Ötztal 2013






De voorbereidingen
Het voelt een beetje vreemd om weer met de caravan op vakantie te gaan. Onze vorige twee reizen waren met het vliegtuig. Het is ook onze tweede vakantie in 2013, pure luxe dus. Ruim twee weken voor onze vertrekdatum zijn we al begonnen met de voorbereidingen. Caravan op tijd halen, schoon maken, bagagelijst checken en uiteindelijk alles  inpakken.  Deze keer staat Oostenrijk op de agenda, en we gaan naar het Ötztal. Hier ben ik (Marie José) als tiener al eens geweest, maar kan me er maar weinig nog van herinneren. We hebben besloten in twee dagen te reizen, dat is dan lekker relaxed. Onze vakantie begint per slot van rekening al als we de voordeur achter ons dicht trekken.
René en zijn vriendin Robin zullen ons over een paar dagen volgen om zo samen een weekje in Oostenrijk door te brengen. Stephan kan helaas niet mee, in de “grote” vakantie periode krijgt hij geen verlof meer (we waren te laat met aanvragen)












De heenreis
Zondag 28 juli 2013
Om 06.00 uur gaat de wekker. Op een paar dingen na, gisteren alles gereed voor vertrek gemaakt.
Snel nog even onder de douche. In Nederland zitten we midden in een hittegolf en dit komt ook de nachtrust niet te goede. Om 07.25 uur rijden we de straat uit. Het is zondag dus nog lekker rustig op dit tijdstip. Nog steeds niet het gevoel dat we met vakantie gaan…..
De route door Duitsland is voor ons bekend, deze nemen we al jaren. Er zijn wel heel veel wegwerkzaamheden, maar ook dat is geen probleem. Na de eerste stop in Brohtal hebben we dan toch het “vakantiegevoel” te pakken.
De reis gaat voorspoedig en om 14.45 uur zijn we al in Aichelberg op de camping voor de eerste overnachting. Omdat we maar één nacht blijven staan we op het passantenveld en laten we de caravan aangekoppeld. Het is ontzettend heet en we zoeken achter de caravan een plekje in de schaduw. Even een belletje naar Stephan om te laten weten dat we goed aangekomen zijn. Dan lekker wegdutten in je campingstoel om wat slaap in te halen. Tegen 17.00 uur komt er zware bewolking opzetten; laten we hopen dat dit overwaait. Maar helaas, de lucht wordt steeds donkerder en de wind steekt op. Snel alle spullen veilig in de caravan en de ramen dicht. We staan dichtbij bomen en door de wind worden de takjes afgerukt die op onze caravan vallen. En dan horen we grote knallen op het dak van de caravan. Een grote tak? Nee, de knallen worden frequenter en hagelstenen, sommigen zo groot als pingpongballen komen uit de lucht vallen. Ik heb moeite om niet in paniek te raken. Hopelijk is het snel voorbij. De hagelstenen, vernielen het dakraam van de caravan en met weemoed zien we vanuit de caravan dat hagelstenen onze auto flink raken, maar wat kun je eraan doen…..
Na ongeveer 5 minuten is het voorbij. Iedereen op het passsantenveld komt naar buiten om de schade op te nemen. De schade is enorm. Naast putten in het plaatwerk van onze auto is ook de voorruit gebarsten. Van de caravan is het dakraam helemaal stukgeslagen. Iedereen heeft schade.
Mart plakt de overgebleven stukken van het dakraam met Duck tape zo goed als mogelijk bij elkaar en ik bel met de schadeverzekering om na te vragen hoe het verder moet met onze voorruit.
De barst zit gelukkig aan een zijkant en in overleg met een medewerkster van Carglass besluiten we morgen verder te reizen naar Oostenrijk. Carglass Oostenrijk zal contact met ons op nemen voor het vervangen van de ruit. Met een naar gevoel maar doodmoe van alles van er gebeurd is, gaan we tegen 22.00 uur proberen de slaap te vatten.

Maandag 29 juli 2013
We hebben toch redelijk geslapen. Op de radio horen we dat het noodweer van gisteren voor miljoenen aan schade heeft aangericht.
De etappe van vandaag bedraagt slechts 270 km en daarom vertrekken we dan ook pas tegen een uur of 9. Het is overwegend bewolkt en een stuk koeler dan gisteren ook is het drukker op de snelweg maar het loopt goed door. Om 13.45 uur arriveren we in de regen in Langenfeld.

Op deze camping hebben we een plekje voor de komende twee weken gereserveerd. We zetten de caravan op de plaats en wachten met het opbouwen van de voortent tot het iets opklaart. Dan snel even te voet het dorp in om wat boodschappen te halen. Een uurtje later valt het alweer met bakken uit de lucht. Deze regen was voorspelt en gelukkig slecht tijdelijk. Vanaf morgen wordt het weer beter en tegen het einde van de week zelfs weer heet.
Na het avondeten weer even contact met het thuisfront waar inmiddels ook René en Robin zijn. Zij zullen morgen onze kant op komen. Nog even wat tips voor onderweg en hun een veilige reis wensen. De rest van de avond zitten we in de caravan. Gewoon lekker omdat het kan…..
en omdat het buiten te fris is ????


René en Robin
Dinsdag 30 juli 2013
Het was fris vannacht. Lagen we thuis nog op het dekbed, liggen we nu tot aan onze oren eronder. Maar we hebben wel goed geslapen. Het wordt een rustige dag vandaag. We gaan in eerste instantie de voortent verder opbouwen, dan onze omgeving verder verkennen en nog boodschappen doen. Tegen het eind van de middag verwachten we René en Robin. Ondanks dat je weet dat het nog even duurt ben je er steeds mee bezig. Tegen 16.00 uur komt er een sms: Ze zijn in Oostenrijk en zullen volgens de Tomtom over 1,5 uur bij ons zijn. Tegen 17.25 uur begeven we ons richting de ingang van de camping. Even later komt hun auto in de verte al aanrijden. Wat fijn ze zijn er. Gezamenlijk gaan we hun aanmelden bij receptie en dan naar onze plek. Eerst wat drinken en dan start ik alvast met het avondeten. Het koelt alweer af. Ik neem de afwas voor mijn rekening en de kinderen gaan hun tentje opbouwen. Ons plekje op de camping erg ruim en er past uiteindelijk alles gemakkelijk op en houden we voldoende plek over om nog buiten te zitten.

Tegen de tijd dat we koffie drinken is er nog een verrassing. Robin heeft gisteren in Nederland nog wafels gebakken en die meegenomen. Nu wil ik erbij vermelden dat wafels en onze vakanties in de bergen een speciale band hebben. Jaren terug toen onze kinderen nog klein waren, bakte de moeder van Mart altijd wafels voor ons om mee op vakantie te nemen. Deze waren altijd een lekkernij op onze tochten. Maar de moeder van Mart kan dit nu niet meer. Robin heeft dit natuurlijk al uit verhalen van toen ze net binnen onze familie kwam. Erg leuk dat zij dit nu gedaan heeft
Dan komen alle folders en kaarten op de tafel. Er wordt samen gekeken en gezocht naar de wandelmogelijkheden die we hier hebben. Voor morgen valt de keuze op een tocht vanaf de camping die ongeveer 4 uurtjes in beslag gaat nemen. Dan is het, voor ons in ieder geval, weer bedtijd. Zonder moeite ben ik snel in dromenland……….

Burgstein
Woensdag 31 juli 2013
Afgesproken is: ontbijt om 8.30 uur. Ik wordt al om 7.30 uur spontaan wakker. Het is rustig op de camping. Ik doe het rolgordijn een stukje omhoog en kijk naar buiten. De zon schijnt en de lucht is strak blauw. Het belooft een mooie dag te worden. Tegen 08.00 uur sta ik op en ga ik broodjes halen. Mart zet alvast koffie. Als René en Robin even voor 8.30 uur uit het tentje kruipen, hoeven ze alleen nog maar aan te schuiven. Daarna douchen en rugzak inpakken. Tegen 10.30 uur vertrekken we vanaf de camping. In het begin gaat het pittig omhoog. Tot aan Brand moeten we 250 meter hoogte overbruggen. Van hier uit heb je al een mooi uitzicht over het Ötztal. We lopen weer verder richting Burgstein. Op deze route is begin van deze zomer een nieuwe hangbrug in gebruik genomen. Een 86 meter lange hangbrug brengt je van de ene kant van een berg over een kleine kloof naar de andere kant. Het ziet er allemaal erg solide uit. Dan verder naar Burgstein. Hier hebben we onze lunch gepland. We hebben geen brood meegenomen en willen bij een jausenstation iets eten. Op de menukaart staat o.a. Kaiserschmarren. Drie van ons nemen dit. Een ouder vrouwtje dat de bestelling heeft aangenomen, zegt dat de bereiding hiervan wel even zal duren. Maar we geven aan dat dit geen probleem is. Als ze ons drinken komt brengen, is ze in een Oostenrijks dialect tegen andere klanten (vermoedelijk ook Oostenrijkers) bezig dat ze geen Kaiserschmarren meer op de menukaart wil hebben. Het is veel werk en gisteren waren er 15 mensen die dit wilde en dat werd haar toch wel te veel.
Een half uurtje later komt dan onze Kaiserschmarren. Een portie waar je U tegen zegt. Met moeite krijg ik hem op. Het is ook zooooo lekker.
Bij het afrekenen, verteld ze nogmaals aan ons dat gisteren veel mensen Kaiserschmarren gevraagd hadden. Steeds nieuwe klanten zagen dat deze geserveerd werd, en bestelde deze dan. Omdat ze maar alleen in de keuken stond, had ze dit toch als een probleem ervaren. Vandaag bleef het gelukkig bij die drie van ons. We gaan weer verder. We besluiten over de verharde weg richting Huben te lopen. Het gaat alleen maar omlaag. Dan merk je pas hoeveel we geklommen zijn. Eenmaal beneden steken we het dal over om zo langs de rivier terug te lopen naar Langenfeld. Om 14.45 uur zijn we weer op de camping. Iedereen gaat doen waar hij/zij zin in heeft. Tegen 16.30 uur weer even op pad naar de supermarkt voor het eten van vanavond. Het wordt BBQ. Met René als onze chef-kok en Robin voor de salade. Op onze plek op de camping is al vroeg schaduw. Op tijd je warme trui/vest aan dus. Het koelt goed af in de bergen……..


Innsbruck
Donderdag 1 augustus 2013
Vandaag erg vroeg op. De wekker staat op 6.00 uur. We moeten al om 8.00 uur in Innsbruck zijn, voor de reparatie van de voorruit van onze auto. En Innsbruck ligt op ongeveer 1,5 uur rijden van de camping.
We hebben ons geen tijd genomen te ontbijten, dus dit gaat mee. Omdat het nog vroeg is, is het vrij rustig op de weg en zijn we er al vroeger dat verwacht. De vestiging van Carglass is nog dicht, dus hebben we tijd om te ontbijten. Tegen 7.45 uur komt een medewerker. Hij vindt het prima dat we vroeg zijn, dan kunnen ze ook eerder beginnen. Hij vraagt hoe laat we de auto weer komen ophalen. Euhhh, wij willen er graag op wachten. Blijkt de reparatie ongeveer 4 uur te gaan duren. Hier hadden we niet op gerekend. We besluiten dan toch maar Innsbruck te gaan bekijken. We hebben geen zonnebrillen, zonnecrème en ook geen fototoestel bij ons, vervelend ????

Op een poster in een kiosk zien we op eenplattegrond van de stad dat we in de buurt van het VVV-kantoor zijn. Dit is onze eerste bestemming. We kopen er een plattegrond om in ieder geval niet te verdwalen en de weg naar carglass weer terug te vinden. Dan op zoek naar een toilet. Onze uitkomst is MC Donalds; koffie en een toilet, en nog 3 uur te gaan. Daarna slenteren we door de stad. We hebben niet echt de behoefte om dingen te gaan bekijken. We vinden een bankje onder bomen en doden de tijd met het kijken naar de mensen, auto, brommers en bussen die voorbij gaan. Gelukkig duren 4 uur niet eindeloos en kunnen we weer richting auto. Onderweg nog genietend van een ijsje. Weer terug bij carglass is de auto al gereed. Er zit een nieuwe voorruit in, maar die wijkt een klein beetje af van de vorige. Hierdoor sluit de afdekkapje van de spiegel niet goed aan op de donkere markering in de ruit. Dit kan volgens de medewerker van carglass verholpen worden door in Nederland bij de garage een ander exemplaar van het kapje te kopen. Prima toch.
We hoeven niks te betalen; de rekening gaan via carglass Nederland naar onze verzekering. Super.
Het is inmiddels 12.00 uur. We rijden weer richting camping. Doen onderweg nog enkele boodschappen en kopen alvast een broodje voor de lunch. Eer we terug op de camping zijn zullen René en Robin we al geluncht hebben. En dat was ook zo. In de middag gaan René en Robin de boodschappen halen voor het avondeten. Ook vandaag koken ze voor ons, wat een luxe. Na het eten wordt de wandeling voor morgen besproken en ook hoe laat we zullen opstaan. Dan is er nog tijd om gezellig samen een spel te spelen. We spelen de kolonisten van Catan, en René wordt de winnaar. Het is 22.00 uur. Tijd om te gaan slapen, morgen wordt een drukke dag…….


Gaislachsee
Vrijdag 2 augustus 2013
Het is weer een stralende dag. Een hemelsblauwe wolkeloze lucht. Om ongeveer 8.20 uur zitten we aan het ontbijt en smeren we ook de broodjes om mee te nemen. We gaan vandaag naar Sölden en gaan dan met een kabelbaan naar 3058 meter. De planning is om dan in de loop van de dag terug te lopen naar Sölden op 1377 meter. Een hele uitdaging maar we hebben tijd en nog een escape onderweg. Rond 10.00 uur zitten we in de gondel die ons naar boven zal brengen. Het uitzicht is al fantastisch. Eenmaal boven staan we boven op een rotsachtige top, met een restaurant in aanbouw. We hebben hier 360 graden uitzicht. We genieten ervan. Eerst een paar foto’s en dan naar beneden.

Onze eerste bestemming is de Gaislachsee op 2700 meter. Het is een pittige daling waarbij sommige wandelaars voor ons er zelf de voorkeur aan geven om op hun billen naar beneden te gaan.
Bij de see onze eerste pauze en tijd voor iets te eten en te drinken. Dan weer verder naar Gaislachalm op 2040 meter. In het begin gaat het goed, maar het dalen wordt me steeds zwaarder. Ook de gedachten dat we nog uren zullen moeten dalen stemmen mij niet vrolijk. Halverwege deze daling is het tijd voor de lunch. Zonder brandstof loopt een motor ook niet. We overleggen ook al een beetje over het verloop van onze tocht. Dan weer verder. We zijn alweer een stukje gedaald als Mart ineens beseft dat zijn horloge nog bij de lunchplek ligt. We gaan een poging wagen om deze terug te vinden, wat uiteindelijk ook nog lukt. Dan weer verder omlaag. De Gaislachalm, als richtpunt voor ons, komt steeds dichterbij. Het is erg heet en we hebben bijna al ons drinken al op. Uiteindelijk bij het Gasthaus op de alm aangekomen, trakteren we ons dan ook op een koel drankje. We nemen ons tijd om lekker te pauzeren. Mijn voeten doen zeer…. Op de bordjes die de routes aangeven staat nergens hoe lang de tocht nog duurt, dus vragen we het aan de bediende van de gasthaus. Naar beneden naar Sölden nog 2 uur en naar het Mittelstation van de kabelbaan (onze escape) nog drie kwartier. De keuze is zo wel heel erg makkelijk; het word de kabelbaan. Hiervoor zullen we eerst weer een kleine 200 meter moeten stijgen, wat niet meevalt in de brandende zon. Als we eindelijk boven zijn en weer genieten van het uitzicht, kijkt Mart op zijn horloge 16.30 uur. Oei, dan ging toch te laatste baan naar beneden? We kijken snel op de brochure, Ja 16.30 uur. En nu dan? Terug naar het Gasthaus en dan met hun busje naar beneden? We draaien om. Er komen ons mensen tegenmoed. Zouden die ook naar de baan lopen? Ik vraag het even. Ja, zij gaan ook naar de baan en volgens hun gaat de laatste om 17.30 uur. We besluiten dan ook weer richting baan te lopen en te zien hoe het afloopt. Had ik eerder pijn in mijn benen en voeten, en was ik moe, het lijkt wel alsof ik vleugels gekregen heb. Ik hoog tempo gaat het richting Mittelstation. Zodra deze in zicht is zien we nog cabines naar boven en naar beneden gaan. Pffff gelukkig. Toch blijven we stevig doorlopen.
16.55 uur koop ik kaartjes voor de talfahrt en geef aan dat er een fout in hun brochure staat. Nee hoor, ik heb verkeerd gekeken: In de zomer gaat de laatste baan om 17.30 uur en in de winter om 16.30 uur. Beter lezen dus.
Onze auto heeft de hele dag in de parkeergarage gestaan en is lekker koel. Wij daarentegen hebben het erg heet en zijn hier en daar zelfs een beetje verbrand.
Dan rijden we weer terug naar Längenfeld, doen snel nog de boodschappen bij de Spar en dan naar de camping waar een douche wonderen doet, behalve voor de benen. Dat zullen we morgen zeker gaan voelen. Tijd voor het avondeten, we hebben allen een gezonde trek van de wandeling van vandaag, maar het smaakt ook heerlijk. Na de afwas zitten we samen een de koffie en blikken terug op een vermoeiende maar ook mooie dag. Vandaag geen spelletjes maar “op tijd” onder de wol.
Morgen is er weer een dag……….


Zaterdag 3 augustus 2013
Uitslapen, nou ja tot 7.45 uur. Om 8.00 uur broodjes halen en dan ontbijt. De kinderen houden het langer vol in hun tentje, maar ook om 9.00 uur heeft de zon het tentje zodanig verwarmd dat ze eruit willen. Vandaag gaat alles lekker rustig, iedereen doet waar hij/zij zin in heeft. Rustdag heet dat.
Ik ga samen met Robin de boodschappen halen voor het avondeten. René en Robin koken graag en ik laat me graag door hun inspireren. In de loop van de middag betrekt het en bijna aan het einde van de BBQ begint het te regenen. De tafel en stoelen kunnen makkelijk de voortent in, maar de BBQ niet. Dus onder een grote paraplu gaart het vlees verder. We hebben weer heerlijk gegeten.
Tegen 20.00 uur weer tijd voor een partijtje Kolonisten van Catan. Het wordt nog heel spannend, maar René is uiteindelijk weer de overwinnaar. Voor mij is het inmiddels bedtijd, de rest wil graag nog even lezen. Ik zeg welterusten en tot morgen……






Vent
Zondag 4 augustus 2013
Vandaag gaan we weer wandelen. Wel een kleine rustige wandeling zonder al te veel hoogteverschillen. De tocht van afgelopen vrijdag heeft er toch stevig ingehakt. We hebben allemaal nog flinke spierpijn. Ons reisdoel voor vandaag is Vent, ook wel het bergsteigerdorf genoemd. Vent ligt al op 1900 meter. We gaan lopen langs de Rofenbach tot aan de hangbrucke. Langs ons pad zijn er verschillende “kunstwerken” te zien. Het dal is breed en er zijn mooie vergezichten zowel voor als achter ons. Na het bereiken van een Gasthaus lopen we nog verder het dal in, de weg ziet er redelijk vlak uit. Rond de middag lunchen we langs het pad en genieten. Na de lunch gaan we weer richting auto. Omdat de wandelmogelijkheden hier beperkt zijn, lopen we hetzelfde pad terug. Als we weer voorbij de hangbrucke zijn, merken we dat het weer omslaat. De mooie blauwe lucht met enkele wolkjes is veranderd is een grijze lucht en de wind steek op. Niet zo goed, maar de auto is op minder dan een half uur lopen. Laten we hopen dat we het droog houden. Helaas bij het bereiken van het dorp Vent begint het te regenen. Gelukkig hebben we onze regenjassen bij ons.
Dan weer terug met de auto naar Längenfeld. Hier is de lucht wel grijs maar het is nog steeds droog.
Uiteindelijk vallen er wel een paar spatjes. De rest van de middag houden we het lekker rustig. Wel eten we al vroeg. René en Robin gaan vanavond nog naar de Aqua Dome (de thermen)in Längenfeld.
Lekker een paar uurtjes zwemmen en relaxen. Mart en ik duiken weer in de folders om voor morgen een nieuwe tocht uit te zoeken. Dat is best nog moeilijk; zou de spierpijn morgen al over zijn…….
Onze eerste keuze is Obergurgl. Met de baan omhoog en dan wandelen. Er zou daar een route met beperkt hoogteverschil zijn (voor het geval dat). Het is stil zonder de kinderen. Mart leest en ik schrijf het verslag en zo wordt het weer bedtijd……







Umhausen
Maandag 5 augustus 2013
Even voor 8.00 uur ben ik alweer wakker. De zon schijnt alweer volop. Er zijn geen afspraken met de kinderen gemaakt over tijd van opstaan en zo, dus we laten ze lekker nog slapen. Ik ga broodjes halen en we dekken de tafel. Lekker in het zonnetje ontbijten. Nu is dat nog goed te doen, straks is het alweer te warm in de zon. Even later schuiven René en Robin ook aan. We vragen hoe het hun is bevallen in de thermen. Het is een aanrader en voor herhaling vatbaar. Ook overleggen we wat we gaan doen vandaag. De geplande wandeling laten we schieten, de benen voelen nog niet optimaal, en de weersverwachting voor de middag en namiddag in de bergen nodig ook niet uit om naar boven te gaan. We hebben nu lekker veel tijd om te kuieren in de zon/schaduw. Rond de middag gaan Mart en ik boodschappen halen voor de rest van de maaltijden van vandaag. Met de Spar zo dichtbij kun je nog laat beslissen wat je wilt eten.

Om niet de hele dag alleen maar op de camping te zijn, besluiten we samen naar Umhausen te rijden. Daar is een waterval. We zullen ter plekke bekijken of het te belopen is of niet. Bij de waterval zijn vijf uitzichtpunten. Hiervan kunnen er momenteel slechts twee van bereikt worden (staat niet bij waarom). We starten en lopen geleidelijk omhoog langs een wild stromende beek. Het pad wordt toch steeds steiler, maar het lopen gaat prima. Natuurlijk ook nieuwsgierig naar wat er verderop te zien is. Zonder al te veel moeite behalen we uitzichtpunt twee, nemen even pauze om foto’s te maken en dan weer naar beneden. Ook omlaag lopen (wat onze grootste handicap is) gaat goed. Halverwege trakteren we ons op een lekkere ijs coupe. Dan weer terug naar de camping. Tegen de avond maken we gezamenlijk het avondeten. Het is weer superlekker. Lijkt wel of we hier iedere dag feest hebben. Dan worden de plannen voor de dag van morgen besproken. De tocht die we al uitgezocht hadden in Obergurgl, daar gaan we voor.




Obergurgl
Dinsdag 6 augustus 2013
Het is weer stralend weer. Saai he. Om 8.00 uur zitten we aan het ontbijt. Zoals afgesproken gaan we vandaag naar Obergurgl. We gaan in ieder geval met de baan naar boven en dan zien we wel.
Om 10.00 uur staan we bij de kassa van de baan. Het is nu 17 graden maar voelt toch best lekker aan. Ben benieuwd hoe de temperatuur boven is. Eenmaal boven worden we verwelkomd met een prachtig uitzicht en een stevige frisse wind. Je heb de neiging om meteen iets warmers aan te trekken maar uit ervaring weet je dat als we eenmaal lopen het best meevalt. De route die we in gedachten hadden is duidelijk te overzien en heeft weinig hoogte verschil. Het enige nadeel is dat deze route niet op de borden wordt aangegeven, dus lopen we het pad dat we denken dat goed is. Het gaat prima, de spieren zijn goed hersteld. In de verte lonken de gletsjers.

Het pad blijft op niveau doorlopen en het smaakt naar meer. Altijd nieuwsgierig wat er weer na de volgende bocht te zien is. Zo geraken we uiteindelijk in de sneeuw en aan de voet van een bergrug. Van hier uit lijkt het echt bergop te gaan. We gaan in overleg en besluiten niet verder te lopen. René en Robin gaan morgen naar huis en het laatste waar ze op zitten te wachten is nieuwe spierpijn. Wel besluiten we hier met dit geweldige uitzicht onze lunch te nuttigen. Dan dezelfde weg weer terug, wat beslist niet saai is.

Nu zie je alles naar de andere kant en de alm in de verte. Terug bij de bergbaan trakteren we ons nog op iets lekker. Voor Robin is dat apfelstrudel, voor mij een ijsje en René en Mart delen een rijk gevulde bretteljause.
Tevreden over de dag tot dusver keren we terug naar de camping. Maar de dag heeft nog meer in petto. René en Robin hebben ons uitgenodigd om te gaan “uit eten”. We gaan eten in het restaurant bij de camping wat achteraf een uitstekende keuze blijkt te zijn. Het eten ziet er niet alleen smakelijk uit, maar smaakt ook voortreffelijk. René en Robin bedankt!!
Als we terug lopen naar de caravan waait er een lauwwarme wind. We zitten in tegenstelling tot de dagen hiervoor lekker lang en zonder warme trui nog buiten. Toch komt ook weer de tijd om te gaan rusten. Morgen gaat de wekker alweer vroeg, voor degene die weer naar huis gaan…….



René en Robin naar huis
Woensdag 7 augustus 2014
Als we om 8.00 uur aan het ontbijt zitten, zijn we nog minder dan een uur verwijderd van afscheid nemen. René en Robin gaan vandaag weer terug naar Nederland. Om 8.52 uur rijden ze weg van de camping. We hebben een supergezellige week samen gehad. Dan zijn we weer met z’n tweetjes. Het voelt even leeg. Dan toch maar aan de slag. Ze hebben het tentje achtergelaten omdat het nog niet helemaal droog was. Geen probleem wij hebben tijd genoeg. Rond de middag is alles droog en opgeruimd. Dan steekt de wind op. Zo danig dat we besluiten meer tentharingen bij te zetten en de stormband over de voortent te spannen. Niet fijn die wind, het geeft associatie met de wind, buien en hagel aan het begin van onze vakantie. Maar het is niet anders en gelukkig waait het ook niet continue. Rond 15.00 uur boodschappen halen. Op zoek naar kleinere porties vlees want we zijn nog maar met z’n tweeën. Tegen 17.30 uur het vlees op de BBQ, die vanwege de wind gedeeltelijk binnen staat. Gelukkig kan dat met een gas-BBQ. Na het afwassen komt een sms uit Nederland: ze zijn goed aangekomen. Fijn om te weten.
We gaan aan de slag met een planning voor morgen. Dit is nog best moeilijk. Ook omdat de weervooruitzichten wat onstabieler weer melden. De keuze valt op een tocht vanuit Solden. De definitieve beslissing is morgen als we opstaan.
De rest van de avond is rustig, behalve de wind; die waait nog steeds flink……


Schwarzkogel
Donderdag 8 augustus 2013
Om 7.30 uur worden we gewekt door de wekker. Het is zonnig met hier en daar een wolkje. Prima weer, hopelijk blijft het de hele dag zo. Om 8.50 uur zijn we al in Solden bij de Giggijochbahn. Deze start pas om 9.00 uur. We nemen een retourkaartje want de planning is dat we boven een stuk gaan lopen. Hoe dat er precies uit gaat zien is afhankelijk van het weer, hoe het pad ernaar toe is en uiteraard onze conditie. Als we boven uit het gebouw van de kabelbaan komen, begint het ligt te regenen. Toch beginnen we de tocht op 2284 m. naar de Rotkogljochhutte op 2660 m. Het is een goed begaanbare weg maar wel af en toe redelijk steil omhoog. Het is al snel weer droog. Ongeveer een uur later hebben we deze bestemming bereikt. Vlak bij een kapelletje nemen we een korte pauze. Het waait hier behoorlijk en voelt hierdoor erg fris.

Van hieruit verder richting Schwarzkogel (3016m) of Rotkogel (2942m), de pijltjes voor beiden staan dezelfde richting uit (geplande duur 1¾ uur). Nu lopen we over een klein paadje en klauteren af en toe over stenen. Als we “boven” komen staan we aan de voet van de Schwarzsee (2800m). Onze route is nu bepaald (we hebben ergens de afslag naar de Rotkogel gemist). Langs het water over dikke stenen klauteren we verder. Dan beginnen we weer opnieuw aan een flinke klim. Het gaat steil omhoog dus regelmatig pauze. Dan is de top in zicht. Een top heeft op mij altijd een geweldige aantrekkingskracht en is alle inspanning om hier te komen nooit teveel. Whow, wat hebben we hier een geweldig uitzicht.

Bij de top staat een kruis en er is een gastenboek. Ik laat een berichtje achter. Dan genieten we op deze hoogte van onze lunch. Dan is het weer tijd om terug te lopen. Eerst een deel van dezelfde weg terug. Onder aan de voet van de Schwarzkogel zijn er twee opties. Of helemaal dezelfde weg terug of richting Rettenbach-alm op weer uit te komen bij de Rotkogeljochhutte. We kiezen de laatste. Het gaat wel steil omlaag en volgens mij veel lager dat de hut waar we naar toe willen. Helaas is dit waar en moeten we weer 100 meter omhoog lopen om weer bij de hut te komen. We lopen hier door een groot skigebied en jammer genoeg wordt de natuur hier helemaal “verbouwd” voor goede skipistes.
Als we bijna bij de hut zijn voelen we weer enkele regendruppels en de lucht ziet er dreigend uit.
We besluiten in de hut een pauze te nemen en ons te trakteren op apfelstrudel. Van hieruit is het nog ongeveer drie kwartier terug naar de kabelbaan. Het weer verslechterd en er staat een harde wind. Helemaal gereed voor het laatste stuk vertrekken we een half uur later in regenjassen bij de hut. Dan trekt Mart een pijnlijk gezicht. Iets in zijn knie dat niet lekker zit. Oei en nu? Hij kan zijn knie nog maar beperkt buigen. Ik help hem met het aantrekken van zijn kniekous (hij is bekend met knieproblemen).
Lopen gaat gelukkig nog wel, alleen langzamer. Gelukkig hebben we tijd genoeg. Door de lichte regen gaan we naar beneden en het is alweer bijna droog als we daar arriveren. Dan weer met de kabelbaan naar beneden. Gelukkig gaat het steeds beter met de knie en op de vlakke stukken kan hij ook weer bijna normaal lopen. Weer terug op de camping, douchen en tijd voor het avondeten. Deze geweldige dag (ondanks Mart z’n knie) heeft bijna de hele dag in beslag genomen). Tegen 22.00 uur gaan moe maar voldaan de oogjes weer toe. Morgen een rustdag, er is toch veel regen voorspeld……


Vrijdag 9 augustus 2013
Als we tegen 8.00 uur wakker worden, regent het lichtjes. We staan op en hebben ontbijt in de voortent (bij goed weer normaal gesproken buiten). Even verderop op de camping zijn ze bezig met een hele grote wooncaravan (een ander woord heb ik er niet voor) gereed te maken voor vertrek. Het is een twee-assig gevaarte ter grootte van een stacaravan. Deze heeft al jaren hier op de camping gestaan en wordt nu weggehaald. Een trekker moet hem “uit” zijn plek trekken. Even later vertrekt hij achter een busjes van de camping. Later hoor ik van iemand die er in de buurt stond met de caravan dat de eindbestemming Berlijn zal zijn. Nou zij liever dan ik. Het slechte weer valt gelukkig mee. Regelmatig laat zich het zonnetje zien. In de middag echter valt het ineens met bakken uit de hemel en weet van geen ophouden. We zijn inmiddels al in de caravan gaan zitten, daar is het warmer en in de voortent komt het regenwater door het grondzeil (we staan een beetje in een kuil). Bah, wat ben je dit weer snel beu. De weersvoorspelling is erg voorzichtig. Misschien morgen al beter weer, in ieder geval zondag. Regendagen aan het eind van een vakantie zijn altijd een reden om het naar huis gaan te bespoedigen. Zo speelt ook bij ons de gedachten Zondag in plaats van maandag hier uit Oostenrijk te vertrekken, en als dat eenmaal in je hoofd zit……
Het regent nog steeds als we tegen 22.00 uur besluiten te gaan slapen. Morgen inpakken……




Inpakken en naar huis
Zaterdag 10 augustus 2013
Om 7.00 uur ben ik al wakker. Het regent niet meer en het zonnetje schijnt. De wolken hangen nog laag en in de voortent zijn de ramen beslagen. We blijven nog lekker liggen tot na 8.00 uur. Dan broodjes halen en ontbijten. Ons besluit staat vast, we gaan vandaag inpakken en morgen richting Duitsland (ook nu reizen we in twee dagen). Inpakken is een routine, en gaat dus vrij soepel. Tussendoor nog enkele boodschappen halen, o.a. voor de terugreis. Om 16.00 uur is alles weer gereed voor de reis en staat er alleen nog maar een caravan en auto. Het is gelukkig de hele dag droog gebleven. Vanavond gaan we weer lekker uit eten in hetzelfde restaurant als we met René en Robin waren. Het was ons daar goed bevallen. In het weekend is het waarschijnlijk drukker in het restaurant want als we binnenlopen wordt meteen gevraagd of we een reservering hebben. Die hebben we dus niet. Er wordt heel even moeilijk gekeken maar dan mogen we toch plaatsnemen.
Aan onze tafel worden de gasten waarschijnlijk pas om 19.30 uur verwacht en het is nu pas 18.00 uur. We genieten weer van de heerlijke gerechten en maken daarna nog een rond buiten de camping. Weer terug bij de caravan drinken we nog koffie. Ook vanavond gaan we niet al te laat slapen. De planning is morgen vóór 9.00 uur onderweg te zijn.





Zondag 11 augustus 2013
Om 6.45 uur wordt ik al wakker van geluiden van buiten. Het zijn onze buren, die vertrekken vandaag ook, maar zij willen al om 7.00 uur de camping verlaten. Als ik het rolluikje van het raam bij ons bed een beetje omhoog doe, zie ik dat de buurvrouw nog even zwaait en dan rijden ze weg. We blijven nog eventjes liggen maar ik ben klaar wakker. Dan toch maar opstaan. Het zonnetje schijn weer volop. We hebben gisteren al bijna alles ingepakt en zijn dus snel klaar. Nog voor 9.00 uur verlaten we de camping en rijden we het Ötztal weer uit. Het is nog redelijk rustig op de weg en ook het verkeer over de Fernpass loopt soepel door. In Duitsland wordt het steeds drukker. Regelmatig komen we terecht in langzaam rijdend verkeer. Tegen 13.00 uur houden we een langer pauze om te lunchen. Om 16.00 uur staat onze caravan op de camping in Neckarsulm waar we vannacht blijven slapen. Volgens de beheerder van de camping zou het wel een druk kunnen worden vandaag. Even het thuisfont laten weten dat we onderweg zijn en vanaf morgen weer mee-eten. Om 20.00 uur is het nog steeds niet vol op de overnachtingscamping, maar de filemeldingen op de radio gaan onverminderd door. Hopelijk valt het morgen mee.

Maandag 12 augustus 2013
Alweer vroeg wakker. Op een passantencamping zijn er altijd mensen die heel vroeg willen vertrekken, en aangezien je dicht op elkaar staat worden de “buren” dan ook wakker. Och dan vertrekken we toch ook op tijd. Ook vandaag verloopt onze reis weer voorspoedig en tegen 14.30 uur rijden we weer onze oprit op. Het is fijn weer thuis te zijn.

Wil je graag meer foto's zien, neem dan een kijkje in het fotoalbum