels op de gang gereed staan. Dan kunnen deze al naar de opslag c.q. bus worden gebracht.
Na het ontbijt op weg naar ons avontuur. Vanaf Pokhara rijden we in ongeveer anderhalf uur naar het startpunt van de trektocht, Naya Pul en we maken vluchtig kennis met Jetha (gids voor de trekking). Hier worden de duffels verdeeld over de dragers. Iedere drager neemt de duffels van twee personen mee en zijn eigen bagage. Dat betekent dat hij tussen de 20 en 30 kg zal sjouwen. Diep respect voor deze mannen, ik heb al  moeite met mijn eigen rugzak.
We beginnen de trektocht over een gemakkelijke weg door een prachtige, omgeving. We hebben nog een pauze bij Shauli. Even verderop is langs de weg een man van een stuk hout een ploeg aan het snijden.
Vanaf Kliu gaan we klimmen. Dan vallen er ineens grote druppels en de frequentie neemt toe. Dan begint het ook nog een te hagelen…. Iedereen stopt onmiddellijk om zelf de regenjas aan te trekken en ook die over je rugzak. We schuilen niet voor de regen en lopen zwijgend verder. Gelukkig hoeven we niet meer ver naar Kimche, onze lunchplek. Hier zitten we droog onder een groot blauw zeil en genieten we van een heerlijke lunch van gebakken aardappels, gestoomde groenten en naanbrood. Het is gelukkig weer droog als we verder gaan. Maar vanaf hier is het stevig klimmen. Naresh, onze gids, had het gisteren over 8000 traptreden. Laten we hopen dat hij een grapje maakte.
Er blijven traptreden komen. Ik heb er best moeite mee, ik voel mijn benen verzuren. Gelukkig worden er genoeg pauzes gehouden en blijft het nagenoeg droog.
Na bijna zeven uur onderweg te zijn geweest arriveren we eindelijk in Ghandruk (1940m).
Het is een mooie lodge en we krijgen ieder onze eigen kamer. Hierin staan twee bedden met goede matrassen. Dat wordt lekker slapen straks.

Het koelt snel af, dus trekken we warmere kleding aan.
Nog voor het avondeten verzamelen we allemaal in de “eetzaal” . Hier brand de kachel en is het lekker warm. Het eten smaakt heerlijk: soep vooraf, mixed rijst en warme chocoladepudding als toetje.
Na het eten stellen de dragers zich voor. Dit vinden ze niet gemakkelijk en niet iedereen spreekt goed Engels.
We kopen gekookt water voor in onze veldflessen. Dit is het drinkwater voor morgen en de kruik voor vannacht (voor het geval dat) Toch heb ik me ook nog een deken geregeld.
In mijn thermo-ondergoed met kruik, kruip ik in de mummie-slaapzak onder de deken. Het is al snel erg warm in de slaapzak en gaat de kruik eruit. Even later ben ik dan in dromenland…..


Ghandruk - Tadapani
Donderdag 21 februari 2013
Vannacht gelukkig maar een keer naar het toilet gehoeven, want dat betekent uit je slaapzak, schoenen aan, lampje pakken, naar buiten naar toilet. Voor de rest heerlijk geslapen. De wekker staat op 6.30 uur maar ik ben al wakker van de geluiden buiten. Opstaan aankleden en naar buiten. Daar worden we getrakteerd op een geweldig uitzicht op de bergen . Dit was gisteren vanwege de bewolking niet te zien. Volgens Naresh zien we: Annapurna South (7300m), Huichuli (6400m),Gangapurna (7000m), Annapurna 3 (7500m) en Fishtail ook bekent als Machapuchre (6800m). Whow!!  Het zonnetje schijnt lekker en even later zitten we buiten te ontbijten. Na het ontbijt worden we nog even officieel voorgesteld aan ons gastgezin, we nemen afscheid en starten met de tweede dag van de trekking. Vandaag is een kortere tocht, de planning is dat we rond 14.00 uur zullen arriveren in het volgende guesthouse. Opnieuw gaat het bergop, maar de benen voelen goed en het zonnetje schijnt. Gelukkig  gaan we vandaag niet alleen bergop maar ook bergaf (Nepali flat) Het gaat beter dan gisteren.
Rond de middag lunchen we bij Baisi Kharkha (2480m) Hier hebben we een bijzondere ervaring:  In de verse spinaziesoep worden “beestjes” gesignaleerd. Vermoedelijk luizen die er niet goed afgespoeld zijn. En nu? In mijn soepkom op zoek naar beestjes. Ik zie of herken er geen. Onder het motto het is gekookt en de soep is lekker, eten we allen onze soep gewoon op.
Als we na de lunch weer verder lopen, komen we in een ander landschap: De rododendronbossen komen eraan en sommige staan al in bloei. Het zijn geen rododendronstruiken zoals wij die in Europa kennen, maar grote bomen waarvan de stam bedekt is met een laagje mos. Er ligt zelfs hier en daar sneeuw. Naresh noemt het: the enchanting Forest . We hebben prachtige uitzichten op het Annapurna massief. Dan zien we in de verte Blauwe daken van gebouwen. (De daken zijn hier blauw omdat deze kleur goed zichtbaar is in de sneeuw)
We arriveren in de kleine gemeenschap Tadapani (2590) met enkele guesthouses. Wij logeren met de hele groep op de bovenverdieping van het Grand View Guesthouse.  Het is nog middag, dus is er nog tijd om dingen voor onszelf te doen. Ik heb behoefte aan een dutje. Anderen gaan lezen of souvenirs kopen. Om 16.30 uur bestellen we het avondeten al, dan kunnen we straks gezamenlijk eten. Het koelt weer af. Iedereen gaat weer naar beneden, naar de “eetzaal” want daar staat een kachel.
De bezigheden wisselen van lezen, puzzelen, een kaartje leggen en bijkletsen. Ik schrijf onze belevenissen weer in mijn reisverslag.
We zitten nu op 2590m en de bewolking heeft de bergen in nevel gehuld. Dan komt het avondeten. We hebben gekozen voor meer westers eten; Mart en Stephan eten spaghetti en ik een pizza. Anne heeft een speciaal toetje: snicker-rol. Dit is een snickers in deeg gefrituurd. Bijzonder maar volgens Anne wel erg lekker.
Na het eten gaat iedereen naar z’n eigen kamer. Bedtijd, morgen is er weer een dag……..


Tadapani - Byali Kharkha
Vrijdag 22 februari 2013
We worden gewekt om 6.30 uur met weer  thee en een bakje warm water voor je op te frissen.
Wat hebben we weer een geweldig uitzicht. Tadapani ligt op een perfecte plek om de zonsondergang en zonsopkomst over de bergen te bewonderen. Het is een geweldig gezicht om 's ochtends de toppen één voor één beschenen te zien worden door de eerste zonnestralen.
Als ontbijt pannenkoek en omelet. Dan verder gereed maken. We verlaten vandaag de toeristische route en hebben de gamaschen aangetrokken want we zullen vandaag veel door de sneeuw lopen. We starten bergafwaarts en lopen al meteen over stukken sneeuw. De sneeuwlaag wordt steeds hoger en als we weer  gaan stijgen lopen we door ruim 50 cm sneeuw. Rond 12.00 uur bereiken we de plek waar we lunchen. De warme soep en het brood en de aardappeltjes gaan erin als koek. Tegelijkertijd met ons luncht er een Engels paar. Zij eten best luxe. Ze hebben een heel team mee, dat ze in de watten legt.We gaan weer verder, we hebben nog een hele weg te gaan. De sneeuw wordt steeds hoger. Ik zak een paar keer tot aan mijn middel in de sneeuw en krijg dan de slappe lach omdat ik er bijna niet uit kom. De stokken die we bij ons hebben zijn dan ook niet van nut, want als je die in de sneeuwt prikt verdwijnen ze tot aan de handvaten. Ik loop moeizaam en ben erg moe. Dit lopen in de sneeuw vergt ontzettend veel energie. Dan komen er twee dragers teruggelopen om de groep te helpen. Carla en ik  “moeten” onze rugzakken afgeven. Dat loopt een stuk beter. Toch voel me wel een beetje schuldig want de anderen schouwen nog steeds met hun rugzak….
Na een pauze, rond 15.00 uur, splitst de groep zich in tweeën. Degene die sneller kunnen lopen, hoeven niet meer op de anderen te wachten. In ons eigen tempo gaan we verder. We moeten nog ongeveer twee uurtjes en hebben nog een hele klim voor de boeg. We gaan ruim boven de 3000m  om uiteindelijk weer af te dalen naar onze lodge in Byali Kharkha (3450m). Ik ben blij als de lodge in zicht komt. Het is prachtig plaatje in een mooi winterlandschap. Binnen is het al lekker warm. De kletsnatte schoenen gaan uit ( en bij sommigen ook de sokken die ze niet droog gehouden hebben).We genieten van een kopje warme thee of koffie. Dan naar onze kamers. De sneeuw ligt halverwege het raam. We trekken droge en warme kleding aan en nemen even de tijd om te rusten.
19.00 uur worden we voor het avondeten verwacht. We eten Dal bhat. In de “eetkamer” is het lekker warm, dus blijven we even na kletsen. Om 20.30 gaan we gewapend met kruik en deken naar de slaapkamers. Het zal hier best koud worden, want het water om de toiletten door te spoelen heeft al een laagje ijs.
Het duurt even voor de slaap kan vatten, je zou toch denken dat je na zo’n vermoeiende dag meteen in slaap zou vallen.




Byali Kharkha - Upper Christibung
Zaterdag 23 februari 2013
6,30 uur: vaste tijd om op te staan, en vast ritueel (thee en warm water om je te wassen). Een wake-up call is al niet meer nodig, iedereen is al wakker en op. Vanaf deze lodge hebben we een fantastisch uitzicht over de imposante Dhaulagiri I (8167 m).  Het Dhaulagiri massief is de op zes na hoogste bergketen van de wereld.
Tijdens het ontbijt vernemen we dat het vannacht -8 graden buiten en -4 graden binnen was. Ik heb heerlijk geslapen; mooi toch.
Het ontbijt valt tegen, een soort havermoutpap, jakkie, die sla ik over dat vind ik echt niet lekker. Dan brood met de spiegeleieren.  Helaas zijn de eieren niet doorbakken en ik twijfel  of dit verstandig is om te eten. Dan maar minder ontbijt.

We starten klokslag  8.00 uur. Weer verder door de sneeuw maar wel bergaf. Omdat het vannacht goed gevroren heeft is de bovenlaag wat harder maar dat voorkomt niet dat we er af en toe weer diep in wegzakken. Naar mate we dalen wordt de sneeuwlaag minder. Ook nu lopen we in twee groepen. Ik vindt dat prettiger dan hoeven de anderen niet op ons te wachten. Tegen 12.45 uur  arriveren we in Upper Christibung (2990m) We verblijven hier in een "community lodge". Het is een mooie grote lodge. Luxe omdat we weer de enigen zijn die hier logeren. De dragers zijn bezig met de voorbereidingen voor de lunch (pannenkoek en Indiase curry), ik neem even een kijkje in de grote keuken.
Vanmiddag hebben we weer vrij te besteden. Een aantal besluit kleding te wassen. Dat is voor ons niet nodig we hebben voldoende mee. Een douche zou lekker zijn. Helaas uit de kraan komt alleen koud water. We hebben de mogelijkheid om een emmer (10 liter) heet water te kopen. Ik maak er graag gebruik van en we "douchen" alternatief.
Als ik weer verder schrijf in ons reisverslag, besef ik dat de tijd erg snel gaat, je hebt geen besef van dagen. Ben de verjaardag van mijn beste vriendin enkele dagen geleden helemaal vergeten. 
Nu staat onze telefoon ook heel vaak uit om batterij te sparen (je kunt hier nergens opladen) en de ontvangst is ook altijd een verrassing. Hier is gelukkig ontvangst dus snel even een bericht naar de thuisblijvers.
Om 16.00 uur zit de gehele groep weer rond bij kachel. Aan de ene kant wij 10-en en aan de andere kant staan de schoenen te drogen. Het uitzicht hier buiten is prachtig maar boven het gebied waar we vandaan komen hangen donkere wolken. Het ziet ernaar uit dat het daar sneeuwt.
We mogen ons avondeten zelf kiezen, maar om het de dragers niet te moeilijk te maken kiezen we allemaal voor hetzelfde gerecht: gebakken rijst met groenten en ei. Als voorgerecht krijgen we pompoensoep van verse pompoen. Naresh heeft die eigenhandig in blokjes gesneden. In de soep, popcorn, wat op zich best lekker is. Voor de liefhebber is er ook weer een toetje.
Jetha heeft voor morgen sneeuw voorspelt. Naresh is optimistischer en zegt dat we zelfs in de korte broek kunnen lopen. Wie-o-wie krijgt gelijk?
20.30 uur bedtijd, morgen om 6.30 uur zijn we weer paraat.





Upper Christibung - Kopra Ridge
Zondag 24 februari 2013
Als we ontwaken en naar buiten kijken is het bewolkt en grijs. Er vallen zelfs enkele sneeuwvlokjes. We hopen natuurlijk dat het zal opklaren. Even na 8-ten vertrekken we.  Het is droog. Vandaag staat een flinke klim op het programma. We zitten nu op 2990m en onze eindbestemming Kopra Ridge ligt op 3650m. De snelsten gaan weer vooruit. We beginnen meteen met klimmen maar niet te heftig en het is dus goed te doen. Van Naresh horen we dat de route van twee dagen geleden (in de sneeuw) nu gesloten is voor toeristen vanwege de hevige sneeuwval. We zijn mogelijk de laatsten die daar dit voorjaar gelopen hebben. (Na april als het gaat regenen worden er geen tochten gelopen in dit deel van de Himalaya). Als we anderhalf uur onderweg zijn, begint het opnieuw te sneeuwen. We trekken de regenkleding aan. Naar mate de tocht vordert gaat het steeds harder sneeuwen. Had Jetha toch gelijk. We klimmen gestaag met het is niet altijd prettig in de sneeuw. Mijn gedachten gaan af te toe al naar morgen, als we dit zelfde pad weer zullen afdalen.
Als we op de richel lopen, zijn we in een wit winterlandschap. De harde wind snijdt in je gezicht. Stug lopen we door. Naresh geeft aan de we nog maar 30 minuten verwijdert zijn van de lodge. Lopend in een  helling door de sneeuw, geconcentreerd op de voetsporen van je voorganger, zien we even later  een antenne boven de bergwand uitsteken. We zijn er: Gelukkig…..
Kopra Ridge is een bijzondere lodge; het sneeuwt er zelfs binnen. We kunnen onze rugzakken op de kamers zetten en gaan dan naar de “eetkamer”  waar natuurlijk de kachel al weer brandt.
Naresh komt met de mededeling dat er even overlegt gaat worden of we hier wel kunnen blijven. De weersvooruitzichten zijn niet goed. (Het sneeuwt op veel plaatsen in de Himalaya en er worden zelfs evacuaties verwacht) Het kan zijn dat we vanmiddag weer terug naar beneden moeten. Afwachten dus. Eerst genieten van de lunch: spaghetti en frietjes. De kachel is lekker warm en wordt gestookt met een bijzondere brandstof: Yak-shit.
Dan komt het bericht: We gaan terug. Er wordt nog uren sneeuw verwacht en het is niet verantwoord om te blijven. Morgen is er door de sneeuwval een grotere kans op lawines.
We vertrekken over 20 minuten. Om toch bewijs te hebben dat we er waren, gaan we met z’n allen op de foto bij het bordje “Kopra Ridge” Het lijkt wel een groep op expeditie naar de Noordpool. Dan worden alle losse dingen, waaronder ook onze fototoestellen, veilig opgeborgen in de rugzak.

Gezamenlijk, gidsen, toeristen en dragers, vertrekken we. De voetsporen van toen we aankwamen  zijn al ondergesneeuwd. Er moet een “nieuw pad” gemaakt worden. Met z’n allen op een rij gaat het stap voor stap vooruit. Dan blijken we toch niet op de juiste richel te lopen. Een penibele situatie: in een steile sneeuwhelling moeten we een etage omlaag. Het lukt. Met Dil voorop en het gaat steeds beter. Toch is er een spanning voelbaar.
Het landschap is door de sneeuwval onherkenbaar geworden. Dan, op een onbewaakt moment lig ik om mijn buik in  de sneeuw. Dat is even schrikken. Gelukkig ben ik niet hard gevallen, alleen mijn linkerknie doet een beetje zeer.
Drie en een half uur na aanvang van de afdaling zijn we weer veilig terug in Upper Christibung.  We worden met applaus ontvangen door de snellere dalers. Later horen we dat onze gidsen toch wel bezorgd waren geweest of ze hele groep heelhuids beneden zouden krijgen. De route naar Kopra Ridge zal nu ook wel worden gesloten voor de rest van het seizoen.
Toch wel een beetje jammer dat we het uitzicht daarboven niet zullen zien. Het zou de moeite waard zijn geweest. We kruipen met z’n allen (ook de dragers) weer om de kachel om ons te warmen en de natte spullen te drogen. Intussen sneeuwt het rustig verder.Tegen 19.00 uur avondeten: tomatensoep en gebakken aardappelschijfjes met groenten.
Nu we met z’n allen weer rond de kachel zitten komt er wederom een voorstelrondje. Naresh noemt onze namen en de drager vertellen weer iets over zichzelf.Naresh vertelt ook meer over Nepal en de geschiedenis van de bergsport hier.
Tegen 20.30 uur gaan de meesten weer naar hun kamer. We hoeven morgenochtend niet zo vroeg op, want een deel van de afdaling die voor morgen gepland was, hebben we noodgedwongen vanmiddag al gedaan……




Upper Christibung - Swanta
Maandag 25 februari 2013
Rond 7.00 uur begint iedereen wakker te worden en start het gebruikelijke ochtendtafereel.
Rondom de kachel nuttigen we ons ontbijt. Vanwege de sneeuwval geen verse eieren, dus alleen pannenkoek.
Buiten is er een prachtig wit winterlandschap en de lucht is stralend blauw. Toch even balen als je eraan denkt welk mooi uitzicht dit op Kopra Ridge  had opgeleverd, maar het is niet anders, veiligheid voorop.
We vertrekken en dalen door de sneeuw. We hebben onze regenjacks aan, want door het zonnetje smelt de sneeuw in de bomen. Na ruim twee en een half uur dalen zijn we helemaal weg uit de sneeuw en lopen we lekker in een T-shirt in het zonnetje (van winter naar voorjaar in minder dan 3 uur. Het grote Kopra Ridge-massief majestueus achter ons. We dalen tot aan de rivier. Hier moeten we een gammel bruggetje over en dan weer omhoog. Dan worden we getrakteerd op een geweldig uitzicht op de Dhaulagiri. Whow!! Het blijft amazing.
Tegen 13.00 uur arriveren we in Swanta (2195m) bij onze lodge. Alweer zo’n geweldig plekje, ik zou hier best een tijdje willen blijven. Na de lunch zit of ligt iedereen buiten in het zonnetje.14.30 uur bezoeken we het plaatselijke schooltje. (dat wordt gesponsord met de opbrengsten van de community lodges. Uit de opbrengsten wordt het loon van twee leraren betaald. Bovendien kunnen er twee nieuwe klaslokalen worden gebouwd) Aansluitend nog een wandeling door een deel van het dorp. Overal waar je loopt heb je geweldig uitzicht.
Terug in de lodge weer wat tijd voor onszelf. De trekking, die nu al 6 dagen duurt, is niet alleen voelbaar in je benen, maar ook in je hoofd. Even alle indrukken verwerken en opschrijven. Ook ben ik blij dat de tocht vandaag, korter was dan gepland, stel je voor we hadden helemaal vanaf Kopra Ridge moeten komen.
Als avondeten vanavond kippensoep, macaroni en puree. En dan de speelkaarten weer op tafel. Ik ben alleen toeschouwer. Mart gaat naar bed, hij is al een paar dagen niet lekker. Tegen 20.00 uur volg ik zijn voorbeeld en ik ben in no-time in dromenland.


Swanta - Ghorepani
Dinsdag 26 februari 2013
We zijn een getrainde groep. Nog voor het ontbijt gereed is, is iedereen al beneden. Als we weer vertrekken heeft Jetha de leiding. We dalen af naar de Swanta Khola rivier. Hier is een gemaal op waterkracht om granen te malen. De brug over de rivier is stevig vergeleken met de vorige. Toen liepen we er een voor een overheen, nu mogen we met z’n allen. Vervolgens klimmen we weer. Het gaat pittig omhoog. We komen weer uit op de hoofd trekkings- en handelsroute naar Ghorepani. Jetha moet weer even wennen dat de groep weer samen loopt, wij lopen niet zo snel, en het is per slot van rekening toch vakantie!!
Even voor Ghorepani lopen we door een kleine gemeenschap. Er wordt hier muziek/kabaal gemaakt. Dit is om de boze geesten te verdrijven. Dan het laatste klimmetje, weer door sneeuw. We lopen Ghorepani binnen. Het is erg toeristisch. We logeren in het Poon Hill Guest House. Er is meer luxe dan de lodges die we voorheen hadden. Tijdens de lunch komt Naresh met een voorstel: Het is vandaag prachtig weer en de bergen zijn vrijwel onbewolkt. We kunnen vanmiddag naar Poon Hill lopen in plaats van morgenochtend in het donker met ons hoofdlampje. Je weet in de bergen immers nooit hoe het weer er de volgende dag uitziet. Iedereen is akkoord, zelf Carla gaat mee. Zij twijfelde heel erg of ze morgenochtend mee zou gaan.
Daar gaan we weer, in colonne naar boven. Gelukkig zonder rugzakken (die kunnen in het guesthouse blijven). Het zal ongeveer 45 minuten klimmen zijn. We klimmen gestaag over trapjes en over sneeuw. Ik ben vol verwachting over het uitzicht. Naar mate we stijgen krijg je er langzaam een idee van. En dan zijn we er. Whow, geweldig, en wat ook een meevaller is, we staan hier als groep alleen,  zonder andere toeristen. In de ochtend staan er veelal 500 tot 600 mensen.

De fotocamera’s maken overuren en er worden diverse groepsfoto’s gemaakt. We blijven ongeveer een uurtje boven en nemen met moeite afscheid. De afdaling is ook nog wel spannend (over de stukken sneeuw en ijs) Jetha roept: degene die valt moet trakteren op bier. Als niemand valt, trakteert hij. Ik loop voorzichtig naar beneden met Sujan (een van de dragers) als persoonlijke gids. Geweldig, maar wat voel je je dan ineens oud.
Zonder te vallen komen we allen beneden. We gaan naar onze kamer. Mart wil graag even rusten, hij is nog steeds niet fit. Ik schrijf al onze belevenissen weer in het reisverslag. Deze geweldige ervaringen mogen niet verloren gaan.
Om 18.30 uur het avondeten. Omdat we weer in een grotere lodge zijn, hebben we weer keuze.
Omdat er verschillende gerechten gemaakt moeten worden, duurt het iets langer maar dat geeft niet. Het ziet er erg smakelijk uit. De pizza’s worden geserveerd in een pannetje, en spaghetti en de gebakken rijst hebben veel extra’s en bij mijn mixed springrol krijg ik krokante frietjes.

Mart en ik gaan ook vanavond vroeg onder de wol. Morgen staat er een flinke en lange afdaling op het programma….


Ghorepani - Hille
Woensdag 27 februari 2013
Omdat we gisteren al vroeg onder de wol gingen, ben ik vandaag al ruim voor 6.00 uur wakker. Ik geniet vanaf onze kamer van het uitzicht op Annapurna South. Rond 6.20 uur bereiken de eerste zonnestralen het gebergte. Wat blijft dit toch steeds een geweldige ervaring.
De gebruikelijk thee is laat vandaag maar dat geeft niet. 7.30 uur zitten we gezamenlijk aan het ontbijt. Het wordt een pittige tocht vandaag, we zullen alleen maar dalen. Op dit moment zitten we op 2850m en we dalen naar Hille op 1475m. Met Dil voorop gaat we op pad. Het tempo is hoger dan gebruikelijk en we dalen voorspoedig. Dan opeens glijdt Carla uit over een steen en valt. Haar bovenbeenspieren zijn (vanwege de zware inspanningen) niet meer sterk genoeg om het uitglijden op te vangen. Iedereen schrikt er toch wel een beetje van. Zoals al eerder, is Rachel de reddende engel, en lapt haar op. In een rustiger tempo gaat het verder. We nemen ons ook de tijd om te rusten en te drinken, we zijn toch al acht dagen onderweg.
Op de route naar boven zien we “pas gestarte wandelaars”. Ze zien er nog fris uit.
Rond lunchtijd zitten we lekker in het zonnetje en genieten zowel van de lunch als van het uitzicht op Fishtail. Dit is op dit moment nog de enige berg die we kunnen zien. We hebben nog een gesprekje met drie Oostenrijkers die naar Annapurna Base Camp willen en ik koop nog een leuke ketting bij het souvenirkraampje.
We gaan we verder. We dalen nu over traptreden en er lijkt geen einde aan te komen. Het dal is en blijft ver weg. Omdat Mart nog niet helemaal fit is, besluiten we om bij elkaar te blijven lopen. Bergaf is voor hem het zwaarst. Hij voorop en ik volg. Deze daling vind ik zwaarder dan de daling tijdens de Incatrail in Peru. Daar kregen we 3500 traptreden voor de kiezen, nu schat Naresh dat het er ongeveer 7000 zijn. We nemen regelmatig pauze en tijdens een van deze pauzes zien we aapjes spelen.
De snellere groep is ons ver vooruit. We lopen met z’n vijven en we dalen inmiddels goed, en we kunnen de hangbrug beneden in het dal al zien. Ik schrik omdat Mart valt en een buiteling maakt. In een reflex stap ik snel naar hem toe, zonder te kijken waar ik zelf mijn voeten plaats. En, BOEM, dan lig ik zelf, uitgegleden over een natte steen. Dom, dom, dom. Mart staat al weer en Dil die toegesneld is, probeert me overeind te helpen. Mijn linker elleboog doet zeer en aan mijn rechterhand zit bloed.
Het doet wel pijn maar ik kan gelukkig alles bewegen, niks gebroken dus. Met grote zorgvuldigheid wordt een wondje op mijn linker elleboog door Naresh ontsmet en verzorgd. Dan lopen we weer voorzichtig verder. Dil ziet dat Mart ook een (schaaf)wondje heeft. We besluiten dat even verderop bij de brug te verzorgen. Daar zitten Carla en Ben op ons te wachten. Ze hadden wel iets gehoord maar al van een voorbijganger vernomen dat het niks ernstig was. Ik verzorg het wondje aan Mart z’n arm. Even later bereiken we dan de lodge waar we zullen overnachten. We vertellen de anderen over het ongelukje en schuiven aan, aan tafel lekker in het zonnetje.
De plek van de wond blijft erg zeer doen en ik besluit deze in een spiegeltje toch even zelf te inspecteren. Omdat ik twijfel of de wond schoon is, vraag in aan Desiree (die huisarts is) of ze mijn wondje opnieuw wil schoonmaken en zo nodig wil verbinden. Toch fijn zo iemand in de groep.
Dan is het tijd voor het avondeten. Vanavond eten voor het eerst sinds de trekking weer vlees (kip). Het is een beetje droog maar toch lekker.
Het is de laatste avond dat de dragers bij ons zullen zijn, dus gaan we in overleg over hun fooien. Naresh heeft al enveloppen geregeld en voorzien van hun naam. Rachel schrijft er voor iedere drager nog een persoonlijk tekst op. Aan Anne de eer om namens de groep deze te overhandigen.
Het is een vrolijke aangelegenheid. De dragers en gidsen danken ons en dan is er feest. Er wordt muziek gedraaid en iedereen moet de (dans)vloer op.
Nadat ik me een tweetal keer aan mijn pijnlijke elleboog heb gestoten, besluit ik het feestgedruis aan me voorbij te laten gaan.  Het vallen van vandaag heeft toch meer impact dan ik verwacht had. Mijn vingers zijn al een beetje opgezwollen, maar het lukt gelukkig nog mijn trouwring af te doen. Voorzichtig kruip ik in mijn slaapzak en deze wordt liefdevol dichtgeritst door Mart, want het lukt me zelf niet. Hopelijk gaat het morgen weer beter…..


Hille - Naya Pul - Pokhara
Donderdag 28 februari 2013
Naar omstandigheden redelijk geslapen. Mijn arm is dik, warm en stijf. Vannacht af en toe getwijfeld of er toch niet meer stuk is.
Ontbijten en dan samen met de dragers nog op de foto. Zij zullen met onze duffels vooruit lopen naar Naya Pul en deze daar achterlaten. Dan zijn ze klaar met de klus en gaat ieder z’n eigen weg. We hebben vandaag een makkelijke afdaling van ongeveer drie uurtjes over een goed begaanbare weg.
Ik loop vandaag maar met een stok om mijn arm een beetje te ontzien. We dalen prima en onderweg worden er nog mandarijnen vers van de boom gekocht. Tijdens een thee pauze is de groep weer heel even bij elkaar en de sfeer is prima. Volgens mij vind iedereen het prima dat het de laatste etappe is.
Tegen 11.00 uur arriveren we al in Birethanti. Hier zullen we lunchen. En dan verassing!! We krijgen allen een bewijs dat we de trekking gelopen hebben, super, wat leuk.
Dan de laatste loodje naar Naya Pul. De cirkel is rond, we zijn weer bij het beginpunt.
Met een busje rijden we weer naar Pokhara, maar hotel Tulsi, waar de rest van onze bagage op ons wacht. Het eerste dat we graag willen is: een douche.
Fris gedoucht, lopen we een uurtje later door het stadje, op jacht naar souvenirs. We slagen en gaan tevreden terug naar het hotel.
18.30 uur gaan we gezamenlijk eten bij restaurant Moondance. Het is weer hartstikke gezellig.
Mijn arm voelt heel warm ten gevolge van een ontstekingsreactie. Dus neem ik voor het slapen gaan nog even een tabletje.
Later we hopen dat het morgen beter gaat……..



Pokhara - Bhaktapur
Vrijdag 1 maart 2013
Vandaag weer een reisdag; van Pokhara (850m) naar Bhaktapur (1360m). Er wordt verwacht dat we hier zes uur over zullen doen. Eerst ontbijt om 6.30 uur en 7.30 uur zijn we al weer onderweg. In tegenstelling tot de dag dat we hier aankwamen, is er nu wel gewoon verkeer op de weg. Dus het is een stuk drukker. Langs de weg zie je de mensen bezig met hun (dagelijkse) bezigheden zoals hun winkel openen, de was doen bij een waterbron, de kinderen wachten op de schoolbus of lopen naar school en de boeren werken op het land. Het is op een gegeven moment erg warm in de bus en ik kan mijn ogen nauwelijks open houden. Dan maar even een dutje doen.
Even later passeert ons een ander toeristenbusje al luid toeterend. Uit het raam een bekend gezicht: Jetha, (Alweer op weg met de volgende groep toeristen) we zwaaien terug. Steeds vaker zien we voertuigen met demonstranten. De mensen (Maoïsten) komen in opstand omdat hun huizen, die weliswaar illegaal gebouwd zijn langs deze weg, afgebroken moeten worden omdat de weg verbreedt wordt. Het ziet er ook triest uit, de mensen die hun woningen aan het afbreken zijn.
Naar mate we Kathmandu bereiken wordt het steeds drukker en luidrustiger op de weg. Het contrast met de  bergen is erg groot.
15.15 uur arriveren we in Bhaktapur. We logeren in het prachtige Vajra guest house met heerlijke bedden. Eigenlijk zou ik nu wel even willen rusten, maar om 16.00 uur worden we alweer verwacht voor een rondleiding door de stad. Bhaktapur wordt door velen de mooiste stad van Nepal genoemd. Het is een aaneenschakeling van pleinen met prachtige tempels. Onder andere de Nyatapola tempel, deze tempel heeft vijf verdiepingen en is de hoogste tempel van Nepal. Maar omdat we moe zijn, valt de rondleiding tegen. De gids is niet enthousiast, het is warm, en er zijn heel veel souvenirshops.

Ik ben blij als we om 18.00 uur weer terug zijn. We eten vanavond in het hotel, met z’n 10-en. Voor het eerst sinds dagen zonder gids en zonder dragers, het voelt best vreemd.
Ook vreemd is dat de groep morgen uiteenvalt. Anna gaat verder naar een Yoga-resort en zal ons al vroeg morgenochtend verlaten. Peter en Rachel zullen nog een dag in Bhaktapur blijven en dan verder reizen naar Chitwan. Voor de rest is de vakantie voorbij, en zullen we morgen naar huis gaan.
Voor het slapengaan, nemen we al afscheid van Anne (we weten niet of we haar morgenochtend nog zien). We mogen namelijk uitslapen……..ontbijt pas om 8.30 uur.


Bhaktapur - Amsterdam
Zaterdag 2 maart 2013
Op onze laatste vakantiedag in Nepal proberen we uit te slapen. Het lukt niet helemaal. Het strak ritme van iedere dag om 6.30 uur wakker worden en opstaan zit ingebakken in ons systeem. We blijven gewoon lekker luieren in bed en daarna alles op een laag pitje. Als we om 8.30 uur ontbijten zijn we nog maar met negen. Anne is al vroeg vertrokken naar het yoga-resort.
Na het ontbijt inpakken. We moeten voor 12.00 uur uitchecken maar willen ook nog even het stadje in. Met z’n drieën lopen we door Bhaktapur. Het ziet er allemaal anders uit dan gisteren, toen we hier erg moe van de dagtocht liepen. Kopen nog enkele souvenirs en zijn rond 12.00 uur weer terug in het hotel. Naresh heeft voor zijn afscheid aan ons, sjaaltjes gekocht. Wij willen tijdens de lunch op gepaste wijze afscheid nemen. Eerst verhuizen we Peter en Rachel naar hun nieuwe hotel in de stad, en lunchen we in een bijzonder restaurant. We zitten allen op het balkon rondom. Het eten is prima maar het is geen geschikte plek om gezamenlijk afscheid van onze gids te nemen.
Na de lunch terug naar het hotel, waar onze koffers nog staan, en waar we opgehaald worden. Onderweg proberen we nog de laatste Ruphia op te maken. Aangekomen  in het hotel doet Rachel namens de groep het woord en dankt Naresh voor alles wat hij voor ons gedaan heeft. We hebben allen gisteravond al een bijdrage in een envelop gedaan en deze wordt overhandigd. Dan nog een persoonlijke handdruk en een knuffel. Het is tijd om te gaan en afscheid te nemen van Peter en Rachel. Met z’n zevenen stappen we in onze vertrouwde busje. Naresh en Dil gaan mee. Omdat alles voorspoedig gaat, zijn we vroeger dan verwacht op de luchthaven. Nogmaals afscheid van Naresh en Dil en natuurlijk ook van onze chauffeur die ons altijd veilig vervoerd heeft. We zijn nog te vroeg om in te checken dus nemen we plaats in de hal. Tegen 15.45 uur gaat de incheckbalie open en alles verloopt soepel. Ons laatste uurtje in Nepal. De allerlaatste Ruphia worden omgewisseld voor fris, snoep en hebbedingetjes om mee te nemen.
Vijf minuten later dan aangegeven denderen we over de startbaan en laten we Kathmandu achter ons. De piloot informeert ons over de vlucht: Er is veel tegenwind en we zullen dan ook pas over vijf uurtjes Dubai bereiken. Het avondeten wordt geserveerd en dan is het tijd om een dutje te doen…. In ieder geval tot aan Dubai……
Als we landen in Dubai, mogen we het vliegtuig niet verlaten. Jammer ik had graag de benen even gestrekt. Er wordt getankt, we krijgen een  nieuwe bemanning en de vakantiegangers uit Dubai stappen in. Dan zijn we weer gereed voor vertrek. Opnieuw een bericht van de piloot. Omdat en vliegtuig bijna helemaal vol zit en er nog steeds tegenwind is, zal er nogmaals een tussenlanding gemaakt moeten worden om te tanken. Dit zal zijn in Burgas (Bulgarije) Tja, dat moet dan maar…..

Zondag 3 maart 2013
Na 15 uur onderweg te zijn geweest, landen we om 4.45 uur plaatselijke tijd in Amsterdam. Koffers ophalen en weer afscheid nemen. Eerst van Martijn, die onverwacht een lift naar huis krijgt. De rest besluit nog samen te ontbijten. Dan ook afscheid nemen van Carla, Ben en Desiree.

Even voor 7.00 uur zitten we in de shuttlebus naar P3 (lang parkeren). Omdat het zondag is en dus vrij rustig op de snelweg, zijn we al om 9.15 uur thuis. We hebben gelukkig nog enkele dagen vrij en dat is maar goed ook. Het kost wat moeite om weer terug in het juiste ritme te komen.

Dank aan onze medereizigers voor de geweldige tijd samen in Nepal.

Wil je graag meer foto's zien, neem dan een kijkje in het fotoalbum